Kuchary (powiat oławski)

wieś w województwie dolnośląskim, powiecie oławskim

Kuchary (niem. Kochern[4]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, powiecie oławskim, na terenie gminy Domaniów. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wrocławskiego. Miejscowość liczy 128 mieszkańców (wg stanu na marzec 2011 r.).

Kuchary
wieś
Ilustracja
Pałac w Kucharach
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

oławski

Gmina

Domaniów

Liczba ludności (III 2011)

128[2]

Strefa numeracyjna

71

Kod pocztowy

55-216[3]

Tablice rejestracyjne

DOA

SIMC

0874383

Położenie na mapie gminy Domaniów
Mapa konturowa gminy Domaniów, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kuchary”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kuchary”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kuchary”
Położenie na mapie powiatu oławskiego
Mapa konturowa powiatu oławskiego, blisko lewej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Kuchary”
Ziemia50°53′37″N 17°05′06″E/50,893611 17,085000[1]

Położenie edytuj

Pod względem geograficznym Kuchary leżą w obrębie mezoregionu Równiny Wrocławskiej (318.53), na pograniczu jej dwóch mikroregionów - Równiny Kąckiej i Równiny Grodkowskiej[5]. Od wschodu miejscowość opływa rzeka Żurawka[6].

Ukształtowanie terenu i geologia edytuj

Ukształtowanie rzeźby jest monotonne i przybiera formę równiny o wysokości od 147 m n.p.m. na zachodzie do około 140 m n.p.m. na wschodzie miejscowości[6]. Równina ta na terenie Kuchar zbudowana jest z lessów i glin lessopodobnych o miąższości średnio około 1 m akumulowanych w warunkach klimatu peryglacjalnego u schyłku zlodowacenia Wisły. Na pokrywie lessowej rozwinęły się czarnoziemy. Osady te podściela warstwa piasków i żwirów wodnolodowcowych akumulowanych w czasie recesji lądolodu zlodowacenia Odry. Na wschód od Żórawki w budowie geologicznej dominują gliny lodowcowe zlodowacenia Odry[7][8].

Krótki opis miejscowości edytuj

We wsi znajdują się m.in. sklep spożywczy i plac zabaw, budynki dawnego PGR i krzyż ustawiony w 2004 r.

Nazwa edytuj

W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość Kuchary wymieniona jest w staropolskiej formie Chucharze[9][10].

Zabytki edytuj

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[11]:

  • zespół pałacowy:
    • pałac z 1907 roku, zbudowany w stylu neobarokowym, obecnie własność prywatna,
    • folwark przypałacowy, z połowy XIX-XX w. przekształcony w PGR,
    • park przypałacowy z początku XX w., w połowie należący do pałacu, a w połowie do dawnego PGR; obecnie mocno zaniedbany, przez park przepływa rzeka Żórawka.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 64658
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 640 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Topographische Karte 1:25 000 (Meßtischblatt) Blatt Wäldchen 5168 (3017), Reichsamt für Landesaufnahme, 1937 [dostęp 2018-01-04] (pol.).
  5. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, PWN, 2002, ISBN 83-01-13897-1.
  6. a b Centralny Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej [online], Geoportal.gov.pl [dostęp 2018-01-03] (pol.).
  7. Grażyna Winnicka, Objaśnienia do Szczegółowej mapy geologicznej Polski w skali 1:50 000 arkusz Domaniów (801), PIG-PIB, 2009, ISBN 978-83-7538-609-7 [dostęp 2018-01-03] (pol.).
  8. Grażyna Winnicka, Szczegółowa mapa geologiczna Polski w skali 1:50 000 arkusz Domaniów (801), PIG-PIB, 2009, ISBN 978-83-7538-844-2 [dostęp 2018-01-03] (pol.).
  9. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online
  10. H. Markgraf, J. W. Schulte, "Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis", Breslau 1889
  11. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 133. [dostęp 2012-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-29)].