Głos ludzki (dramat)
Głos ludzki (fr. La Voix humaine) – monodram autorstwa Jeana Cocteau z 1930. W sztuce stopniowo rozwija się dramat porzuconej kobiety. Cały utwór zawarty jest w trwającej około godziny rozmowie telefonicznej, kiedy to bohaterka (jedyna na scenie) prowadzi dialog ze swoim niewidocznym kochankiem, który odszedł do innej.
 Amanda Atlas w operowej wersji Głosu ludzkiego (2020) | |
| Autor |
Jean Cocteau |
|---|---|
| Rodzaj dramatu | |
| Liczba aktów |
1 |
| Data powstania |
1930 |
| Prapremiera |
17 lutego 1930 w Comédie-Française |
| Wydanie oryginalne | |
| Język | |
Ta nowatorska pod względem formy sztuka została wystawiona po raz pierwszy 17 lutego 1930 w Comédie-Française. We wstępie do utworu Cocteau zaznaczył, że zainspirowały go uwagi aktorek, które skarżyły się, iż jego teksty nie pozwalają im w pełni ukazać swoich umiejętności. Głos ludzki był także wynikiem konfrontacji Cocteau z pomysłami dramatopisarza Henri Bernsteina oraz z eksperymentami dźwiękowymi dadaistów.
W Głosie ludzkim wystąpiły m.in. Simone Signoret (1964)[1], Ingrid Bergman (telewizyjna adaptacja sztuki z 1966)[2] i Liv Ullmann (sztuka teatralna). Dzieło Cocteau stało się też librettem opery pod tym samym tytułem, autorstwa Francisa Poulenca. Na podstawie tego tekstu powstał również scenariusz filmu Roberta Rosselliniego z Anną Magnani (L’amore – Miłość, 1948)[3].
Przypisy edytuj
- ↑ The Human Voice w bazie Filmweb
- ↑ Donald Spoto: Ingrid Bergman. Dama z Casablanki. Anna Wojtaszczyk (tłum.). ALFA, 1998, s. 396–398, 400. ISBN 83-7179-132-1. (pol.).
- ↑ Miłość | L’Amore – reż. Roberto Rossellini, 1948. dwabrzegi.pl [dostęp 2019-02-28]