Leander Martynowicz
Leander Ludwik Martynowicz[a] (ur. 6 grudnia 1892 we Lwowie, zm. 29 maja 1920[1] pod Annówką) – podporucznik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 podporucznik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
6 grudnia 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 maja 1920 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1916–1920 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 6 grudnia 1892 we Lwowie, w rodzinie Stanisława i Karoliny z Gawlikowskich[2][3][4]. W 1914 ukończył naukę w klasie VIIIa i zdał egzamin maturalny w c. k. Gimnazjum V we Lwowie[5][6]. Zamierzał studiować medycynę[7]. W 1916 został wcielony do cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej[8]. Jego oddziałem macierzystym był c. k. Pułk Strzelców Nr 19[9]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1917[10]. Ranny pod Samborem podczas walk na froncie rosyjskim[6].
11 września 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika ze starszeństwem od dnia 1 listopada 1917, zaliczony do I Rezerwy armii, z jednoczesnym powołaniem do czynnej służby na czas wojny aż do demobilizacji i przydzielony do Grupy gen. Hallera[11][12]. W stopniu podporucznika w składzie 43 pułku strzelców kresowych walczył na froncie wojny polsko-bolszewickiej.
Szczególnie odznaczył się w walce o wieś Annówka (29 maja 1920) „kilkakrotnie odpierał ataki wojsk nieprzyjaciela. Okrążony podjął walkę wręcz, uległ przeważającym siłom wroga. Poległ na polu bitwy”[3]. Za tę postawę został odznaczony pośmiertnie Orderem Virtuti Militari.
Był żonaty z Janiną Walzową, z którą miał syna Ryszarda (ur. 5 października 1914)[13][3], od 4 października 1935 studenta Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie[14].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3807 – pośmiertnie 26 stycznia 1922[15][16][3][17]
- Srebrny Medal Waleczności 2 klasy[18]
Przypisy edytuj
- ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 541, tu jako ppor. Leon Martynowicz.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 4.
- ↑ a b c d Polak (red.) 1993 ↓, s. 132.
- ↑ Sprawozdanie 1914 ↓, s. 57, tu podano, że urodził się 5 grudnia 1892.
- ↑ Sprawozdanie 1914 ↓, s. 57, 77.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- ↑ Sprawozdanie 1914 ↓, s. 57.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 3, 4.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 289, jako Leander Martynovicz.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 140.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 91 z 2 października 1919, poz. 3369.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 5, tu podano, że w Wojsku Polskim służył od 23 sierpnia 1919.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 12.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 14–25.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 14.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 13, 21.
- ↑ Wyczółkowski 1928 ↓, s. 34-35.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 140, 289.
Uwagi edytuj
- ↑ Wyczółkowski 1928 ↓, s. 34 poz. 38 podaje imię Leonard.
Bibliografia edytuj
- Martynowicz Leander Ludwik. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.55-4648 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-15].
- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. V Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1914. Lwów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1914.
- Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: K. K. Hof und Staatsdruckerei, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Stefan Wyczółkowski: Zarys historji wojennej 43-go Pułku Strzelców Kresowych. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.