La Louvière

	Cztery podnośnie na Kanale Centralnym (Canal du Centre) i ich otoczenie, La Louvière i Le Roeulx (Hainaut)
	Cztery podnośnie na Kanale Centralnym (Canal du Centre) i ich otoczenie, La Louvière i Le Roeulx (Hainaut)
	Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
	<img alt="Ilustracja" src="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9d/Houding1.jpg/240px-Houding1.jpg" decoding="async" width="240" height="180" data-file-width="800" data-file-height="600"> ; Dźwig przenoszący łodzie na Kanale Centralnym
Państwo	<img alt="" src="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/92/Flag_of_Belgium_%28civil%29.svg/22px-Flag_of_Belgium_%28civil%29.svg.png" decoding="async" width="22" height="15" class="thumbborder" data-file-width="900" data-file-height="600"> Belgia
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	III, IV
Numer ref.	856
Region	Europa i Ameryka Północna
	Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	1998; na 22. sesji
	↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ; ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO ;

	La Louvière
	La Louvière
	Herb
Państwo	Belgia
Region	Walonia
Burmistrz	Jacques Gobert
Powierzchnia	64,24 km²
Populacja (2017); • liczba ludności; • gęstość	; 80 648; 1255 os./km²
Nr kierunkowy	064
Kod pocztowy	7100
	Położenie na mapie Hainaut La Louvière
	Położenie na mapie Belgii La Louvière
	50°28′N 4°11′E/50,466667 4,183333
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

La Louvière – miasto w środkowej Belgii, w prowincji Hainaut, na wschód od Mons. Siedziba polskiego konsulatu honorowego.

HistoriaEdytuj

Mityczne początkiEdytuj

Legenda o wilczycy opiekującej się dziećmi w La Louvière jest reminiscencją mitycznych narodzin Rzymu. Prawdziwe początki miasta sięgają XII wieku. W tym czasie zalesione i prawdopodobnie zamieszkane przez wilki terytorium obecnego miasta nosiło nazwę Menaulu, co w starofrancuskim oznacza "siedlisko wilków". Region ten był częścią większej gminy Saint-Vaast, która z kolei należała do opactwa Aulne.

Wioska Houdeng-Aimeries

W 1284 roku nazwa terytorium została przetłumaczona na łacinę, a następnie znów na francuski jako La Louvière. W 1390 roku po raz pierwszy wydobyto tu węgiel. Opactwo odmówiło stworzenia potrzebnej infrastruktury, co opóźniło rozwój miasta aż do XVIII wieku.

Narodziny La LouvièreEdytuj

W XIX wieku powstanie dróg, kanałów i linii kolejowych umożliwiło eksport wydobywanego tutaj węgla. Przyciągnęło to inwestycje. La Louvière szybko przewyższyło podległe suwerenowi Saint-Vaast, zarówno pod względem liczby mieszkańców jak i rozwoju gospodarki. W ciągu pięćdziesięciu lat miasto to stało się jednym z najważniejszych miast w Walonii. La Louvière zostało uznane za samodzielne miasto w 1869 roku. Obecnie La Louvière jest piątym pod względem wielkości miastem w Walonii, po Charleroi, Liège, Namurze i Mons.

WidokiEdytuj

Mieszkania robotników w Bois-du-Luc

Cztery hydrauliczne dźwigi na starym Kanale Centralnym (Canal du Centre), które łącza Mozę ze Skaldą. Te podwójne windy pochodzą z ok. 1900 roku i zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa w 1998 roku.
Odrestaurowane centrum mieszkalne zbudowane dla górników z Bois-du-Luc w pierwszej połowie XIX wieku. Można obejrzeć jeden z takich domów, a także kilka muzeów przedstawiających historię górnictwa w regionie Centre.
Liczne kaplice i kościoły zbudowane pomiędzy wiekiem XIII a XVI.
W La Louvière znajduje się jedna z najlepszych kolekcji Idela Ianchelvici.

FolklorEdytuj

Karnawał w La Louvière nosi nazwę Laetare, co po łacinie znaczy "cieszyć się". Trwa on trzy dni, od niedzieli do wtorku i odbywa się w połowie wielkiego postu.