Lech (książę czeski)

Lech (łac. dux Lecho, ur. ?, zm. prawdopodobnie 805) – historyczny książę jednego z plemion czeskich, poległy w walce z wojskami cesarza Karola Wielkiego w 805 roku, najpewniej przy oblężeniu Canburga, siedzibie rodowej księcia Lecha, w dolinie dolnej Ochrzy (cz. Ohře, niem. Eger, celt. Agara)[1]. Wiadomość o Lechu przekazały Annales Regni Francorum, Annales Mettenses i Annales Fuldenses.

Lech
Data urodzenia

VIII wiek

Data śmierci

805

Przyczyna śmierci

zginął w bitwie z Frankami

Zawód, zajęcie

książę plemienny

Narodowość

słowiańska

Niektórzy polscy historycy łączą go z postacią legendarnego założyciela Polski – Lecha[2][3].

Postać legendarna

edytuj

Czesi w późniejszych podaniach odrzucili historycznego księcia czeskiego Lecha, zmieniając go ustawicznie na Becha, by dopasować go do eponimu Bech – „praojciec Bohemów = Czechów”[4].

Zobacz też

edytuj
  • Leszko II – legendarny książę „lechicki”, który według Długosza zginął w bitwie z Frankami;
  • Siemił – kniaź Dalemińców.

Przypisy

edytuj
  1. Dušan Třeštík, Powstanie Wielkich Moraw. Morawianie, Czesi i Europa Środkowa w latach 791-871, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2009, s. 116
  2. Gerard Labuda, Organizacje państwowe Słowian zachodnich w okresie kształtowania się państwa polskiego (od VI do połowy X wieku), [w:] Początki Państwa Polskiego. Księga Tysiąclecia, t. 1, Poznań 1962, s. 49
  3. Henryk Łowmiański, Początki Polski, t. 4, Warszawa 1970, s. 399.
  4. Janusz Roszko, Kolebka Siemowita, Warszawa: Iskry, 1980, s. 119.