L Liceum Ogólnokształcące z Oddziałami Integracyjnymi im. Ruy Barbosy w Warszawie
L Liceum Ogólnokształcące z Oddziałami Integracyjnymi im. Ruy Barbosy w Warszawie – publiczne liceum ogólnokształcące znajdujące się w warszawskiej dzielnicy Praga-Północ, wchodzące w skład Zespołu Szkół nr 73 z CXXX Liceum Ogólnokształcącym dla Dorosłych w Warszawie. Patronem szkoły jest Ruy Barbosa, brazylijski mąż stanu, polityk i prawnik.
| liceum | |
 Siedziba szkoły | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Burdzińskiego 4, 03-480 Warszawa |
| Data założenia |
1908 |
| Patron | |
| Dyrektor |
Piotr Cacko |
| Wicedyrektorzy |
Małgorzata Zawisza |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°15′44,543″N 21°01′30,036″E/52,262373 21,025010
| |
| Strona internetowa | |
Historia edytuj
Szkoła jest spadkobiercą założonej w 1908 r. prywatnej żeńskiej szkoły Heleny Rzeszotarskiej[1]. Placówka ta powstała przy ulicy Nowostalowej. W 1915 r. szkoła przeniosła się na ulicę Konopacką 4. I wojna światowa doprowadziła do poważnych problemów finansowych tej instytucji.
Do roku 1919 obok progimnazjum Helena Rzeszotarska prowadziła dwuletnią Szkołę Zawodową Żeńską z działami krawiectwa i bieliźniarstwa. W 1923 roku otworzyła V klasę gimnazjum. W kolejnych latach następne, aż do VIII. W ten sposób przy ulicy Konopackiej 4 działało już pełne ośmioletnie gimnazjum. W roku 1927 pierwsze absolwentki tej szkoły zdały maturę.
Reforma szkolna ministra Jędrzejewicza zmieniła dotychczasowy charakter szkoły. Prywatna Żeńska Szkoła Heleny Rzeszotarskiej składała się z:
- szkoły powszechnej sześcioklasowej
- gimnazjum czteroklasowego
- liceum dwuklasowego.
Otrzymało numer 130. Po zakończeniu II wojny światowej szkoła istniała jako Prywatna Żeńska Szkoła Powszechna, Gimnazjum i Liceum. Władze państwowe podjęły decyzję o upaństwowieniu szkoły w 1949 roku. Otrzymała wtedy nazwę Państwowej Ogólnokształcącej Żeńskiej Szkoły stopnia podstawowego i licealnego numer 17. Helena Rzeszotarska przestała być właścicielką szkoły, którą stworzyła. Na fali tych zmian w roku 1958 władze zdecydowały się na odznaczenie Heleny Rzeszotarskiej Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
W 1959 r. szkoła przeniosła się na ulicę Burdzińskiego 4.
W 1977 roku w szkole otwarto Izbę Tradycji i Pamięci Narodowej. We wrześniu tego roku L LO im. Ruy Barbosa zostało połączone z XIII LO dla Pracujących, tworząc Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 3. W 1985 roku miały miejsce dwa istotne dla szkoły wydarzenia. Pierwszym było pożegnanie długoletniej dyrektorki szkoły Alodii Łoniewskiej, która nieprzerwanie od 1959 roku kierowała placówką. Od września dyrektorem L LO był Andrzej Dubielak. Funkcja wicedyrektora została powierzona Irenie Chmiel. Drugim ważnym wydarzeniem było odsłonięcie pomnika patrona szkoły z udziałem Ambasadora Brazylii.
W roku 1992 dyrektor Andrzej Dubielak rozpoczął przebudowę szkoły. Dobudowane zostało drugie piętro (budowa zakończona w 1994), a całe wnętrze podlegało modernizacji i dostosowaniu do przyjęcia w mury szkolne młodzieży niepełnosprawnej, L LO stało się bowiem szkołą integracyjną. Przez cały czas remontu nauka toczyła się normalnie. Remont zakończył się we wrześniu 1995 r.
Absolwenci (m.in.) edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Anna Dunin-Wąsowiczowa: Oczarowania. Gimnazjum i Liceum Heleny Rzeszotarskiej 1908–1949. Warszawa: Wydawnictwo Lampa i Iskra Boża, 1995, s. 2. ISBN 83-901125-9-0.