Kuchary (gmina Stopnica)
wieś w województwie świętokrzyskim
Kuchary – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Stopnica[2].
| Artykuł | 50°27′58″N 20°52′47″E |
| - błąd | 39 m |
| WD | 50°27'N, 20°52'E |
| - błąd | 2321 m |
| Odległość | 2130 m |
| ||||
| ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  świętokrzyskie
| |||
| Powiat | buski | |||
| Gmina | Stopnica | |||
| Liczba ludności | 240 | |||
| Strefa numeracyjna | 41 | |||
| Kod pocztowy | 28-130[1] | |||
| Tablice rejestracyjne | TBU | |||
| SIMC | 0272566 | |||
Położenie na mapie gminy Stopnica  | ||||
Położenie na mapie Polski  | ||||
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | ||||
Położenie na mapie powiatu buskiego  | ||||
 50°27′58″N 20°52′47″E/50,466111 20,879722
| ||||
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa kieleckiego.
Części wsiEdytuj
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0272572 | Karczunek | część wsi |
HistoriaEdytuj
W wieku XIX Kuchary opisano jako wieś w powiecie stopnickim, gminie Szczytniki, parafii Stopnica. Położone o 2 mile od Wisły, i 1 milę od Buska, a 10 mil od Krakowa.
Wspomina wieś Długosz (1470-80), jako własność Hinka z Zagórzan (L.B. t.II s.442) wymienia także Łaski w (Liber beneficiorum t.I s.697).
W 1827 r. było tu 23 domy i 113 mieszkańców. Według opisu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego folwark Kuchary posiadał rozległość mórg 679. Wieś folwarczna Kuchary osad 28, z gruntem mórg 145.[5]
PrzypisyEdytuj
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 631 [dostęp 2020-12-23] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-03-10].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 18.11.2015].
- ↑ Kuchary (8), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 836.