Kuźma Podłas
Kuźma Pietrowicz Podłas, ros. Кузьма Петрович Подлас (ur. 17 października?/29 października 1893 we wsi Duszatino, zm. 25 maja 1942 koło wsi Łozowienka) – radziecki generał porucznik.
| |
 generał porucznik
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Kuźma Pietrowicz Podłas |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1942 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
dowódca 1, 40 i 57 Armii, |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa; |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się we wsi Duszatino, w rejonie suraskim, obwodzie briańskim[1].
W 1914 roku powołany do armii rosyjskiej. W 1915 roku ukończył szkołę pułkowa Lejb-Gwardyjskiego Preobrażeńskiego Pułku. Brał udział w I wojnie światowej walcząc na Froncie Południowo-Zachodnim, początkowo jako szeregowy, a następnie dowódca plutonu w Lejb-Gwardyjskim Preobrażeńskim Pułku.
W 1918 roku wstąpił najpierw do Czerwonej Gwardii, a następnie Armii Czerwonej. W 1918 roku ukończył Piotrogrodzki Kurs Czerwonych Dowódców. Brał udział wojnie domowej w walkach na Froncie Południowym, Wschodnim i Zachodnim. Był kolejno dowódcą kompanii, batalionu i pułku. W czasie walk przeciwko powstaniu tambowskiemu w 1921 roku dowodził brygadą.
W latach 1922–1937 kolejno: dowódca 48 Pułku Strzeleckiego, 27 Omskiej Dywizji Strzeleckiej[2] i 23 Korpusu Strzeleckiego. W tym czasie ukończył w 1925 roku kurs dowódców Armii Czerwonej „Wystrieł” oraz w 1930 roku wyższy kurs dowódców Armii Czerwonej przy Akademii Wojskowej im. Frunzego.
W 1937 roku został zastępcą dowódcy Nadmorskiej Grupy Wojsk Dalekowschodniego Okręgu Wojskowego. W czerwcu 1938 roku został dowódcą 1 Armii, którą dowodził w czasie działań bojowych nad jeziorem Chasan.
W grudniu 1938 roku wraz z całym kierownictwem 1 Armii został aresztowany przez NKWD pod zarzutem „sabotażu w czasie walk” nad jeziorem Chasan. W areszcie przebywał do 1940 roku, gdy został zwolniony i oczyszczony z zarzutów[3].
Od sierpnia 1940 roku po wyjściu z aresztu pozostawał w dyspozycji wydziału kadr Armii Czerwonej, a następnie w listopadzie 1940 roku został inspektorem piechoty Kijowskiego Okręgu Wojskowego.
Po ataku Niemiec na ZSRR nadal pełnił funkcję inspektora piechoty Kijowskiego Okręgu Wojskowego. W sierpniu 1941 roku został dowódcą 40 Armii, którą dowodził do lutego 1942 roku. W tym czasie armia prowadziła walki obronne na linii rzeki Desna, na kierunku kurskim i białogrodzkim.
W lutym 1942 roku został dowódcą 57 Armii, którą dowodził w czasie kontrofensywy pod Charkowem w maju 1942. Po załamaniu się tej kontrofensywy, dowodził nadal armią broniącą przyczółka barwinkowskiego nad rz. Doniec. W czasie tych walk w dniu 25 maja 1942 roku został ciężko ranny koło wsi Łozowienka leżącej na północny zachód od miasta Izjum i zmarł. Początkowo został uznany za zaginionego, dopiero w dniu 20 sierpnia 1942 roku oficjalnie podano, że zginął[4].
Awanse edytuj
- komdiw (26 listopada 1935)
- generał major (12 sierpnia 1941)
- generał porucznik (9 listopada 1941)
Ordery i odznaczenia edytuj
- Order Lenina (dwukrotnie)
- Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie)
- Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej”
Przypisy edytuj
- ↑ W książce Великая Отечественная. Командармы. Военный биографический словарь podano położenie wsi w obwodzie orłowskim zgodnie z podziałem administracyjnym obowiązującym do 1944 roku. W czasie gdy się urodził zgodnie z obowiązującym podziałem administracyjnym wieś leżała w powiecie suraskim guberni czernihowskiej.
- ↑ Jakubowski 1976 ↓, s. 46.
- ↑ W książce Великая Отечественная. Командармы. … str. 175 – podano, że w 1938 roku był zastępcą dowódcy Kijowskiego Okręgu Wojskowego, co jest zapewne pomyłką, gdyż w momencie aresztowania w grudniu 1938 roku był dowódcą 1 Armii.
- ↑ Rozkaz nr 0673 z dnia 20 sierpnia 1942.
Bibliografia edytuj
- Iwan Jakubowski: Ziemia w ogniu. Warszawa: 1976.
- Praca zbiorowa: Великая Отечественная. Командармы. Военный биографический словарь. Moskwa: Кучково поле, 2005, s. 174-175. ISBN 5-86090-113-5. (ros.).
- Вячеслав Звягинцев: Трибунал для героев. Moskwa: Олма-Пресс, 2005. ISBN 5-94849-643-0. (ros.).