Kwas weratrowy
związek chemiczny
(Przekierowano z Kwas weratrynowy)
Kwas weratrowy – organiczny związek chemiczny, 3,4-dimetoksypochodna kwasu benzoesowego. Występuje w różnych gatunkach ciemiężycy (Veratrum), m.in. w Veratrum sabadilla, oraz w nasionach sabadyli lekarskiej (Schoenocaulon officinale)[4]. Stosowany jest do otrzymywania innych związków[5].
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
C9H10O4 | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
182,17 g/mol | ||||||||||||||||||||||||
| Wygląd |
jasnożółty proszek[1] | ||||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||
| PubChem | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||||||||||
Otrzymywanie edytuj
Kwas weratrowy można otrzymać poprzez utlenianie aldehydu weratrowego nadmanganianem potasu[6][7].
Może także zostać otrzymany poprzez ciąg reakcji składający się z trzech etapów:
- sulfonowania kwasu 4-hydroksybenzoesowego,
- działania wodorotlenkiem potasu na tak powstały kwas 4-hydroksy-3-sulfobenzoesowy,
- metylowania otrzymanego kwasu protokatechowego jodkiem metylu w obecności wodorotlenku sodu[8].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Kwas 3,4-dimetoksybenzoesowy (nr D131806) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2021-05-28]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ a b c Veratric acid, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2021-05-28] (ang.).
- ↑ 3,4-Dimethoxybenzoic acid (nr D131806) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-07-02]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Thomas Scott, Concise Encyclopedia Biology, Walter de Gruyter, 1996, s. 1240, ISBN 978-3-11-010661-9 (ang.).
- ↑ Robert Martin, Handbook of Hydroxybenzophenones, Springer, 2000, s. 380, ISBN 978-0-7923-6507-5 (ang.).
- ↑ V.K. Ahluwalia i inni, Intermediates For Organic Synthesis, Nowe Delhi: I.K. International, 2005, s. 83, ISBN 81-88237-33-7 (ang.).
- ↑ Renu Aggarwal, V.K. Ahluwalia, Comprehensive Practical Organic Chemistry. Preparations And Quantitative Analysis, Hajdarabad: Universities Press, 2004, s. 158, ISBN 81-7371-475-4 (ang.).
- ↑ P.B. Saxena, Chemistry of Alkaloids, Discovery Publishing House, 2007, s. 148, ISBN 978-81-8356-316-1 (ang.).