Kwilecki Hrabia (Śreniawa odmienny, Bylina odmienny)kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Szreniawa albo Bylina.

Herb Kwilecki
Herb Kwilecki

Opis herbu edytuj

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

W polu złotym orzeł srebrny, z tarczą na piersi, na której w polu czerwonym krzywaśń srebrna z zaćwieczonym krzyżem kawalerskim złotym (Szreniawa). Nad tarczą korona hrabiowska, nad nią hełm w koronie, z której klejnot: pięć piór strusich.

Labry: czerwone, podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki edytuj

Herb wzmiankowany przez Nowego Siebmachera, Bonieckiego (Herbarz polski), Uruskiego (Rodzina. Herbarz szlachty polskiej), Pawliszczewa (Herbarz Królestwa Polskiego). Herb przyznany z pruskim tytułem hrabiowskim Józefowi Ignacemu Walentemu Kwileckiemu w 1816. Prawo do tego herbu, tytułu i nazwiska Kwilecki uzyskał w 1853 adoptowany przez niego wnuk (syn Albina Beliny Węsierskiego, Zbigniew Antoni Józef Węsierski (1839-po 1907). Zbigniew Antoni uzyskał też prawo posiadania ordynacji Wróblewo. Linia Węsierskich-Kwileckich wygasła jednak z synem Zbigniewa, Józefem Adolfem Stanisławem Marią Węsierskim-Kwileckim (1897-1928). Herb i tytuł potwierdzono Kwileckim w Królestwie Polskim.

Herbowni edytuj

Kwilecki, Kwilecki-Węsierski.

Przypisy edytuj

  1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.

Bibliografia edytuj

  • Przemysław Pragert: Herbarz szlachty kaszubskiej T.3. Gdańsk: Wydawn. BiT, 2009, s. 196-206, 285. ISBN 978-83-927383-6-7.

Linki zewnętrzne edytuj