Kultura gleby
Kultura gleby – stan gleby, który umożliwia łatwe i szybkie doprowadzenie roli do stanu sprawności, utrzymującego się przez dłuższy czas[1]. Nie jest to cecha naturalna, lecz nadana przez człowieka poprzez wieloletnią celową i zaplanowaną działalność. Uzyskaniu kultury gleby sprzyja: racjonalna uprawa roli, stosowanie przyrodniczo poprawnego płodozmianu, uprawa wieloletnich roślin bobowatych, nawożenie organiczne, polowe zagospodarowanie resztek pożniwnych i plonów ubocznych przedplonu, regulowanie populacji agrofagów oraz utrzymywanie odpowiedniego odczynu gleby. Niewłaściwe zabiegi agrotechniczne powodują z czasem stopniową utratę kultury gleby, która jest niezbędnym warunkiem wzrostu jej żyzności[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Lesław Zimny, Roman Wacławowicz: Kategorie i właściwości agronomiczne gleby. W: Uprawa roślin. Tom 1. Andrzej Kotecki (red.). Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, 2020, s. 246-247. ISBN 978-83-7717-340-4.
- ↑ Bronisław Jabłoński: Uprawa roli. W: Uprawa roli i nawożenie roślin ogrodniczych. Jan Roman Starck (red.). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1997, s. 17. ISBN 83-09-01358-2.