Kultura tardenuaska
Kultura tardenuaska (też: kultura tardenoska[1]) – kultura archeologiczna z okresu mezolitu, występowała na terenie zachodniej Europy (gł. dzisiejszej Francji, Belgii i Niemiec), a także Hiszpanii.
Stanowiskiem eponimicznym jest La Fère-en-Tardenois w departamencie Aisne.
Rozwinęła się na podłożu kultur późnopaleolitycznych. Typowymi wyrobami kultury tardenuaskiej są mikrolityczne ostrza o geometrycznym kształcie. Używano też harpunów, szydeł i sztyletów kościanych. Ludność tej kultury rozpoczęła oswajać psa, zamieszkiwała nadal w jaskiniach i w krótkotrwałych obozowiskach otwartych. Pochówki szkieletowe w pozycji skurczonej.
Uformowała się w VIII tys. p.n.e., odłam południowy ewoluował w kulturę kastelnowską, północny trwał do V/IV tys. p.n.e.[2] Kultura dotarła również na Wielką Brytanię, gdzie zmieszała się z kulturą maglemoską[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Wojciech Lipoński: Narodziny cywilizacji Wysp Brytyjskich. Wydawnictwo Poznańskie, 2017, s. 21. ISBN 978-83-797-6654-3.
- ↑ Michel Brezillon: Encyklopedia kultur pradziejowych. Warszawa: WAiF, 1981. ISBN 83-221-0143-0.
Bibliografia edytuj
- Mały słownik antropologiczny, Wiedza Powszechna, 1976