Latarnia Morska Kołobrzeg

polska latarnia morska

Latarnia Morska Kołobrzeglatarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, nad Zatoką Pomorską położona w mieście Kołobrzeg, w województwie zachodniopomorskim[1].

Latarnia Morska Kołobrzeg
Obiekt zabytkowy nr rej. 376 z 10.04.1964
Ilustracja
Latarnia Morska w Kołobrzegu
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Miejscowość

Kołobrzeg

Wysokość wieży

26 m

Wysokość światła

36 m n.p.m.

Zasięg światła

16 Mm

Charakterystyka światła

Błyskowe
Okres: 3 s
Światło: 1 s
Przerwa: 2 s

Data budowy

1945

Administrator

Urząd Morski w Szczecinie

Położenie na mapie Kołobrzegu
Mapa konturowa Kołobrzegu, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Latarnia Morska Kołobrzeg”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Latarnia Morska Kołobrzeg”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Latarnia Morska Kołobrzeg”
Położenie na mapie powiatu kołobrzeskiego
Mapa konturowa powiatu kołobrzeskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Latarnia Morska Kołobrzeg”
Ziemia54°11′17″N 15°33′22″E/54,188056 15,556111
Strona internetowa
13 lipca 2018
Latarnia Morska w Kołobrzegu nocą

Latarnia znajduje się pomiędzy Latarnią Morską Niechorze (ok. 34 km na zachód), a Latarnią Morską Gąski (około 22 km na wschód).

Latarnia jest administrowana przez Urząd Morski w Szczecinie (przed 1 kwietnia 2020 roku przez Urząd Morski w Słupsku) i jest udostępniona do zwiedzania.

Historia edytuj

Po raz pierwszy światło zapalane dla celów nawigacyjnych pojawiło się w Kołobrzegu w 1666 roku. Wykorzystywano do tego celu wieżyczkę budynku zarządu portu. Światło to było zapalane tylko okazjonalnie w czasie zawijania statków do portu. W późniejszym czasie światło zapalano na falochronie[2].

W II połowie XIX wieku do wskazywania statkom drogi wykorzystywano, zasilaną olejem, lampę z soczewką Fresnela umieszczoną na wysokości około 8 m n.p.m. o zasięgu około 6 NM.

W 1899 roku wybudowano w technice ryglowej nowy budynek przeznaczony na stację pilotów, z wysoką na 25 m wieżą, wykorzystywaną jako latarnia morska. Zasięg tej latarni wynosił 8 Mm, a źródło światła znajdowało się na wysokości 14 m n.p.m.[2]

W 1909 roku lekki budynek ryglowy zastąpiono solidniejszą budowlą z cegły. Zasięg latarni wzrósł do 12 Mm, a zasilane gazem światło żarowe znalazło się na wysokości 25 m n.p.m.[2]

W 1945 roku latarnię wysadzili niemieccy saperzy, ponieważ stanowiła doskonały punkt orientacyjny dla polskich artylerzystów podczas walk o Kołobrzeg w marcu 1945[2].

Wkrótce po zakończeniu działań wojennych przystąpiono do budowy nowej latarni, którą ukończono najpóźniej w listopadzie 1945 roku[3]. Wybudowano ją w nieco innym miejscu, wykorzystując fundamenty potężnych zabudowań fortecznych (poprzednia latarnia stała przed fortem, obecna stoi na jego głównej platformie) i stanowi jednocześnie pomnik zwycięstwa nad Niemcami, co sugeruje znajdująca się na niej tablica ze słowami: „Bohaterom poległym w walce z najeźdźcą hitlerowskim o wolność i niepodległość...”[3]

W latach 1979–1981 dokonano kapitalnego remontu latarni, wymieniając między innymi laternę oraz schody na metalowe[4].

W 2005 roku stylizowany wizerunek latarni morskiej w Kołobrzegu znalazł się na rewersie monety okolicznościowej NBP o nominale 2 zł[5]. W 2008 roku Urząd Miasta Kołobrzeg wydał monetę 7 Kołobrzeżanek, na której znalazł się stylizowany wizerunek latarni morskiej z dwoma konikami morskimi[6].

W 2009 roku Urząd Miasta Kołobrzeg sfinansował zainstalowanie podświetlenia szańca i latarni[2].

W 2022 roku z kołobrzeskiej latarni morskiej zdjęto płaskorzeźbę, przedstawiającą pepeszę i sztandar z sierpem i młotem. Latarnia ma zostać przekształcona w Pomnik Żołnierzy Polskich, poległych w walkach o Kołobrzeg w marcu 1945 roku[7].

Dane techniczne edytuj

  • Położenie: 54°11'17" N 15°33'22" E
  • Wysokość wieży: 26 m
  • Wysokość światła: 36 m n.p.m.
  • Zasięg nominalny światła: 16 Mm (29,6 km)
  • Sektor widzialności światła: 079,5°-242°(162,5°)
  • Charakterystyka światła: Błyskowe
    • Światło: 1 s
    • Przerwa: 2 s
    • Okres: 3 s

Remont edytuj

W roku 2001 Urząd Miasta Kołobrzeg, będący właścicielem obiektu, podjął decyzję o gruntownym remoncie latarni. Dotyczyło to wykonania prac remontowo-konserwatorskich na własny koszt. W ramach remontu zostały wykonane następujące prace[2]:

  • wymiana posadzki fortu
  • wykopanie i odtworzenie „suchej fosy” wokół fortu
  • adaptacja jednej z sal na tawernę
  • zbicie cementowych tynków i odtwarzanie pierwotnego wyglądu dwóch pozostałych sal (wystawy tematyczne)

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

  1. Latarnia Morska Kołobrzeg. [w:] Polskie latarnie morskie [on-line]. [dostęp 2021-04-07].
  2. a b c d e f Renata Baczyńska, Polskie latarnie morskie i ich związek z gospodarką turystyczną, Bydgoszcz 2010, s. 33–38 [dostęp 2021-03-29].
  3. a b twierdzakolobrzeg.pl - Fort Ujście i latarnia morska, twierdzakolobrzeg.pl [dostęp 2023-03-22] (pol.).
  4. Latarnia morska w Kołobrzegu [dostęp 2021-03-29].
  5. 2 złote – Kołobrzeg. [w:] Katalog Monet [on-line]. NBP. [dostęp 2012-06-08].
  6. 7 Kołobrzeżanek Kołobrzeg Latarnia Morska. [w:] Internetowy Katalog Monet [on-line]. Bestbit. [dostęp 2011-01-21].
  7. Telewizja Polska S.A, Dekomunizacja w praktyce. Kołobrzeska latarnia bez sowieckich symboli [WIDEO], szczecin.tvp.pl [dostęp 2022-12-11] (pol.).

Bibliografia edytuj

  • Marian Czerner, Latarnie morskie polskiego wybrzeża, Marian Czerner (ilustr.), Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1986, ISBN 83-210-0602-7, OCLC 233468757.