Krzysztof Rączka
Krzysztof Wojciech Rączka (ur. 28 lipca 1953 w Warszawie[1][2]) – polski prawnik, doktor habilitowany nauk prawnych, specjalista prawa pracy, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 2008–2016 dziekan Wydziału Prawa i Administracji UW. Od 2016 sędzia Sądu Najwyższego.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Doktor habilitowany nauk prawnych | |
| Specjalność: prawo pracy | |
| Alma Mater |
Uniwersytet Warszawski |
| Doktorat |
1983 |
| Habilitacja |
27 listopada 1995 – prawo |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status |
Członek Wydziału I Nauk Humanistycznych i Społecznych; Komitetu Nauk Prawnych |
| Profesor nadzwyczajny | |
| Instytut |
Nauk Prawno-Administracyjnych Wydziału Prawa i Administracji UW |
| Stanowisko |
Dziekan WPiA UW (2008–2016) |
| Sędzia Sądu Najwyższego | |
| Okres spraw. |
od 2016 |
Życiorys edytuj
W 1976 został zatrudniony w Katedrze Prawa Pracy i Polityki Społecznej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego na stanowisku asystenta profesora Zbigniewa Salwy.[3] W 1983 uzyskał na tym Wydziale stopień naukowy doktora nauk prawnych na podstawie pracy pt. „Dodatek za staż pracy”, nagrodzoną później przez Ministra Pracy, Plac i Spraw Socjalnych[4]. W 1995 uzyskał na WPiA UW stopień doktora habilitowanego na podstawie dorobku naukowego i rozprawy pt. Uczestnictwo pracowników w zarządzaniu przedsiębiorstwami w Polsce[5][4]. Zatrudniony w Instytucie Nauk Prawno-Administracyjnych WPiA UW. W 1997 objął stanowisko profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Warszawskiego[4]. W latach 2008–2016 pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa i Administracji UW[5]. Został zatrudniony jako nauczyciel akademicki w Wyższej Szkole Administracji Publicznej w Ostrołęce[6].
W latach 1984–1993 był zatrudniony w Radzie Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów, w której był sekretarzem Zespołu Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, a następnie członkiem Zespołu Prawa Cywilnego. W latach 1991–1995 był delegatem na sesje Międzynarodowej Organizacji Pracy[4].
W latach 1979–1990 był członkiem PZPR[7].
Jest redaktorem naczelnym miesięcznika „Praca i Zabezpieczenie Społeczne”[4].
W 2016 powołany został na stanowisko sędziego Sądu Najwyższego[8].
W 2024 poparł tezę, że wybory korzystają z domniemania ważności.[9]
Wybrane publikacje edytuj
- Dodatek za staż pracy, Warszawa: IPiSS, 1984.
- Kodeks pracy. Komentarz, (współautorka: Małgorzata Gersdorf), Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, 2008 (później kilka kolejnych wydań).
- Ochrona praw człowieka w świetle przepisów prawa pracy i zabezpieczenia społecznego (red. nauk), Warszawa: Wydawnictwo C. H. Beck, 2009[10].
Przypisy edytuj
- ↑ „Nie mogę przejść w stan spoczynku”. Sędzia Rączka pisze do Gersdorf. tvn24.pl, 16 lipca 2018. [dostęp 2018-07-16].
- ↑ Oświadczenie majątkowe [online], 2018.
- ↑ Prof. Krzysztof Rączka: Prawo wybrałem z lenistwa [online], Rzeczpospolita [dostęp 2024-01-11] (pol.).
- ↑ a b c d e prof. UW dr hab. Krzysztof Rączka. wwww2.wpia.uw.edu.pl. [dostęp 2015-05-16]. (pol.).
- ↑ a b Dr hab. Krzysztof Rączka, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2015-05-16].[martwy link]
- ↑ Pracownicy naukowo–dydaktyczni zatrudnieni w WSAP. wsap.com.pl. [dostęp 2016-08-17].
- ↑ Krzysztof Rączka, Oświadczenie SSN [online], 12 maja 2020.
- ↑ Prezydent powołał 58 nowych sędziów [online], prezydent.pl, 17 sierpnia 2016 [dostęp 2016-08-18].
- ↑ "Przyjmuje się, że wybory korzystają z domniemania ważności" [online], TVN24, 10 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-24] (pol.).
- ↑ Rączka, Krzysztof.. bn.org.pl. [dostęp 2015-05-16]. (pol.).