Kulikowo
wieś na Białorusi
Kulikowo (biał. Кулікова, ros. Куликово) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Krzywicze.
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
222376 |
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 54°49′34″N 27°23′04″E/54,826111 27,384444
| |
Dawniej wieś i folwark Kulikowo.
Historia edytuj
W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego.
W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim[2] (od 1926 w województwie wileńskim[3]), w powiecie duniłowickim (od 1926 w powiecie wilejskim)[4], w gminie Budsław[5][6].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało:
- wieś – 66 osób, 48 były wyznania rzymskokatolickiego a 18 prawosławnego. Jednocześnie 5 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową a 43 białoruską. Było tu 14 budynków mieszkalnych[5]. W 1931 w 11 domach zamieszkiwało 69 osób[6].
- folwark – 33 osoby, 17 było wyznania rzymskokatolickiego, a 16 prawosławnego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowali białoruską przynależność narodową. Było tu 5 budynków mieszkalnych[5]. W 1931 w 5 domach zamieszkiwały 24 osoby[6].
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Budsławiu i prawosławnej w Habach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Krzywiczach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Budsławiu[7].
Przypisy edytuj
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93.
- ↑ Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29.
- ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472.
- ↑ a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 20.
- ↑ a b c Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 57.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 46.