Księstwo namysłowskie

(Przekierowano z Księstwo Namysłowskie)

Księstwo Namysłowskie − historyczne księstwo na Dolnym Śląsku ze stolicą w Namysłowie, powstałe w schyłkowym okresie rozbicia dzielnicowego w Polsce, w ówczesnej (i obecnej) południowo-zachodniej Polsce, przez cały okres istnienia pozostające we władaniu książąt z dynastii Piastów. Jako samodzielne księstwo istniało w latach 1313–1320/1321 i 1338–1341.

Księstwo namysłowskie
1313–1320/1321/1323
1338–1341
Stolica

Namysłów

Typ państwa

monarchia (księstwo)

Pierwszy władca

Konrad I oleśnicki

Ostatni władca

Wacław I legnicki

Wydzielenie

z księstwa oleśnickiego
1313

Zastawienie

księstwu cieszyńskiemu
1341

Religia dominująca

katolicyzm

Mapa

     Księstwo namysłowskie po utworzeniu w 1313 na mapie Śląska w końcowym okresie rozbicia dzielnicowego w Polsce

Księstwo obejmowało m.in. miasta Namysłów, Kluczbork, Wołczyn, Byczyna, Gorzów Śląski[1].

Historia edytuj

W latach 1294-1309 Namysłów wchodził w skład Księstwa Głogowskiego. W 1313 powstało niezależne Księstwo Namysłowskie wydzielone z ziem księstwa oleśnickiego, a jego władcą został Konrad I oleśnicki. Od 1320 lub 1321 ponownie związane z księstwem oleśnickim po objęciu tegoż księstwa przez Konrada I. W latach 1323-1341 Namysłów wchodził w skład księstwa brzesko-legnickiego. 9 maja 1323 roku miasto Namysłów stało się lennem czeskim. Od 1338 ponownie samodzielne księstwo we władaniu Wacława I legnickiego. Od około 1340 do 21 stycznia 1341 roku Namysłów był zastawiony księciu cieszyńskiemu Kazimierzowi I. 30 września 1341 roku książę brzesko-legnicki Bolesław III Rozrzutny zastawił miasto królowi Polski Kazimierzowi III Wielkiemu. W 1358 roku synowie Bolesława III – Wacław i Ludwik sprzedali Namysłów królowi czeskiemu i niemieckiemu Karolowi IV za 3000 kop groszy praskich. 22 listopada 1348 roku przedstawiciele Karola IV i Kazimierza Wielkiego podpisali w Namysłowie pokój, który zakończył trwającą od 1345 r. wojnę polsko-czeską o Śląsk.

Władcy księstwa namysłowskiego edytuj

Przypisy edytuj