Latarnia Morska Niechorze
Latarnia Morska Niechorze – latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona we wsi Niechorze (gmina Rewal, powiat gryficki, województwo zachodniopomorskie), na wysokim klifowym brzegu.
| ||
 Latarnia Morska Niechorze | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Województwo |  zachodniopomorskie
| |
| Miejscowość | Niechorze | |
| Wysokość wieży | 45,00 m | |
| Wysokość światła | 62,80 m n.p.m. | |
| Zasięg światła | 20,00 Mm | |
| Charakterystyka światła | Błyskowe Okres: 10,00 s Światło: 0,45 s Przerwa: 9,55 s | |
| Data budowy | 1860–1866 | |
| Data uruchomienia | 1 grudnia 1866[1] | |
| Administrator | Urząd Morski w Szczecinie | |
Położenie na mapie gminy Rewal   Latarnia Morska Niechorze | ||
Położenie na mapie Polski  Latarnia Morska Niechorze | ||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  Latarnia Morska Niechorze | ||
Położenie na mapie powiatu gryfickiego  Latarnia Morska Niechorze | ||
 54°05′47″N 15°03′57″E/54,096389 15,065833
| ||
| Problem z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz strony pomocy. | |
.jpg)
Latarnia znajduje się pomiędzy Latarnią Morską Kikut (około 30 km na zachód), a Latarnią Morską Kołobrzeg (około 34 km na wschód).
Informacje ogólneEdytuj
Latarnia jest administrowana przez Urząd Morski w Szczecinie i jest udostępniona do zwiedzania. Jest jedną z atrakcji turystycznych gminy Rewal, a z jej tarasu widokowego można podziwiać panoramę wybrzeża rewalskiego.
Latarnia oraz ogród przy latarni zostały wpisane do rejestru zabytków pod numerem A-1608 z 23.09.1997.[2]
Latarnia pełni funkcję jednej ze stacji brzegowych systemu AIS-PL projektu HELCOM, który umożliwia automatyczne monitorowanie ruchu statków w strefie przybrzeżnej. Antena niechorskiej stacji znajduje się na wysokości 65 m n.p.m.[3].
Dane techniczneEdytuj
HistoriaEdytuj
Decyzja o budowie latarni morskiej w Niechorzu zapadła w 1860 roku. Latarnia została uruchomiona w grudniu 1866 roku. Wieża latarni została wybudowana z licowej cegły. W dolnej części ma przekrój czworokąta, natomiast w górnej, powyżej przybudówek – ośmiokąta. Wierzchołek wieży wieńczy taras widokowy z balustradą. Na szczycie została umieszczona laterna, w której wykorzystano aparat Fresnela I klasy.
Podczas działań wojennych w 1945 roku, pocisk artyleryjski zniszczył laternę, w której znajdowała się lampa i aparatura umożliwiająca świecenie latarni. Niemcy podczas wycofywania się założyli w budynku 8 ładunków wybuchowych, które zostały znalezione przez latarników po wyzwoleniu latarni (nie zdążyły detonować). Latarnia została odbudowana według dawnej dokumentacji, a jej ponowne uruchomienie nastąpiło 18 grudnia 1948 roku.
W 1999 roku wykonano kapitalny remont latarni.
Wiosną 2008 roku wykonano remont tarasu widokowego i laterny. Remont objął wymianę podłoża i balustrad tarasu oraz wymianę siatki zabezpieczającej i szyb laterny.
Latem 2014 roku wykonano remont dachów budynków przylegających do latarni.
Wiosną 2015 rozpoczęto przebudowę terenu przed głównym wejściem do latarni. Zlikwidowano ogrody oraz okalające je żywopłoty.
KalendariumEdytuj
- 1866, 1 grudzień – uruchomienie latarni
- 1945 – zniszczenie laterny przez pocisk artyleryjski
- 1948, 18 grudnia – ponowne uruchomienie latarni po odbudowie
- 1999 – kapitalny remont latarni
- 2008 – remont tarasu widokowego i laterny
- 2014 - remont dachów budynków przylegających do latarni
- 2015 - przebudowa terenu przed głównym wejściem do latarni
TurystykaEdytuj
W pobliżu latarni przebiega znakowany szlak turystyczny:
E9 Szlak Nadmorski im. dr. Czesława Piskorskiego
CiekawostkiEdytuj
Latarnia została przedstawiona na polskim znaczku pocztowym o numerze katalogowym 4095, wydanym przez Pocztę Polską w obiegu od 29 maja 2006 roku.
FilmEdytuj
Kilka scen filmu Beata z 1964 roku, w reżyserii Anny Sokołowskiej, rozgrywa się na plaży w Niechorzu oraz przed budynkiem, na wieży i w laternie latarni morskiej. Film opowiada o szesnastoletniej dziewczynie Beacie (Pola Raksa), która ucieka z domu. Poszukiwanie dziewczyny prowadzi jej kolega Olek Smoleński „Ramzes” (Marian Opania). W trakcie poszukiwań Olek trafia między innymi nad morze i na latarnię, gdzie spotyka latarnika (Wirgiliusz Gryń), u którego prawdopodobnie zatrzymała się Beata.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Heinrich Berghaus: Landbuch des Herzogtums Pommern und des Fürstentums Rügen. cz. II, tom V, str. 1133-1135 (niem.)
- ↑ Rejestr zabytków województwa zachodniopomorskiego s. 30
- ↑ Marek Dziewicki, Marcin Waraksa: Status AIS – PL. Urząd Morski w Gdyni.
- ↑ Latarnia Morska w Niechorzu. Polskie Latarnie Morskie. [dostęp 2014-07-23].