Kwietnikowy Żleb
Kwietnikowy Żleb (słow. Kvetnicový žľab) – żleb w słowackich Tatrach Wysokich, będący orograficznie lewym odgałęzieniem Doliny Wielickiej. Jest to najwyżej położony z trzech wielkich żlebów (pozostałe to Dwoisty Żleb i Granacki Żleb) opadających do Doliny Wielickiej z południowo-zachodnich ścian Granatów Wielickich. Żleb pnie się z Wyżniego Wielickiego Ogrodu w kierunku Kwietnikowej Przełączki i rozwidla się na kilka odnóg w swoim górnym piętrze, podchodząc pod liczne obiekty w masywie Staroleśnego Szczytu[1].
Górne piętro Kwietnikowego Żlebu przekształca się w Kwietnikowy Kocioł (Kvetnicový kotol). W kotle oraz poniżej niego od głównej gałęzi oddzielają się ramiona, które prowadzą na okoliczne obiekty: Zwalisty Przechód, Zwodną Ławkę, Podufałą Przełączkę i Podufały Przechód. Główne ramię pnie się na Kwietnikową Przełączkę[1]. Żleb oddziela od siebie turnie należące do grupy Granackich Baszt: Zwalistą Basztę na północnym zachodzie i Podufałą Basztę na południowym wschodzie[2]. W okolicy Kwietnikowego Kotła położona jest masywna Kwietnikowa Strażnica[1].
-
Ramię żlebu na Zwodną Ławkę -
Ramię żlebu na Zwodną Ławkę -
Ramię żlebu na Zwodną Ławkę -
Ramię żlebu na Zwodną Ławkę -
Jedno z ramion żlebu
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIII. Litworowy Szczyt – Staroleśna Szczerbina. Warszawa: Sport i Turystyka, 1967, s. 148–151, 166.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 382. ISBN 83-01-13184-5.