Wikipedia

Lechia Zielona Góra

Lechia Zielona Góra – polski klub piłkarski, który swoją siedzibę ma w Zielonej Górze i został założony w 1946 roku.

Lechia Zielona Góra
Pełna nazwa Klub Sportowy Lechia Zielona Góra
Przydomek Niebiesko-Żółci
Lechiści
Duma Zielonej Góry
Maskotka szerszeń (vespa)
Barwy niebiesko-żółte
Data założenia 1946[1]
Liga III liga, grupa: III
Państwo  Polska
Adres ul. Sulechowska 37
65-147 Zielona Góra
Stadion MOSiR w Zielonej Górze
Prezes Karol Krępa
Trener Andrzej Sawicki
Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

Historia klubuEdytuj

W 1946 roku przy fabryce wagonów i mostów powstał jeden z pierwszych klubów piłkarskich w Zielonej Górze Robotniczy Klub Sportowy „Wagmo” (skrót od „Wagony i Mosty” – czyli nazwy fabryki, będącej protoplastą „Zastalu”). Podczas reorganizacji sportu klub trafił do zrzeszenia „Stal” w 1951 roku. W 1952 roku zielonogórski zespół został zaproszony do rozgrywek II ligi jako reprezentant utworzonego dwa lata wcześniej województwa zielonogórskiego. „Stal” zajęła ostatnie 10. miejsce w lidze i po jednym sezonie pożegnała się z zapleczem ekstraklasy. W 1955 roku klub przyjął nazwę Klub Sportowy „Zastal”. W 1957 roku nastąpiła zmiana nazwy na Klub Sportowy „Lechia”. W 1967 roku ponownie wrócono do nazwy Zakładowy Klub Sportowy „Zastal”. W sezonie 1973/1974 drużyna zagrała ponownie na zapleczu ekstraklasy zajmując 14. miejsce i po raz drugi spadła z II ligi po jednym sezonie. W 1979 roku zakłady Zastal zaprzestały wspierania klubu, a w konsekwencji sekcja piłkarska połączyła się z MZKS „Budowlani” w Międzyzakładowy Budowlany Klub Sportowy „Lechia”. W sezonie 1986/1987 drużyna osiągnęła największy sukces w Pucharze Polski – najpierw pokonała w 1/16 finału I-ligowego (ówczesna Ekstraklasa) Lecha Poznań na własnym stadionie przy obecności 8 tysięcy widzów 4:2 (po dogrywce), a następnie zespół awansował do ćwierćfinału Pucharu Polski gdzie u siebie przy 12 tys. widzów pokonał występujący również w I lidze ŁKS Łódź 2:1, jednak w rewanżu Lechia przegrała po dogrywce 1:4. W 1990 roku w miejsce MBKS „Lechia” powołano Zielonogórskie Towarzystwo Piłkarskie „Lechia-Polmozbyt”. Sezony od 1995/1996 do 1998/1999 klub rozgrywał na zapleczu ekstraklasy, a miejsce 12. było najlepszym jakie drużyna w tym czasie zajęła. W 2000 roku dokonano fuzji z Piastem Czerwieńsk i przyjęto nazwę ASPN „Zryw”, a w 2001 roku z Lechem Sulechów w wyniku czego przyjęto nazwę KS „Lech-Zryw”, następnie KS „Lech-Zryw Sulma” i ostatecznie KS „Lech Sulma”. 25 stycznia 2005 roku klub powrócił do historycznej nazwy KS „Lechia”. W 2008 roku zielonogórska drużyna dokonała fuzji z Fadomem Nowogród Bobrzański. Latem 2012 roku UKP Zielona Góra wchłonął Lechię po której przejął miejsce w III lidze i rozpoczął działalność sportową pod nazwą Stelmet UKP Zielona Góra i tym samym Lechia przestała istnieć[2]. 15 czerwca 2017 roku legendy Lechii zagrały w meczu wspomnień[3]. W styczniu 2018 roku zespół Lechii zagrał charytatywny mecz na hali podczas Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy w Zielonej Górze[4].

W lipcu 2019 roku Lechia została reaktywowana na bazie piłkarskiego Klubu Sportowego Falubaz i przystąpiła do rozgrywek III ligi (grupa III)[5].

Lechia Zielona Góra posiadała także sekcję piłki nożnej kobiet[6].

Historyczne nazwyEdytuj

  • 1946 – Robotniczy Klub Sportowy Wagmo
  • 1951 – Klub Sportowy Stal
  • 1955 – Klub Sportowy Zastal
  • 1957 – Klub Sportowy Lechia
  • 1967 – Zakładowy Klub Sportowy Zastal
  • 1979 – Międzyzakładowy Budowlany Klub Sportowy Lechia (fuzja Zastalu i MZKS Budowlani)
  • 22 września 1990 – Zielonogórskie Towarzystwo Piłkarskie Lechia-Polmozbyt (w miejsce MBKS Lechia)
  • 2000 – ASPN Zryw (fuzja ZTP Lechia z Piastem Czerwieńsk)
  • 2001 – KS Lech-Zryw, KS Lech-Zryw Sulma, a następnie KS Lech Sulma (fuzja ASPN Zryw z Lechem Sulechów)
  • 25 stycznia 2005 – Klub Sportowy Lechia

SukcesyEdytuj

  • 10. miejsce w II lidze: 1952
  • 6 sezonów w II lidze: 1952, 1973/1974, 1995/1996, 1996/1997, 1997/1998, 1998/1999[7]
  • Puchar Polski:
  • Puchar Polski OZPN Zielona Góra i Lubuski ZPN:
    • 1952 (rezerwy), 1960/1961, 1961/1962, 1971/1972, 1974/1975, 1975/1976, 1981/1982, 1983/1984, 1985/1986, 1987/1988, 1990/1991, 1993/1994, 1994/1995, Lubuski ZPN: 2001/2002, 2006/2007, 2007/2008 (rezerwy), 2011/2012[7]

StadionEdytuj

Lechia mecze rozgrywa na Stadionie MOSiR w Zielonej Górze przy ul. Sulechowskiej 37. Dane techniczne obiektu:

  • pojemność: 11 000 (7100 miejsc siedzących)
  • oświetlenie: brak
  • wymiary boiska: 100 m x 67 m[7]
  • najwyższe frekwencje: 20 tys. (finał Pucharu Polski 1965 Górnik Zabrze–Czarni Żagań), 12 tys. (1/4 finału Pucharu Polski 1987 Lechia–ŁKS Łódź), 8 tys. (1/16 finału Pucharu Polski 1987 Lechia–Lech Poznań)[8]

Zespół rozgrywa również swoje spotkania na boisku dolnym obok stadionu, na tzw. „Dołku”. Jego pojemność wynosi 1000 miejsc, a wymiary boiska to 105 m na 70 m.

Sezon po sezonieEdytuj

Wyniki ze wszystkich sezonów Lechii Zielona Góra
  • 1946: b.d.
  • 1947: b.d.
  • 1948: b.d.
  • 1949: b.d.
  • 1950: b.d.
  • 1951: b.d.
  • 1952: 10. miejsce w II lidze. Spadek do LM[9].
  • 1953: 9. miejsce w lidze międzywojewódzkiej.
  • 1954: 12. miejsce w lidze międzywojewódzkiej.
  • 1955: 1. miejsce w Klasie A.
  • 1956: 6. miejsce w lidze międzywojewódzkiej.
  • 1957: 5. miejsce w lidze okręgowej.
  • 1958: 3. miejsce w lidze okręgowej.
  • 1959: 7. miejsce w lidze okręgowej.
  • 1960: 4. miejsce w lidze okręgowej.
  • 1960/1961: 4. miejsce w lidze okręgowej
  • 1961/1962: 1. miejsce w lidze okręgowej.
  • 1962/1963: 2. miejsce w lidze okręgowej.
  • 1963/1964: 7. miejsce w lidze okręgowej.
  • 1964/1965: 8. miejsce w lidze okręgowej.
  • 1965/1966: 5. miejsce w lidze okręgowej.
  • 1966/1967: 3. miejsce w lidze okręgowej.
  • 1967/1968: 3. miejsce w lidze okręgowej.
  • 1968/1969: 1. miejsce w lidze okręgowej. Awans do ligi międzywojewódzkiej.
  • 1969/1970: 13. miejsce w III lidze. Spadek do ligi okręgowej.
  • 1970/1971: 2. miejsce w lidze okręgowej. Awans do ligi międzywojewódzkiej.
  • 1971/1972: 7. miejsce w III lidze.
  • 1972/1973: 9. miejsce w III lidze. Awans do II ligi.
  • 1973/1974: 14. miejsce w II lidze. Spadek do klasy wojewódzkiej.
  • 1974/1975: 1. miejsce w klasie wojewódzkiej.
  • 1975/1976: 1. miejsce w klasie okręgowej. Awans do III ligi.
  • 1976/1977: 3. miejsce w III lidze.
  • 1977/1978: 2. miejsce w III lidze.
  • 1978/1979: 6. miejsce w III lidze.
  • 1979/1980: 8. miejsce w III lidze.
  • 1980/1981: 9. miejsce w III lidze.
  • 1981/1982: 6. miejsce w III lidze.
  • 1982/1983: 7. miejsce w III lidze.
  • 1983/1984: 5. miejsce w III lidze.
  • 1984/1985: 6. miejsce w III lidze.
  • 1985/1986: 3. miejsce w III lidze.
  • 1986/1987: 3. miejsce w III lidze. 1/4 Pucharu Polski.
  • 1987/1988: 6. miejsce w III lidze.
  • 1988/1989: 5. miejsce w III lidze.
  • 1989/1990: 14. miejsce w III lidze.
  • 1990/1991: 7. miejsce w III lidze.
  • 1991/1992: 11. miejsce w III lidze. Spadek do IV ligi.
  • 1992/1993: 1. miejsce w IV lidze. Awans do III ligi.
  • 1993/1994: 5. miejsce w III lidze.
  • 1994/1995: 1. miejsce w III lidze. Awans do II ligi.
  • 1995/1996: 14. miejsce w II lidze w grupie zachodniej.
  • 1996/1997: 14. miejsce w II lidze w grupie zachodniej.
  • 1997/1998: 12. miejsce w II lidze w grupie zachodniej.
  • 1998/1999: 14. miejsce w II lidze w grupie zachodniej. Spadek do III ligi.'
  • 1999/2000: 14. miejsce w III lidze.
  • 2000/2001: 19. miejsce w III lidze w grupie 3.
  • 2001/2002: 8. miejsce w III lidze w grupie 3.
  • 2002/2003: 3. miejsce w III lidze w grupie 3.
  • 2003/2004: 6. miejsce w III lidze w grupie 3.
  • 2004/2005: 13. miejsce w III lidze w grupie 3.
  • 2005/2006: 8. miejsce w III lidze w grupie 3.
  • 2006/2007: 8. miejsce w III lidze w grupie 3.
  • 2007/2008[10]: 7. miejsce w III lidze w grupie 3.
  • 2008/2009: 16. miejsce w II lidze w grupie zachodniej.
  • 2009/2010: 13. miejsce w II lidze w grupie zachodniej.
  • 2010/2011: 16. miejsce w II lidze w grupie zachodniej. Spadek do III ligi.
  • 2011/2012: 3. miejsce w III lidze w grupie dolnośląsko-lubuskiej[11].
  • 2019/2020: 10. miejsce w III lidze, grupie III[12].

WychowankowieEdytuj

Wychowankiem zielonogórskiego klubu jest m.in. Krzysztof Jutrzenka[13]. W klubie szkolili się także m.in. Emil Drozdowicz, Marek Czerniawski, Maciej Murawski, Piotr Leciejewski, Paweł Wojciechowski i Łukasz Juszkiewicz. Lechia współpracowała z Lubuską Szkołą Piłkarstwa Młodzieżowego Zielona Góra[14].

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ 90minut.pl: Klub Sportowy Lechia Zielona Góra (pol.). [dostęp 6 grudnia 2011].
  2. ↑ Jakub Malicki: Dlaczego zniknęła Lechia? (pol.). polskielogo.net, 2017-12-23. [dostęp 2017-12-23].
  3. ↑ Marek Staniszewski: Czerniawski, Kitowicz, Jutrzenka i ich koledzy zagrają w meczu wspomnień (pol.). zachod.pl, 2017-12-23. [dostęp 2017-12-23].
  4. ↑ Gramy razem z Orkiestrą (pol.). lzg24.pl, 12-01-2018. [dostęp 2018-07-10].
  5. ↑ Koniec Falubazu w zielonogórskiej piłce! Klub wraca do historycznej nazwy!, zgsport.pl [dostęp 2019-08-17].
  6. ↑ Daniel Sawicki: Trener zespołu kobiet Lechii Zielona Góra opowiada o szansach na stworzenie lubuskiej ligi (pol.). zielonagora.naszemiasto.pl, 2017-12-23. [dostęp 2017-12-23].
  7. ↑ a b c d lechia.zgora.pl: Historia klubu (pol.). [dostęp 10 października 2010].
  8. ↑ 1986.09.24 Lechia Zielona Góra - Lech Poznań 4:2 (0:1, 1:1, 4:2) po dogrywce (Puchar Polski) (pol.). lechpoznan.wikidot.com, 2017-12-30.
  9. ↑ Skrót od ligi międzywojewódzkiej.
  10. ↑ Reforma rozgrywek ligowych od sezonu 2008/2009. Podział na Ekstraklasę, I ligę, II ligę i III ligę.
  11. ↑ Po sezonie dochodzi do fuzji Lechii z UKP po której Lechia formalnie przestaje istnieć.
  12. ↑ Reaktywacji Lechii na bazie piłkarskiego Klubu Sportowego Falubaz
  13. ↑ 90minut.pl: Krzysztof Jutrzenka (pol.). 90minut.pl, 2017-12-23. [dostęp 2017-12-23].
  14. ↑ Andrzej Tomasik: LSPM w kryzysie (pol.). zielonazgora.sport.pl, 2011-09-13. [dostęp 2018].

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lechia_Zielona_Góra&oldid=60440407”