Księstwo halickie

Księstwo halickie
	1144–1199
	Herb
Język urzędowy	staroruski
Stolica	Halicz
uniezależnienie	od Rusi Kijowskiej; 1144
Połączenie z Księstwem włodzimiersko-wołyńskim	1199
Religia dominująca	prawosławie

Księstwo halickie – ruskie księstwo dzielnicowe istniejące w XI–XII w. w dorzeczu górnego i środkowego Sanu i Dniestru oraz górnego Prutu i Seretu.

Historia edytuj

Tereny dorzecza górnego i środkowego Sanu i Dniestru oraz górnego Prutu i Seretu weszły pod panowanie Rusi Kijowskiej w X wieku. Od 1141 roku księciem halickim był Władymirko, syn Wołodara Rościsławicza. Uniezależnienie od Kijowa wywalczyli stopniowo Włodzimierz Jarosławowicz i jego następcy. Stolicą księstwa był gród w Haliczu. Za Jarosława Ośmiomysła (1153-1187) księstwo sięgało do Morza Czarnego. W 1199 księstwo przejęte zostało przez Romana Mścisławowicza. Stopniowo księstwo halickie połączone zostało z księstwem włodzimiersko-wołyńskim, dając Ruś Halicko-Włodzimierską^[1]^[2]^[3].

Zobacz też edytuj

ziemia halicka

Przypisy edytuj

↑ Halickie, Księstwo, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-12-16] .
↑ Ruś Halicko-Wołyńska, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-12-16] .
↑ Roman Mścisławowicz, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-12-16] .

[1] Halickie, Księstwo, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-12-16] .

[2] Ruś Halicko-Wołyńska, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-12-16] .

[3] Roman Mścisławowicz, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-12-16] .

[1]

[2]

[3]