Wikipedia

Lakorn

Lakorn (ละคร, także zapisywane lakhon, skrót od ละครโทรทัศน์, lakhon thorathat) – serial telewizyjny w języku tajskim, produkowany w Tajlandii[1].

Charakterystyka edytuj

Seriale produkowane w Tajlandii wyróżnia wiele typowych konwencji, zarówno fabularnych, jak i typów postaci; wiele z nich jest bardzo popularnych wśród tajskich widzów sprawiając, że stają się oni emocjonalnie zaangażowani w fabułę serii, w przeciwieństwie do seriali z Zachodu, które nie wywołują takiego samego poczucia zażyłości i bliskości u tajskich widzów[1].

Spośród wielu typowych elementów pojawiających się w większości tajskich produkcji można wymienić takie jak[2]:

  • Zarówno główny bohater jak i główna bohaterka nie mają żadnego konfliktu ze swoimi rodzicami;
  • Jeśli bohaterowie zgubią się w lesie i spadnie deszcz, znajdą schronienie i będą uprawiać seks;
  • Wróg w czerwieni;
  • Rzeczy takie jak papierosy, alkohol czy salony gier są ocenzurowane do absurdalnego poziomu, ale w tym samym czasie sceny przemocy czy gwałtu nie;
  • Normalne jest mówienie do siebie na głos;
  • Jeśli wróg przejdzie na stronę „dobra”, nie ponosi żadnych konsekwencji swoich poprzednich czynów;
  • Jeśli główna bohaterka uprawia cross-dressing, główny bohater zauważy to jako ostatni;
  • Główna bohaterka i jej wróg mają podobne zainteresowania;
  • Główny bohater jest związany z wrogiem przez lata, ale gdy przybywa główna bohaterka, wróg jest niemalże natychmiast na straconej pozycji;
  • Jedną z postaci na koniec zwykle ogarnia szaleństwo i przedstawia się ją siedzącą na łóżku z lalką;
  • Pojawia się scena pocałunku po którym następuje spoliczkowanie;

Odbiór edytuj

Od czasu wyemitowania popularnego serialu Love Destiny w 2018 roku, którego akcja rozgrywa się za czasów królestwa Ayutthaya, znacząco zwiększyła się moda na noszenie tradycyjnych strojów, a z kolei ilość odwiedzających miasto Ajutthaja, gdzie rozgrywa się część akcji serialu, zanotowało 3-krotny wzrost dochodów płynących z turystyki[3].

Odbiór za granicami kraju edytuj

Pomimo napiętej sytuacji w stosunkach politycznych Tajlandii i Kambodży, tajskie seriale zyskały w Kambodży sporą popularność, kreując nawet trendy modowe w tym kraju[4]. Choć oficjalny dostęp do tajskich seriali był ograniczany przez władze ze względu na różne utarczki polityczne (często wywołane pokazanymi w tych serialach elementami lub twierdzeniami), a po incydencie podpalenia ambasady Tajlandii w 2003 roku całkowicie zakazane, sami Kambodżanie wykorzystują m.in. anteny satelitarne by zyskać dostęp do tajskich programów telewizyjnych, a także kupują je w formie kaset i płyt DVD na czarnym rynku[4]. Popularność tych seriali w Kambodży gwałtownie wzrosła po 2015 roku, za pośrednictwem platform internetowych, a stacje telewizyjne na powrót zaczęły emitować tajskie produkcje[5].

Od 2011 roku tajskie seriale prędko zyskały ogromną popularność w Chinach stając się drugimi (po serialach Hongkońskich) najchętniej oglądanymi serialami zagranicznymi i wyprzedzając seriale koreańskie[6]. Przykładowo tajski remake koreańskiego serialu Goong, który został wyemitowany z chińskim dubbingiem w 2017 roku za pośrednictwem platformy należącej do Tencent, każdy odcinek został do 27 marca 2018 roku wyświetlony 500 milionów razy[7]. Emisja tajskich seriali wpłynęła pozytywnie na postrzeganie Tajlandii przez Chińczyków, wpływając także na ich chęć podróży do Tajlandii[8], w 2019 roku będąc najpopularniejszym kierunkiem wakacyjnym wybieranym przez chińskich turystów według plebiscytu przeprowadzonego przez Weibo[9]. Dzięki rozwojowi internetu i mediów cyfrowych seriale tajskie zyskują coraz większą popularność na terenie Chin, w sporej części za pomocą nieformalnych kanałów informacyjnych i krótkich filmików publikowanych w takich serwisach jak Weibo[7]. Materiały stały się podstawą chińskich platform, co z kolei zaowocowało nawiązywaniem współpracy pomiędzy firmami zajmującymi się produkcją telewizyjną tych krajów, m.in. iQIYI nawiązało współpracę z RS Television w celu realizacji remake'ów popularnych tajskich seriali na potrzeby chińskiej widowni[10]. Jedną z ich pierwszych wspólnych produkcji było nakręcenie remake'u filmu Romantic Blue z lat 90. XX wieku jako 12-odcinkowej serii telewizyjnej[10]. Do innych tego produkcji można zaliczyć także Project S The Series czy My Husband in Law, których oryginały również wcześniej odebrano pozytywnie w Chinach[11][12].

Do Japonii „tajska fala” dotarła w 2020 roku, za pośrednictwem takich seriali jak 2gether; w tym samym roku został założony także magazyn specjalistyczny „Thai Drama Guide «D»” (jap. タイドラマガイド『D』), skupiający się na nowościach ze świata tajskich seriali[13][14]. W związku z nieustannie rosnącą popularnością tajskich produkcji TV Asahi ogłosiło nawiązanie współpracy z GMMTV, spółką należącą do GMM Grammy, by dostarczyć Japonii nowych materiałów związanych z tajlandzkim przemysłem rozrywkowym[15].

W związku z rosnącą popularnością tych seriali duże platformy streamingowe, jak Netflix, Line TV czy też WeTV, zdecydowało się na wykupienie międzynarodowych licencji na emisję lakornów, a także, w przypadku Line TV którego ilość oglądających w 2019 roku szacowano na 40 milionów, zdecydowano się również na finansowanie ich produkcji[16][17].

Seriale tego gatunku są chętnie oglądane także w takich krajach jak Nepal[18].

W Singapurze w 2020 roku firma Mediacorp podpisała umowę na emisję popularnych tajskich seriali na ich darmowej platformie streamingowej meWATCH; do wszystkich emitowanych na niej seriali tajskich przygotowano napisy w językach chińskim i angielskim[19].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Terry Fredrickson: Thai Soap's Still The Viewers Favourite. Bangkok Times. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  2. ↑ wSะเoกเซ็ง: เอกลักษณ์ของละครไทย 50 ข้อ ที่ยังคงยืนอยู่กับที่ ไม่เคยเปลี่ยน. Unigang. [dostęp 2021--02-37]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (taj.).
  3. ↑ Amy Sawitta Lefevre, Panu Wongcha-um: Venerating the past, traditional costume fever grips Thailand. Reuters, 2018-04-12. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  4. ↑ a b ละครไทยไปเขมร เรื่อง 'น้ำเน่า' ไร้พรมแดน. ASTV Manager, 2009-11-20. [dostęp 2021-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (taj.).
  5. ↑ Thai TV Dramas Making a Comeback. VOA. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  6. ↑ Haojun Liu: Importing television shows to Chinese Market: The Opportunity to Grow. Drexel University, sierpień 2015.
  7. ↑ a b 'Thai wave' in showbiz poised for big splash in China. Nikkei Asia. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  8. ↑ Jielin Qin: The influence of media exposure to Thai drama in Sina Weibo on the perception and intention to travel to Thailand among Chinese tourists. The Graduate School, Bangkok University.
  9. ↑ Tourism Authority of Thail: Thailand awarded Weibo 2019’s most popular destination. Thailand Business News, 2019-08-12. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  10. ↑ a b RS and iQIYI team up for Thai remakes. Bangkok Post. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  11. ↑ 'Project S The Series' Side By Side To Remake Into Chinese TV Series Starring By Connor Leong. Thai Update, 2019-03-17. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  12. ↑ "My Husband in Law" to be remade into Chinese TV series. Thai Update, 2021-02-27. [dostęp 2021-01-03]. (ang.).
  13. ↑ "タイBLドラマ"がブームの兆し！ 『2gether』主演が表紙の日本初専門誌も誕生（クランクイン！）. Yahoo!ニュース. [dostęp 2021-02-27]. (jap.).
  14. ↑ タイBLがすごい！「2gether」ハマる人続出のワケ シネマトゥデイ. シネマトゥデイ. [dostęp 2021-02-27]. (jap.).
  15. ↑ タイ・GMMTV社との業務提携について. www.tv-asahi.co.jp, 27-11-2020. [dostęp 2021-02-27]. (jap.).
  16. ↑ Netflix gives Thai dramas bigger stage in Asia with Line deal. Nikkei Asia. [dostęp 2021-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  17. ↑ Tencent premieres WeTV in Thailand in response to the rise in demand for the video streaming partnering with top-tier local and international original content producers.. Techsauce. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  18. ↑ Korean Dramas Captivate Young People in Nepal. koreatimes, 2010-02-07. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  19. ↑ Mediacorp: Mediacorp and dimsum entertainment to serve up prime Thai content on meWATCH. Mediacorp. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lakorn&oldid=72456949”