Lang Ping
Lang Ping, znana jako Jenny Lang Ping (chiń. 郎平; ur. 10 grudnia 1960 w Pekinie[1]) – chińska siatkarka, trenerka reprezentacji Chin.
 Lang Ping w 2021 roku | ||||||
| Data i miejsce urodzenia | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
184 cm | |||||
| Pozycja | ||||||
| Kariera reprezentacyjna | ||||||
| ||||||
Kariera zawodnicza edytuj
W wieku 13 lat Lang rozpoczęła naukę gry w siatkówkę w szkole sportowej w Pekinie, a do drużyny narodowej została powołana 5 lat później[2]. W latach 80. XX w. była gwiazdą reprezentacji Chin, grającą na pozycji atakującej. Ze swoją drużyną narodową zdobyła złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles w 1984 i na Mistrzostwach Świata w 1982, wygrała również Puchar Świata w 1981 oraz 1985 roku[3].
Sukcesy na parkiecie siatkarskim przełożyły się na jej ogromną popularność w Chinach. Zyskała przydomek „Jenny”, czyli „Żelazny młot”.
Kariera trenerska edytuj
Karierę trenerską rozpoczęła w 1987. Była asystentem trenera na uniwersytecie w Nowym Meksyku w latach 1987–1989 oraz 1992–1993. W latach 1995–1998 była trenerką reprezentacji Chin siatkarek, którą poprowadziła do srebrnego medalu na Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie w 1996 oraz na Mistrzostwach Świata w 1998.
W następnych latach trenowała kluby z włoskiej Serie A. Z jednym z nich, Edison Modena, z którą wygrała Ligę Mistrzyń w 2001.
W latach 2005–2008 była trenerką reprezentacji USA i wraz z nią sięgnęła po srebrny medal Igrzysk Olimpijskich w 2008 w Pekinie.
W latach 2008–2009 prowadziła turecki zespół Türk Telekom Ankara[3]. Od 2009 była szkoleniowcem chińskiego klubu Evergrande Volleyball[4], a w 2013 wróciła na stanowisko trenera reprezentacji Chin[5]. W 2014 ze swoimi podopiecznymi zdobyła srebrny medal Mistrzostw Świata, a w 2016 Mistrzostwo Olimpijskie. Została tym samym pierwszą osobą, która wygrała Igrzyska Olimpijskie w siatkówce jako zawodnik i jako trener[6].
Osiągnięcia edytuj
W 2002 została uhonorowana członkostwem w Volleyball Hall of Fame. FIVB nadała jej tytuł Trenera Roku 1996.
Przebieg kariery edytuj
| Kariera seniorska | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Lata | Kluby | |||||
| 1983–1986 |  Beijing BAW
| |||||
| 1989–1990 |  Volley Modena
| |||||
| Kariera trenerska | ||||||
| Lata | Klub/Reprezentacja | Funkcja | ||||
| 1987–1989 |  University of New Mexico
|
asystent trenera | ||||
| 1992–1993 | University of New Mexico
|
asystent trenera | ||||
| 1995–1998 | Chiny
|
I trener | ||||
| 1999–2002 | Edison Modena
|
I trener | ||||
| 2002–2004 (od 15.11.2002) |
Asystel Novara
|
I trener | ||||
| 2004–2005 (od 07.01.2005) |
Monte Schiavo Banca Marche Jesi
|
I trener | ||||
| 2005–2008 | Stany Zjednoczone
|
I trener | ||||
| 2008–2009 |  Türk Telekom Ankara
|
I trener | ||||
| 2009–2014 | Guangzhou Evergrande
|
I trener | ||||
| 2013–2021 | Chiny
|
I trener | ||||
Sukcesy edytuj
Jako zawodniczka edytuj
reprezentacyjne edytuj
Nagrody indywidualne edytuj
- 1982: MVP Mistrzostw Świata
- 1984: MVP Igrzysk Olimpijskich
- 1985: MVP Pucharu Świata
Sukcesy edytuj
Jako trener edytuj
klubowe edytuj
2000
2003, 2004
2002, 2004
- 2003
2009
Mistrzostwo Chin:
- 2012
- 2011, 2013
- 2013
reprezentacyjne edytuj
z reprezentacją Chin
z reprezentacją Stanów Zjednoczonych
Przypisy edytuj
- ↑ profil Lang Ping na oficjalnej stronie Chińskiego Komitetu Olimpijskiego [online], olympic.cn [dostęp 2012-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-29] (ang.).
- ↑ Jennifer Valentino-DeVries, Return of the ‘Iron Hammer’ [online], WSJ, 9 sierpnia 2008 [dostęp 2018-07-02] (ang.).
- ↑ a b Wiadomości: „Jenny” Lang Ping: Chcemy zdobyć złoto, „Strefa Siatkówki – Mocny Serwis”, 5 grudnia 2008 [dostęp 2018-07-02] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-02] (pol.).
- ↑ „Iron Hammer” Lang to coach Chinese local club CCTV-International [online], english.cctv.com [dostęp 2018-07-02].
- ↑ Wiadomości: Jenny Lang Ping została nową trenerką reprezentacji Chin, „Strefa Siatkówki – Mocny Serwis”, 27 kwietnia 2013 [dostęp 2018-07-02] (pol.).
- ↑ Lang Ping becomes first person in volleyball to win Olympic gold as player and coach | FIVB – Press release [online], www.fivb.org [dostęp 2018-07-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-03].