Lecą żurawie (ros. Летят журавли) – radziecki czarno-biały dramat wojenny z 1957 roku w reżyserii Michaiła Kałatozowa, zrealizowany na podstawie sztuki Wiktora Rozowa.

Lecą żurawie
Летят журавли
Ilustracja
Gatunek

melodramat wojenny

Rok produkcji

1957

Data premiery

6 czerwca 1958

Kraj produkcji

ZSRR

Język

rosyjski

Czas trwania

97 min

Reżyseria

Michaił Kałatozow

Scenariusz

Wiktor Rozow

Główne role

Tatiana Samojłowa
Aleksiej Batałow

Muzyka

Mieczysław Wajnberg

Zdjęcia

Siergiej Urusiewski

Scenografia

Jewgienij Swidietielew

Montaż

Maria Timofiejewa

Produkcja

Michaił Kałatozow

Nagrody
1958: Złota Palma na 11. MFF w Cannes
1958: Wyróżnienie Specjalne dla Tatjany Samojłowej na 11. MFF w Cannes

Treść edytuj

Akcja melodramatu rozgrywa się w Moskwie tuż przed i w trakcie tzw. wielkiej wojny ojczyźnianej. Weronika i Borys są zakochaną parą młodych planujących wspólną przyszłość. Kiedy wybucha wojna, Borys ochotniczo zgłasza się do wojska i zostaje wysłany na front. Stamtąd nie daje już znaku życia. Tymczasem Weronika po utracie mieszkania i osamotniona po śmierci bliskich podczas nalotu, zostaje przygarnięta przez rodzinę Borysa. Jej życie zakłóca nie tylko troska o nieznany los ukochanego, ale i narastające do niej uczucie ze strony Marka, kuzyna Borysa, który od dawna zwracał na nią uwagę. W dramatycznej chwili podczas kolejnego nalotu dochodzi pomiędzy nimi do zbliżenia. Skutkiem tego jest psychiczna rozterka Weroniki, a następnie wymuszona zgoda na ślub. Małżeństwo nie jest jednak udane, gdyż Weronika żyje z głębokim kompleksem winy wobec zaginionego Borysa, w którego powrót nadal wierzy. Ostatecznie wraz z rodziną Borozdinów zostaje ewakuowana na Syberię, gdzie w surowych warunkach bytowych doczekuje końca wojny. W finałowej scenie podczas obchodów zwycięstwa tłumy bliskich witają żołnierzy powracających z frontu. Tylko ojciec Borysa z Weroniką wciąż oczekują daremnie.

Obsada edytuj

Nagrody edytuj

Obraz nagrodzono Złotą Palmą na 11. MFF w Cannes (1958). Był to jedyny pełnometrażowy film radziecki wyróżniony tą prestiżową nagrodą. Na tym festiwalu obraz zdobył też Wyróżnienie Specjalne za wybitną kreację aktorską dla Tatjany Samojłowej.

Zróżnicowanie tytułu edytuj

Tytuł filmu po francusku, włosku i hiszpańsku (Kiedy przelatują bociany) różni się od oryginału, czego przyczyną był fakt, że dosłownie przełożony na język francuski mógłby być zrozumiany zupełnie inaczej. Słowo „żuraw” (grue), oznacza bowiem w tamtejszym slangu także prostytutkę, natomiast „lecieć” (voler) – to również „kraść”. Dlatego na festiwalu w Cannes film wystawiono pod odmiennym tytułem, którego kalką stały się tytuły w innych językach.

Linki zewnętrzne edytuj