Kubrat Pulew

Kubrat Pulew
Кубрат Пулев
	; Pulev w 2018 r.
Pełne imię i nazwisko	Kubrat Wenkow Pulew
Pseudonim	Kobra
Data i miejsce urodzenia	4 maja 1981 ; Sofia
Obywatelstwo	Bułgaria
Wzrost	194 cm
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	ciężka
	Bilans walk zawodowych
Liczba walk	34
Zwycięstwa	31
Przez nokauty	14
Porażki	3 (2 KO)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Bułgaria
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa Europy
	↑ Bilans walk aktualny na 30 marca 2024. ;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Kubrat Wenkow Pulew (buł. Кубрат Венков Пулев; ur. 4 maja 1981) – bułgarski bokser. Wielokrotny amatorski mistrz kraju w wadze ciężkiej i superciężkiej, a także mistrz Europy w wadze superciężkiej z 2008 roku. W 2009 roku przeszedł na zawodowstwo. Od maja 2012 roku jest mistrzem Europy EBU w wadze ciężkiej. Jest starszym bratem Terwela Pulewa.

Kariera amatorska edytuj

Seniorską karierę zaczął w wadze półciężkiej (do 81 kg). W 2001 roku przeszedł do wagi ciężkiej (91 kg), w której był trzykrotnie mistrzem Bułgarii (2001, 2003, 2004). Na mistrzostwach świata nie odnosił jednak sukcesów. W 2001 roku przegrał w ćwierćfinale z Sułtanem Ibragimowem, a w 2003 w 1. rundzie z Odlanierem Solísem.

Następnie przeszedł do wagi superciężkiej, w której dwa razy zdobył krajowy czempionat (2005, 2008). W 2005 roku na mistrzostwach świata w Mianyang zdobył brązowy medal, przegrywając w walce o finał z Solísem (11:25). Sukcesu tego nie udało mu się powtórzyć dwa lata później w Chicago, gdy w 3. rundzie wyeliminował go Roberto Cammarelle (5:12).

W 2008 roku zakwalifikował się na igrzyska olimpijskie w Pekinie, jednak niespodziewanie odpadł z turnieju już po pierwszej walce przeciwko Kolumbijczykowi Óscarowi Rivasowi (5:11)^[1]. Trzy miesiące później osiągnął największy sukces w amatorskiej karierze, gdy w Liverpoolu został mistrzem Europy w wadze superciężkiej. W finale pokonał na punkty (9:2) Rosjanina Dienisa Siergiejewa.

W 2009 roku w Mediolanie, w swoim piątym występie na mistrzostwach świata dotarł jedynie do ćwierćfinału, w którym ponownie uległ Cammarelle (6:12).

Kariera zawodowa edytuj

Walka z Cammarelle była ostatnią w amatorskiej karierze Pulewa. Tydzień później, 19 września 2009 stoczył w Niemczech swój pierwszy zawodowy pojedynek. Na początkowym etapie profesjonalnej kariery Bułgar odniósł zwycięstwa m.in. nad trzema byłymi zawodowymi mistrzami Europy: Mattem Skeltonem (2010), Paolo Vidozem (2010) i Jarosławem Zawrotnym (2011), a także nad Amerykaninem Travisem Walkerem w walce o pas IBF International (2011).

5 maja 2012 w niemieckim Erfurcie niepokonany Pulew zmierzył się o wakujące mistrzostwo Europy z Alexandrem Dimitrenko. Bułgar zdobył tytuł, nokautując rywala w 11. rundzie^[2]. 29 września 2012 roku obronił pas, wygrywając przez nokaut z niepokonanym wcześniej Rosjaninem Aleksandrem Ustinowem. Stawką walki była ponadto pozycja pretendenta nr 1 do mistrzostwa świata IBF.

24 sierpnia 2013 w Mecklenburg-Vorpommern pokonał jednogłośnie na punkty Tony Thompsona.

14 grudnia 2013 na gali w Neubrandenburgu Pulew obronił interkontynentalny tytuł federacji IBF, pokonując przez techniczny nokaut w czwartej rundzie Amerykanina Joeya Abella^[3].

15 listopada 2014 przegrał przez nokaut w 5 rundzie walkę o tytuł mistrza świata federacji IBF w wadze ciężkiej z Władimirem Kliczko^[4]. Bułgar czterokrotnie był liczony.

27 października 2018 w Sofii pokonał jednogłośnie na punkty Hughie Fury'ego (21-2, 11 KO).

14 grudnia 2023 w Costa Mesie pokonał jednogłośną decyzją sędziowską Andrzeja Wawrzyka^[5].

Osiągnięcia edytuj

Boks zawodowy:

2012- : mistrz Europy EBU w wadze ciężkiej
2011- : międzynarodowy mistrz IBF w wadze ciężkiej

Boks amatorski:

2008: Mistrzostwa Europy − 1. miejsce w wadze superciężkiej
2008: Mistrzostwa Bułgarii − 1. miejsce w wadze superciężkiej
2006: Mistrzostwa Europy − 3. miejsce w wadze superciężkiej
2005: Mistrzostwa Świata − 3. miejsce w wadze superciężkiej
2005: Mistrzostwa Unii Europejskiej − 2. miejsce w wadze superciężkiej
2005: Mistrzostwa Bułgarii − 1. miejsce w wadze superciężkiej
2004: Mistrzostwa Unii Europejskiej − 1. miejsce w wadze ciężkiej
2004: Mistrzostwa Bułgarii − 1. miejsce w wadze ciężkiej
2003: Mistrzostwa Bułgarii − 1. miejsce w wadze ciężkiej
2001: Mistrzostwa Bułgarii − 1. miejsce w wadze ciężkiej
Puchar Strandża − 1. miejsce 2002, 2005, 2006, 2008

Przypisy edytuj

↑ [http://web.archive.org/web/20100613074838/http://aiba.org/documents/site1/Olympics/C75W92.pdf BOXING SUPER HEAVY +91 KG DRAW SHEET]. AIBA.org. [dostęp 2011-04-07].
↑ Kubrat Pulev Stops Sascha Dimitrenko to Win European Heavyweight Title. boxinginsider.com, 5 maja 2012. [dostęp 2012-05-07]. (ang.).
↑ Wygrana Pulewa. boxinginsider.com, 14 grudnia 2013. [dostęp 2012-12-16]. (pol.).
↑ Władimir Kliczko pokonał Pulewa i obronił pas IBF. wp.pl, 15 listopada 2014. [dostęp 2014-11-15]. (pol.).
↑ Niesłychany przebieg walki Polaka w Ameryce. Tego nikt się nie spodziewał [online], sport.interia.pl [dostęp 2023-12-15] (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj

Statystyki i lista walk zawodowych

[1] Bilans walk aktualny na 30 marca 2024.

[2] [http://web.archive.org/web/20100613074838/http://aiba.org/documents/site1/Olympics/C75W92.pdf BOXING SUPER HEAVY +91 KG DRAW SHEET]. AIBA.org. [dostęp 2011-04-07].

[3] Kubrat Pulev Stops Sascha Dimitrenko to Win European Heavyweight Title. boxinginsider.com, 5 maja 2012. [dostęp 2012-05-07]. (ang.).

[4] Wygrana Pulewa. boxinginsider.com, 14 grudnia 2013. [dostęp 2012-12-16]. (pol.).

[5] Władimir Kliczko pokonał Pulewa i obronił pas IBF. wp.pl, 15 listopada 2014. [dostęp 2014-11-15]. (pol.).

[6] Niesłychany przebieg walki Polaka w Ameryce. Tego nikt się nie spodziewał [online], sport.interia.pl [dostęp 2023-12-15] (pol.).

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]