Kuluar Kurtyki
Kuluar Kurtyki – żleb opadający z Mnichowego Tarasu do Nadspadów w Dolinie za Mnichem w polskich Tatrach Wysokich[1]. Oddziela Wielką Mnichową Babę od Pośredniej Mnichowej Baby[2].
Nazwa żlebu pochodzi od znanego taternika Wojciecha Kurtyki, ale prawdopodobnie jest wynikiem jakiegoś nieporozumienia, nie był on bowiem autorem pierwszego przejścia. Żleb jest bardzo kruchy i bardzo stromy; największe nachylenie dochodzi do 90°. Stał się bardzo popularnym celem wspinaczki gdzieś na początku lat 90. XX wieku. Wiodąca nim droga Kuluarem Kurtyki jest 3-wyciągowa, latem ma IV stopień trudności w skali tatrzańskiej, zimą na długości około 100 m pokryta jest lodem (lodospady). Czas przejścia 2 godz. Pierwsze przejście; Jerzy Krzysztoń i Maciej Włodek podczas kręcenia filmu Dwóch zimą 1967 r. Pierwsze przejście letnie: Ryszard Malczyk (ps. Rico) 26 sierpnia 1986 r. (solo, bez asekuracji)[2].
Droga Kuluarem Kurtyki stała się jedną z najbardziej popularnych zimą dróg wspinaczkowych w rejonie Morskiego Oka. Według Władysława Cywińskiego w 2001 r. przejścia nią stanowiły 25% wszystkich taternickich przejść w tym rejonie wspinaczkowym. Drogą tą wiele razy przechodzono samotnie, bez asekuracji („na żywca”). Najszybsze do 2001 r. przejście: Wojciech Mateja – 14 min, 15 lutego 1993 r.[2]
.jpg)
Przypisy edytuj
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2023-04-05].
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Cubryna, t. 8, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2001, ISBN 83-7104-026-1.