Książański Park Krajobrazowy

Książański Park Krajobrazowy
	park krajobrazowy
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Położenie	Wałbrzych (gm. miejska), Świdnica, Stare Bogaczowice, Dobromierz, Świebodzice (gm. miejska)
Mezoregion	Pogórze Wałbrzyskie
Data utworzenia	1981
Akt prawny	Uchwała Nr 35/81 WRN w Wałbrzychu z 28 października 1981 r.
Powierzchnia	31,55 km²
Powierzchnia otuliny	59,33 km²
Obszary chronione	2 rezerwaty przyrody
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Książański Park Krajobrazowy
	Położenie na mapie Polski Książański Park Krajobrazowy
	50°51′25″N 16°14′56″E/50,856944 16,248889
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Książański Park Krajobrazowy leży na granicy Przedgórza Sudeckiego i Sudetów Środkowych, natomiast według podziału fizycznogeograficznego Jerzego Kondrackiego – wchodzi w skład Pogórza Zachodniosudeckiego. Książański Park Krajobrazowy od strony północno-zachodniej leży na terenie m. Wałbrzycha oraz graniczy od strony północnej z m. Świebodzice.

Typy krajobrazów: L/K/W

Ze względu na rzeźbę terenu oraz budowę geologiczną obszar Parku podzielono umownie na 3 podstawowe Zespoły:

Dobromierski Zespół Krajobrazowy (teren północno-zachodni)
Książański Zespół Krajobrazowy (teren centralny)
Lubiechowski Zespół Krajobrazowy (teren wschodni)

Flora edytuj

Park odznacza się wielkim zróżnicowaniem biotopów. Liczba gatunków roślin waha się od 181 do 229. Szczególnie licznie występują mchy i porosty. 29 gatunków podlega ochronie, z czego 19 całkowitej. Na terenie parku znajduje się 17 pomników przyrody, głównie cisów, m.in. cis Bolko, a także 3 zabytkowe aleje drzew: 2 lipowe i jedna kasztanowa, arboretum – Sudecki Ogród Dendrologiczny oraz 130 drzewa egzotyczne i 126 drzew zabytkowych.

Obszary leśne dzielą się na:

grądy
kwaśną buczynę górską
zespół olszyny podgórskiej

Wybrane gatunki roślin edytuj

Fauna edytuj

Rezerwaty przyrody edytuj

Na obszarze Parku znajdują się 2 rezerwaty przyrody:

Przełomy pod Książem koło Wałbrzycha chroniący przełomowe odcinki rzeki Pełcznicy i strumyka Szczawnik wraz z różnorodną fauną i florą,
Jeziorko Daisy, którego celem ochrony jest kopalna fauna górnego dewonu odsłonięta w nieczynnym kamieniołomie wapienia wraz z otaczającym go drzewostanem tworzącym zespół żyznej buczyny sudeckiej^[2].

Szlaki turystyczne edytuj

piesze
- – Struga – ruiny zamku Cisy
- – rozdroże pod Starym Książem – Wąwóz Książ
- – Szlak Zamków Piastowskich
- – Cis Bolko – Zamek Książ – Stado Ogierów Książ – Świebodzice
- – Witoszów – wąwóz Pełcznicy
- żółto-niebieski – Szlak Ułanów Legii Nadwiślańskiej
ścieżki spacerowe
- Ścieżka spacerowa, znaki czerwone: Wałbrzych Podzamcze – Wałbrzych Szczawienko – Zamek Stary Książ – Skiba – Wąwóz Szczawnika – Wałbrzych Podzamcze.
- Ścieżka spacerowa, znaki niebieskie: Wałbrzych Podzamcze – Borowiec Mały – Zwierzyniec – Wąwóz Szczawnika – Wałbrzych Szczawienko – Wałbrzych Podzamcze.
- Ścieżka spacerowa, znaki żółte: Zamek Stary Książ – Wąwóz Szczawnika – Dolina Czarnego Potoku – Zamek Cisy

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c Książański Park Krajobrazowy. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-09-24].
↑ Formy ochrony przyrody. [w:] Książański Park Krajobrazowy [on-line]. Dolnośląski Zespół Parków Krajobrazowych. [dostęp 2018-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-12)].

Linki zewnętrzne edytuj

Dolnośląski Zespół Parków Krajobrazowych. dzpk.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-24)].

[crfop-1] Książański Park Krajobrazowy. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-09-24].

[rezerwaty-2] Formy ochrony przyrody. [w:] Książański Park Krajobrazowy [on-line]. Dolnośląski Zespół Parków Krajobrazowych. [dostęp 2018-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-12)].

[1]

[2]