Kurowice (obwód lwowski)
Kurowice (ukr. Куровичі) – wieś w rejonie złoczowskim obwodu lwowskiego, założona w 1443. Wieś liczy 1355 mieszkańców.
.jpg) Kościół św. Antoniego w Kurowicach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon |
złoczowski |
| Populacja • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
3265 |
| Kod pocztowy |
80725 |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 49°46′23″N 24°25′26″E/49,773056 24,423889
| |
Historia edytuj
29 grudnia 1918 r. w Kurowicach został zamordowany przez żołnierzy ukraińskich ksiądz Adam Hentschel, proboszcz rzymskokatolicki z Biłki Szlacheckiej[1].
18 sierpnia 1920 roku pod Kurowicami toczyły się walki polskiego 45 pułku piechoty Strzelców Kresowych ppłk. Michała Bajera z oddziałami sowieckiej 6 Dywizji Kawalerii Iosifa Apanasienki i 11 Dywizji Kawalerii Fiodora Morozowa. Kosztem 30 zabitych i rannych Polacy przełamali linie bolszewików otwierając sobie drogę odwrotu w kierunku Lwowa[2][3].
W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Kurowice w powiecie przemyślańskim województwa tarnopolskiego.
20 września 1939 r. żołnierze sowieccy zastrzelili w Kurowicach siedmiu, nieznanych z imienia i nazwiska, polskich policjantów[4].
W okresie okupacji Polski przez wojska sowieckie[potrzebny przypis] i niemieckie w Kurowicach znajdował się obóz pracy. Niemcy więzili w obozie (mieszczącym się w dawnym majątku Potockich) kilkuset Żydów, których wykorzystywano do robót drogowych. Obóz został zlikwidowany w lipcu 1943 roku przez przeniesienie więźniów do innych obozów[5].
W kwietniu 1944 roku lotnictwo radzieckie zbombardowało Kurowice niszcząc szosę i tor kolejowy oraz powodując znaczne ofiary w ludziach i straty w mieniu[6][7]. W tym samym miesiącu Polacy opuścili Kurowice w obawie przed atakiem UPA (według raportu Komitetu Ziem Wschodnich – 30 rodzin[8]), przenosząc się do polskiego ośrodka samoobrony w Biłkach Królewskiej i Szlacheckiej lub dalej na zachód[9].
Zabytki edytuj
W Kurowicach znajduje się czynny kościół rzymskokatolicki pw. św. Antoniego, zbudowany według projektu inż. Stefana Bogdanowicza w latach 1934–1938[10]. Budowę współfinansował Alfred Potocki[11]. Po II wojnie światowej kościół został zamieniony na skład zboża, oddany katolikom w 1990 roku[2].
Urodzeni w Kurowicach edytuj
- Stanisław Narajewski (1860–1943) – prezbiter katolicki, etyk, profesor i rektor Uniwersytetu Lwowskiego
- Stanisław Wyszyński (1895–1940) – kapitan administracji Wojska Polskiego
- Mieczysława Piotrowska (1909-1998) - polska poetka[12].
Przypisy edytuj
- ↑ Pierwszy grant [online], www.grodziec.eu [dostęp 2022-10-25].
- ↑ a b Grzegorz Rąkowski, Ziemia Lwowska. Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Część III, Pruszków: Rewasz, 2007, s. 241-242, ISBN 978-83-89188-66-3, OCLC 189428719.
- ↑ Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004, s. 217. ISBN 83-7399-096-8.
- ↑ Polska Policja, Pamiętamy… [online], Historia i Tradycja [dostęp 2022-10-25] (pol.).
- ↑ Холокост на территории СССР: Энциклопедия. Red. I. A. Altman, Moskwa 2009, s. 499. ISBN 978-5-8243-1296-6.
- ↑ Lucyna Kulińska: Dzieje Komitetu Ziem Wschodnich na tle losów ludności polskich Kresów w latach 1943-1947. T. II. Kraków, 2001, s. 765; 957; 1025. ISBN 83-858-27-72-2.
- ↑ Grzegorz Hryciuk, Przemiany narodowościowe i ludnościowe w Galicji Wschodniej i na Wołyniu w latach 1931-1948, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2005, s. 243, ISBN 83-7441-121-X, OCLC 830722458.
- ↑ Lucyna Kulińska: Dzieje Komitetu Ziem Wschodnich na tle losów ludności polskich Kresów w latach 1943-1947. T. II. Kraków, 2001, s. 489. ISBN 83-858-27-72-2.
- ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 293, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487.
- ↑ Budujmy kościoły. Inicjatywa obywatelstwa i Z. S. w Horodence. „Wschód”. Nr 123, s. 6, 26 marca 1939.
- ↑ Grzegorz Rąkowski, Ziemia lwowska, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2005, ISBN 978-83-89188-66-3 [dostęp 2022-10-25] (pol.).
- ↑ PONIEWCZASIE. Piotrowska Mieczysława - Wydawnictwo FORMA [online], www.wforma.eu [dostęp 2023-10-05].