Lampa nadawczalampa elektronowa stosowana w celu generacji, modulacji lub wzmacniania drgań wielkiej częstotliwości, wykorzystywana głównie w urządzeniach radiokomunikacyjnych i telewizyjnych (nadajnikach). Lampy nadawcze charakteryzują się przede wszystkim dużą lub bardzo dużą mocą wyjściową - od kilkudziesięciu watów (W) do nawet kilkuset kilowatów (kW). Pociąga to za sobą odpowiednio dużą emisję z katody, dużą moc admisyjną anody (Pa max) oraz wysokie dopuszczalne napięcie anodowe (Ua max). Katody tych lamp wykonywane są zazwyczaj z wolframu torowanego, natomiast anody z niklu, molibdenu, tantalu bądź (przy mocach ponad 3 kW) z miedzi lub stali chromowej. Jako lampy nadawcze są wykorzystywane triody (w urządzeniach o mocy pow. 1 kW) oraz tetrody i pentody (w urządzeniach o mocy do 1 kW). Chłodzenie tych lamp może być naturalne, powietrzne, wodne lub wrzeniowe (wapotronowe). Do generacji czy wzmacniania drgań o częstotliwościach mikrofalowych stosuje się też specjalne lampy o sterowaniu prędkością elektronów - magnetrony, klistrony oraz lampy o fali bieżącej.

Rosyjska lampa nadawcza (trioda) GS-9B (ГС-9Б) o mocy admisyjnej anody - 300W

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj

  • Bohdan Paszkowski (red.), Poradnik Inżyniera Elektronika, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Wydanie I, Warszawa 1971
  • Andrzej Siekierski, Atlas Lamp Nadawczych, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Wydanie I, Warszawa 1965