Księstwo Pindosu

Księstwo Pindosu – niezrealizowany projekt polityczny, w zamysłach jego twórców mający być zalążkiem autonomii Arumunów na Bałkanach podczas II wojny światowej.

Księstwo Pindosu

Printsipat di la Pind

1941–1944
Stolica	Metsowo, Kastoria
Ustrój polityczny	księstwo zależne od faszystowskiego królestwa Włoch
Data powstania	1941
Data likwidacji	1944

Tło

Obszar Pindosu był przedmiotem sporu między Albanią, Rumunią i Grecją od początków XX wieku. Rumuni protestowali przeciw włączeniu ziem zamieszkanych przez Arumunów do Grecji w 1912. W 1918 arumuńscy nacjonaliści zadeklarowali w Konitsy utworzenie Księstwa Pindosu, ale przetrwało ono tylko jeden dzień. W okresie dyktatorskiego panowania w Grecji Joanisa Metaksasa (lata 1936-1941) publiczne używanie języka arumuńskiego było zabronione, a dzieci zmuszone zostały do uczęszczania do greckich szkół.

Druga wojna światowa

Księstwo Pindosu utworzone zostało przez nacjonalistów arumuńskich w okupowanej przez Włochów Grecji w 1941 obejmując Macedonię, Epir i Tesalię. Założone zostało przez Alcybiadesa Diamandi – ekstremistę arumuńskiego. Włosi wspierali tę inicjatywę, także finansowo, wykorzystując przy tym przychylność mniejszości rumuńskiej do faszyzmu. Arumuni tworzyli zbrojne oddziały, walczące zwłaszcza w Tesalii. Po wojnie kolaborujący z Włochami nacjonaliści arumuńscy byli sądzeni głównie przez sąd specjalny w Larisie, jedynie trzech trafiło przed sąd specjalny w Salonikach.

Rządzący Księstwem Pindosu:

• 1941–1942 Alcybiades Diamandi
• 1942-1943 Mikołaj Matussi