Lech Ludwik Madaliński

polski aktor
(Przekierowano z Lech Madaliński)

Lech Ludwik Madaliński (ur. 4 lipca 1900 w Szamotułach, zm. 30 lipca 1973 w Warszawie) – polski aktor.

Lech Ludwik Madaliński
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 lipca 1900
Szamotuły

Data i miejsce śmierci

30 lipca 1973
Warszawa

Odznaczenia
Medal 10-lecia Polski Ludowej
Z Haliną Mikołajską w Ocaleniu Jakuba Jerzego Zawieyskiego (Kraków, 1947)

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie Stanisława i Marii z Rakowiczów. Ukończył szkołę średnią w Po­znaniu (1917), następnie był słuchaczem niemieckiej szkoły dramatycznej Gotscheidta i Malena. Wtedy też zadebiutował na scenie i wystąpił w filmie produkcji polsko-niemieckiej. W 1918 brał udział w powstaniu wielkopolskim. W 1919 występował w Teatrze Gar­nizonowym 3 Pułku Strzelców Wielkopolskich, w lutym 1920 z zespołem Ludwika Dybizbańskiego grał w Gdańsku, w maju 1920 został zaangażo­wany do Teatru Miejskiego w Bydgoszczy. W sezonie 1920/21 grał w Teatrze Miejskim w Inowrocławiu, w sezonie 1921/22 w Teatrze Narodowym w Poznaniu, w latach 1922–1925 występował w Bydgoszczy. W sezonie 1925/26 był w zespole Teatru Polskiego w Katowicach, z którym w miesiącach letnich 1926 występował w Teatrze Uzdrowiskowym w Ciechocinku. Od sezonu 1927/28 związany ze scenami łódzkimi: do 1930 z Teatrem Popularnym i Robotniczym, w latach 1930–1933 z Teatrem Miejskim. W sezonach letnich 1931 i 1932 brał udział w przedstawieniach Teatru Letniego w łódzkim Parku Staszica. Na sezon 1933/34 został zaangażowany do Teatrów Miejskich w Wilnie, w latach 1934–1936 ponownie w Teatrach Miejskich w Łodzi, w latach 1936–1939 w Teatrach Miejskich we Lwowie, 1939–1941 w Polskim Teatrze Dramatycznym we Lwowie[1].

W czasie okupacji niemieckiej brał udział w ruchu kon­spiracyjnym, walczył w powstaniu warszawskim[1].

Po II wojnie światowej, na początku 1945 prawdopodobnie znalazł się w zespole Teatru Miejskiego w Łodzi. W sezonie 1945/46 był aktorem Starego Teatru w Krakowie, w latach 1946–1948 Teatrów Dramatycznych w Krakowie, w sezonie 1948/49 grał w Tetrze Rozmaitości w Warszawie, a w 1949 gościnnie w Teatrze Ziemi Rzeszowskiej. W sezonie 1949/50 występował początkowo gościnnie, a od 1 lutego 1950 do 1952 stale w zespole Teatru Śląskiego w Katowicach, w latach 1952–1962 w Teatrze Polskim w Warszawie (jesienią 1955 gościnnie w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie), w latach 1962–1973 w Teatrze Narodowym w Warsza­wie. Od 1951 występował w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia, od 1957 w spektaklach Teatru Telewizji[1]. Występował w fil­mach, m.in. w filmie Nikodem Dyzma z 1956 odtwarzał rolę Wacława Waredy[2].

19 stycznia 1955 na wniosek Ministra Kultury i Sztuki został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej[3].

W maju 1973 otrzymał tytuł człon­ka zasłużonego SPATiF-ZASP[2].

Był mężem Adeli Eugenii z Artztów, reżysera radiowego[1].

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim (aleja 21, grób 33)[4].

Przypisy edytuj

  1. a b c d Lech Madaliński, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2023-12-10].
  2. a b Nikodem Dyzma w bazie filmpolski.pl
  3. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
  4. śp. Lech Ludwik Madaliński

Linki zewnętrzne edytuj