LT vz. 38

czechosłowacki czołg lekki

LT vz. 38czechosłowacki czołg lekki używany przez armię niemiecką w czasie II wojny światowej pod nazwą PzKpfw 38(t). Według nomenklatury producenta nazywany był Seria TNH, TNHPS, LTP i LTH.

LT vz. 38
PzKpfw 38(t)
Ilustracja
PzKpfw 38(t)
Dane podstawowe
Państwo

 Czechosłowacja
 III Rzesza

Producent

Škoda w Pilźnie
ČKD w Pradze

Typ pojazdu

Czołg lekki

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

4

Historia
Prototypy

1938

Produkcja

19381942

Egzemplarze

1 414

Dane techniczne
Silnik

1 silnik gaźnikowy, 6-cylindrowy Praga EPA I – III o mocy 125 KM (95 kW) przy 2000 obr./min.

Transmisja

mechaniczna

Poj. zb. paliwa

260 l

Pancerz

grubość: 10–25 mm

Długość

4,55 m

Szerokość

2,13 m

Wysokość

2,31 m

Prześwit

0,40 m

Masa

9700 kg (bojowa)

Moc jedn.

13 KM/t

Nacisk jedn.

0,57 lub 0,58 kg/cm²

Osiągi
Prędkość

42 km/h (po drodze)
15 km/h (w terenie)

Zasięg pojazdu

200 km (po drodze)
150 km (w terenie)

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

0,90 m

Rowy (szer.)

2,10 m

Ściany (wys.)

0,78 m

Kąt podjazdu

29º

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 armata 37,2 mm KwK38(t) L/47,8 (Škoda A-7) kal. 37 mm (zapas amunicji – 90 szt.)
2 karabiny maszynowe MG 37(t) (Model 37) kal. 7,92 mm (zapas amunicji – 2550 szt.)
Użytkownicy
Czechosłowacja, Niemcy, Iran, Peru, Szwajcaria, Szwecja
Czołg LT vz. 38 armii szwajcarskiej na wystawie w Zurychu w 1939

PzKpfw 38(t) produkowany był do 1942. Jego produkcja została zakończona, gdyż stosunkowo mała wieża czołgu nie mogła pomieścić coraz większych armat, które zaczęto montować w czołgach. Ponieważ sama konstrukcja podwozia, układu napędowego i silnika była bardzo udana i sprawdzona w bojach, na podstawie tego czołgu utworzono wiele innych konstrukcji, nie wymagających wieżyczki, takich jak działa pancerne, niszczyciele czołgów Marder i Hetzer czy samobieżne działa przeciwlotnicze. Szwedzka odmiana tego czołgu Strv m/41 pozostała w służbie do lat 70. XX wieku[1].

Historia edytuj

W 1935 czeska fabryka czołgów ČKD rozpoczęła prace nad następcą czołgu LT vz. 35, który był produkowany w kooperacji ze Škodą. LT vz. 35 był bardzo złożoną konstrukcją z szeregiem poważnych wad, ČKD chciało rozpocząć produkcję lepszego modelu dla Wojska Czechosłowacji jak i na eksport.

Czołg nie posiadał zawieszenia Christiego. Używał on zwykłego, popularnego wówczas zawieszenia na resorach piórowych. Powodem pomyłki, powtarzanej w niektórych publikacjach, były bardzo duże koła jezdne, przypominające te stosowane w czołgach o zawieszeniu Christiego. Koła jezdne były zgrupowane w pary, każda była zawieszona na wspólnym piórze. Nad kołami jezdnymi znajdowały się rolki podtrzymujące (dwie na każdą stronę czołgu).

LT vz. 38 okazał się bardzo udaną konstrukcją i sukcesem eksportowym: 50 czołgów zostało sprzedanych do Iranu, 24 do Peru i Szwajcarii, zamówienie zostało także złożone przez Łotwę, a w 1938 armia czeska złożyła zamówienie na 150 egzemplarzy modelu TNHPS.

Po zajęciu Czechosłowacji przez Niemcy, kontynuowano produkcję tego czołgu. Był on dużo lepszym pojazdem niż standardowe wtedy niemieckie czołgi lekkie PzKpfw I i PzKpfw II[potrzebny przypis].

Nieco zmodyfikowane podwozie PzKpfw 38(t) zostało użyte do konstrukcji bardzo udanego niszczyciela czołgów Jagdpanzer 38(t).

Modele edytuj

  • TNHP – wersja eksportowa do Iranu, który jako pierwszy złożył zamówienie.
  • LTP – wersja eksportowa do Peru.
  • LTH – wersja eksportowa do Szwajcarii.
  • LLT – dla Litwy.
  • Strv m/41 – licencyjna wersja budowana w Szwecji.
  • Sav m/43 – szwedzkie działo pancerne na podwoziu TNH, produkowane w Szwecji.
  • Panzer 38(t) A-D – niemieckie wersje czołgu TNH.
  • Panzer 38(t) E-G – niemieckie wersje z pancerzem frontowym o grubości 50 mm.
  • Panzer 38(t) Ausf S – model przeznaczony dla Szwecji, ale używany w armii niemieckiej.
  • SdKfz 138 Marder III – działo pancerne z armatą 75 mm z lekkim, niezadaszonym kadłubem.
  • SdKfz 139 Marder III – odmiana Mardera III uzbrojona w zdobyczne działo radzieckie 76,2 mm.
  • SdKfz 138/1 Grillesamobieżne działo polowe uzbrojone w armatę 150 mm, a także nieuzbrojona wersja tego pojazdu używana jako pojazd amunicyjny.
  • SdKfz 140 Flakpanzer 38(t) Gepard – samobieżne działo przeciwlotnicze z działkiem 20 mm.
  • SdKfz 140/1 Aufklärungspanzer 38(t) – lekki czołg rozpoznawczy.
  • Jagdpanzer 38(t) – niszczyciel czołgów z armatą 75 mm L/48 (o długości lufy 48 kalibrów).

Historia operacyjna edytuj

PzKpfw 38(t) służył w czasie kampanii wrześniowej w Polsce (3 Dywizja Lekka), w czasie ataku na Francję w 1940 i w początkowej fazie ataku na ZSRR. Od 1941 został wycofany z linii frontu, ponieważ nie był wystarczającym przeciwnikiem dla radzieckich T-34.

PzKpfw 38(t) w wersjach jako działo pancerne i niszczyciel czołgów był konstrukcją bardzo udaną i służył do końca wojny.

Flakpanzer 38(t) nie był takim sukcesem jak inne wersje tego czołgu, był zbyt słabo uzbrojony i opancerzony, aby stawać do walki z alianckimi samolotami myśliwsko-bombowymi, dla których był częstym celem. Jego opancerzenie było tak cienkie, że było z łatwością penetrowane przez pociski karabinów maszynowych samolotów.

Rekonstrukcja historyczna edytuj

W sierpniu 2016 Muzeum Pojazdów Militarnych w Częstochowie zaprezentowało w pełni funkcjonalną replikę Panzerkampfwagen 38(t), która została wybudowana w skali 1:1.

Przypisy edytuj

  1. PANSARTRUPPERNA Armored troops. mailer.fsu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-26)]. (ang.)

Bibliografia edytuj

  • P. Chamberlain, H. Doyle: Encyclopedia Of German Tanks Of World War Two: The Complete Illustrated Dictionary of German Battle Tanks, Armoured Cars, Self-Propelled Guns and Semi-Track Vechicles, 1939-1945, Sterling, 1999, ISBN 978-1-85409-518-3.
  • U. Feist: Leichte Panzers in Action, Sqadron/Signal Publications Inc., 1974, ISBN 0-98747-043-5.
  • G. Forty: World War Two Tanks, Osprey Pub Co, 1995, ISBN 978-1-85532-532-6.
  • Dariusz Jędrzejewski, Zbigniew Lalak, Niemiecka broń pancerna 1939-1945, Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999, ISBN 83-86776-36-6, OCLC 751512863.
  • B. Perrett: German Light Panzers, 1932-1942, Osprey Publishing, Oxford, 1998, ISBN 1-85532-844-5.