Kyryło Trylowski, ukr. Кирило Трильовський (ur. 6 maja 1864 we wsi Bohutyn w powiecie złoczowskim, zm. 19 października 1941 w Kołomyi) – ukraiński działacz społeczny i polityczny, adwokat, publicysta, wydawca. Poseł do Reichsratu (Izby Posłów) w Wiedniu 1907-1918. Poseł na Sejm Krajowy Galicji 1911-1918. Członek Ukraińskiej Rady Narodowej.

Kyryło Trylowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 maja 1864
Bohutyn, Cesarstwo Austrii

Data i miejsce śmierci

19 października 1941
Kołomyja, Polska pod okupacją, III Rzeszy

poseł do Reichsratu Przedlitawii
Okres

od 1907
do 1918

Przynależność polityczna

Ukraińska Partia Radykalna

poseł na Sejm Krajowy Galicji
Okres

od 1911
do 1918

Uczył się w c. k. gimnazjach w Złoczowie i Kołomyi. Studiował prawo na uniwersytecie w Czerniowcach, ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim. Następnie rozpoczął praktykę adwokacką w Kołomyi, później w Jabłonowie.

Jeszcze na studiach był działaczem Ukraińskiej Partii Radykalnej i członkiem jej władz. 5 maja 1900 we wsi Zawale pod Śniatyniem założył pierwsze koło ukraińskiej organizacji sportowej i przeciwpożarowej Sicz. W 1902 był jednym z organizatorów strajków chłopskich w Galicji Wschodniej. W 1908 był twórcą Ukraińskiego Związku Siczowego i jego głównym atamanem. W 1907 i w 1911 wybrany na posła do Reichsratu (Izby Posłów) w Wiedniu, w 1913 wybrany na posła Sejmu Krajowego Galicji z IV kurii z okręgu wyborczego 11 - Kołomyja.

W styczniu 1914 był inicjatorem powstania Towarzystwa Ukraińskich Strzelców Siczowych. W sierpniu 1914 został szefem Ukraińskiego Zarządu Wojskowego, kierującego formowaniem Legionu Ukraińskich Strzelców Siczowych. W latach 1918-1919 członek Ukraińskiej Rady Narodowej. Po upadku Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej na emigracji w Wiedniu, po powrocie w 1927 wycofał się z życia publicznego, był adwokatem w Gwoźdźcu.

Był wydawcą i redaktorem wydawanych w Kołomyi pism: Громада (1896-97), Зоря (1904), dwutygodnika Хлопська правда (1903, 1909), tygodnika Громадський голос (1919), kalendarzy: Запорожець i Отаман. Redaktor odpowiedzialny dwutygodnika Січовий голос (1919).

Autor prac historycznych: Про велику Французьку революцію (1913,1918,1934), Російська цариця Катерина II (1927), Боротьба італійців за свободу та соборність (1928).

Bibliografia, literatura edytuj