Wikipedia

Lech Polcyn

polski artysta

Lech Polcyn (ur. 30 września 1964 w Białymstoku) – polski artysta wizualny, grafik, fotograf i malarz, wykładowca Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie i Akademii Tarnowskiej.

Lech Polcyn
Data i miejsce urodzenia

30 września 1964
Białystok

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

grafika,
fotografia,
malarstwo

Odznaczenia
Medal Srebrny za Długoletnią Służbę
Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys edytuj

W latach 1979–1984 uczył się w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Supraślu[1][2]. W latach 1985–1990 studiował na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie[1][3]. Uzyskał dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Miedziorytu Stanisława Wejmana[1]. Był też uczniem Zbigniewa Łagockiego[4].

W 1990 rozpoczął pracę w Katedrze Fotografii krakowskiej ASP, gdzie od 1995 był asystentem w Pracowni Podstaw Fotografii[1][3] prowadzonej przez Zbigniewa Zegana[3]. Od 1998 roku prowadził z Agatą Pankiewicz Pracownię Fotografii[3]. W 1997 współpracował jako asystent fotografii przy albumie Deborah Turbeville(inne języki) pt. Cantor Theather. W latach 1995–2006 jako fotograf realizował zlecenia komercyjne[a].

Od 1991 jego prace były prezentowane na ponad stu[5] wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce, USA, Francji, Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Finlandii, Szwecji, Słowacji[3]. Lech Polcyn otrzymał kilkanaście nagród i wyróżnień na wystawach międzynarodowych[2]. Wystawiał m.in. w Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK, Muzeum Historii Fotografii w Krakowie, Galerii Sztuki Współczesnej BWA w Katowicach, Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni, Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu, Biurze Wystaw Artystycznych w Tarnowie oraz Galerii Starmach, a także w ramach wydarzeń artystycznych takich jak Biennale Malarstwa Polskiego „Bielska Jesień” oraz Międzynarodowe Triennale Grafiki w Krakowie.

Był wykładowcą w Studium Teorii i Historii Obrazu w Krakowskiej Akademii Fotografii (2008–2009)[6]. W 2009 na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie uzyskał stopień doktora sztuk plastycznych w dyscyplinie artystycznej „sztuki piękne”[7]. Od tego samego roku prowadzi Pracownię Fotografii numer 3 (cyfrowej) w Katedrze Filmu Animowanego, Fotografii i Mediów Cyfrowych Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie[6][8]. W 2010 uzyskał stopień adiunkta[8], a następnie profesora nadzwyczajnego na Wydziale Grafiki ASP w Krakowie[9]. Od 2012 jest wykładowcą Instytutu Sztuki Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie (w 2021 przemianowanej na Akademię Nauk Stosowanych w Tarnowie, a w 2023 na Akademię Tarnowską)[6][10], gdzie również zajmuje stanowisko profesora nadzwyczajnego[9][11]. W 2015 na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie uzyskał stopień doktora habilitowanego sztuk plastycznych na podstawie pracy Przedmioty nie/rzeczywiste[9]. W 2019 został członkiem Komisji Eksperckiej Polskiej Komisji Akredytacyjnej.

W latach 2011–2020 udzielił nieodpłatnej licencji Creative Commons na umieszczenie dwunastu fotografii polskich uczonych w Wikipedii[b].

Twórczość edytuj

Lech Polcyn zajmuje się fotografią artystyczną (portret, autoportret, akt), malarstwem, grafiką artystyczną oraz projektowaniem graficznym[3].

Jednym z głównych motywów w jego twórczości jest „chaotyczna rzeczywistość” otaczająca artystę, ujmowana w prywatnym, intymnym wydaniu[1]. W ocenie krytyczki Agnieszki Gniotek, chaos w tej twórczości ma „brać górę nad próbą porządkowania codzienności”[1]. W sferze zainteresowań autora „znajdują się przedmioty codziennego użytku, sytuacje i uczucia rozgrywające się między dwojgiem ludzi, prywatne historie i kroniki domowe”[1].

W początkowym okresie Lech Polcyn tworzył przede wszystkim martwe natury i portrety[1]. W kolejnych etapach jego twórczość ewoluowała w stronę „coraz większych uogólnień, budowania płaszczyzny płótna przy pomocy wyraźnie zaznaczonego konturu i określonej plamy barwnej, z pominięciem modelunku i światłocienia”[1]. Coraz większym uproszczeniom ulegała forma, a także paleta kolorystyczna jego prac[1]. Autor „gubił kolor”, tworząc kompozycje przy użyciu stonowanej palety, lub „niemal monochromatyczne”[1].

W konsekwencji kolejnych uproszczeń Lech Polcyn rozpoczął etap dzielenia kompozycji na mniejsze fragmenty[1]. Fragmentacja uzyskała wymiar przestrzenny, prowadząc do powstania obiektów fotograficznych „w wyniku darcia odbitek barytowych, przerabiania ich na masę fotograficzną, zamoczoną w kleju i formowaną lub zszywaną tak, aby przybrała kształt rzeczywistych przedmiotów czy fragmentów ciała”[1]. Tak powstałe obiekty funkcjonują pod nadaną przez artystę nazwą „obiekty rzeczywistości”[1].

Wystawy i nagrody edytuj

Wystawy indywidualne

Wystawy zbiorowe

Odznaczenia i wyróżnienia edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ M.in. dla firm Umbro, Zelmer, Vistula, Wólczanka, Pliva, Ahold, Tefal, Agmet, Ardo, Rowenta, Silica, Kael, Baltic Floor, Cersanit, Wars PKP, Elektrociepłownia Kraków S.A.
  2. ↑ Portrety następujących uczonych: Jerzy Vetulani, Andrzej Szczeklik, Aleksander Koj, Jerzy Stachura, Włodzimierz Ptak, Stanisław Konturek, Ryszard Gryglewski, Edmund Przegaliński, Jacek Pietrzyk, Jerzy Maj, Marek Zembala, Włodzimierz Ostrowski.
  3. ↑ Wystawa prac Zbigniewa Łagockiego i jego uczniów.
  4. ↑ Nie przyznano pierwszej nagrody.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Agnieszka Gniotek: Lech Polcyn. Gratia Artis. [dostęp 2020-11-12].
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v Lech Polcyn – CV. Galerie Sandhofer. [dostęp 2020-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  3. ↑ a b c d e f Informacje o autorach wystawy. krakow2000.pl. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  4. ↑ a b On i oni. fototapeta.art.pl. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  5. ↑ Lech Polcyn. Fundacja Pinata, październik 2020. [dostęp 2021-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  6. ↑ a b c Lech Polcyn z przedmiotami na granicy rzeczywistości w Tarnowie. ownetic.com, 28 stycznia 2014. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  7. ↑ Katalog aukcyjny. Teraz nowoczesne 11.05.2016, Rempex / artinfo.pl, 2016, s. 94 [zarchiwizowane z adresu 2020-11-14].
  8. ↑ a b Grafika ASP Kraków. Kraków: Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie, 2013, s. 101.
  9. ↑ a b c Dr hab. Lech Polcyn, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2020-11-12].[martwy link]
  10. ↑ Nasz zespół. wydzialsztuki.pl. [dostęp 2022-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  11. ↑ Lech Polcyn. Wydział Grafiki Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  12. ↑ Marta Majewska: Ideogramy rzeczywistości. fotopolis.pl, 30 października 2003. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  13. ↑ Wernisaże wystaw i inne wydarzenia 2003. photomonth.com. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  14. ↑ Kalendarium wystaw w Galerii Fotografii PAcamera. soksuwalki.eu. [dostęp 2020-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  15. ↑ Agnieszka Gniotek: Fragmenty chaosu. kwartalnik.exit.art.pl, styczeń–marzec 2007. [dostęp 2020-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  16. ↑ Agnieszka Gniotek: Lech Polcyn – Galeria Ars Nova w Łodzi. artinfo.pl. [dostęp 2020-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  17. ↑ Przedmioty nie/rzeczywiste. bwa.tarnow.pl. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  18. ↑ Galeria Miejska BWA w Tarnowie: Lech Polcyn Przedmioty nie/rzeczywiste. tarnow.naszemiasto.pl, 3 lutego 2014. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  19. ↑ Lech Polcyn – Przedmioty nie/rzeczywiste 2. Wydział Grafiki Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie, 10 kwietnia 2017. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  20. ↑ Przedmioty nie/rzeczywiste 2. Centrum Sztuki Współczesnej Solvay, kwiecień 2017. [dostęp 2020-11-12].
  21. ↑ Lech Polcyn, wystawa „foto\grafika”. Wydział Grafiki Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie, 9 stycznia 2018. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  22. ↑ Dekada fotografii krakowskiej. fototapeta.art.pl, 19–28 kwietnia 2002. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  23. ↑ XXV Gorzowskie Konfrontacje Fotograficzne. mosart.pl. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  24. ↑ Pastelowy Nowy Sącz. Dziennik Polski, 4 lipca 1998. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  25. ↑ XXVIII Konfrontacje 1998. Gorzowskie Towarzystwo Fotograficzne. [dostęp 2020-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-05)].
  26. ↑ Wystawa "SACRUM - DZISIAJ II". palacykzielinskiego.pl, 2001. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-12)].
  27. ↑ I Międzynarodowe Biennale Pasteli. galeriabwa.bydgoszcz.pl, 2003. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  28. ↑ 6 Triennale Grafiki Polskiej. gazeta.us.edu.pl. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  29. ↑ Biennale Grafiki Cyfrowej Gdynia 2008. kultura.trojmiasto.pl, 2008. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  30. ↑ Wystawa pokonkursowa malarstwa "Materia medicinalis, materia artificialis". sztukpuk.pl, 2011. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  31. ↑ Wystawa Ex Digitalis Salon 2015. csw.torun.pl. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  32. ↑ "Inspiracje architekturą" na ASP w Krakowie. portalludzisztuki.pl, 22 lipca 2016. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  33. ↑ Rzeczy. Przedmiot i obiekt w polskiej fotografii. karnet.krakow.pl, 2017. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  34. ↑ 43. Biennale Malarstwa Bielska Jesień 2017. bielskajesien.pl. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  35. ↑ Biennale Malarstwa Bielska Jesień Edition 2017. galeriabielska.pl. [dostęp 2020-11-12].
  36. ↑ Ciało pedagogiczne. Wystawa prac pedagogów Instytut Sztuki PWSZ w Tarnowie. Niezależny Serwis Informacyjny Kadr, 25 maja 2018. [dostęp 2020-11-12].
  37. ↑ Transgrafia. triennial.cracow.pl. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  38. ↑ Rzeczy i ludzie. bwa.tarman.pl, 2019. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-12)].
  39. ↑ Pandemia – Wyniki konkursu. pinatagroup.com. [dostęp 2021-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  40. ↑ Artyści z Krakowa. Generacja 1950–1969. MOCAK. [dostęp 2020-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  41. ↑ Wystawa pokonkursowa „Międzynarodowy Wschodni Salon Sztuki”. spotkaniakultur.com. [dostęp 2021-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  42. ↑ MTG 2021. Artyści wybrani na wystawę transgrafia 2.0. triennial.cracow.pl, 20 maja 2021. [dostęp 2021-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  43. ↑ transgrafia 2.0. – Sztuka jest przestrzenią wolności. triennial.pl, 22 czerwca 2021. [dostęp 2021-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  44. ↑ Wystawa Cyfrowe konfrontacje. trojmiasto.pl, 2022. [dostęp 2022-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  45. ↑ Wystawa na ASP w Gdańsku. asp.waw.pl, 13 października 2022. [dostęp 2022-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  46. ↑ Cyfrowe konfrontacje. gdansk.pl, 2022. [dostęp 2022-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  47. ↑ Noc Muzeów 2023 w Akademii Sztuk Pięknych w Tarnowie. pik.krakow.pl, maj 2023. [dostęp 2023-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  48. ↑ Odznaczenia dla zasłużonych pracowników ASP im. Jana Matejki w Krakowie. prezydent.pl, 2 października 2015. [dostęp 2020-11-18].
  49. ↑ Nagrody Rektora 2022. asp.krakow.pl, 14 października 2022. [dostęp 2022-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  50. ↑ Uroczystość nadania Odznaczeń Państwowych i wręczenia Nagród Rektora. asp.krakow.pl, 27 października 2022. [dostęp 2022-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lech_Polcyn&oldid=73524157”