Leda (księżyc)
Leda (Jowisz XIII) – mały księżyc Jowisza. Został odkryty 14 września 1974 roku przez Charlesa Kowala z Obserwatorium Palomar na zdjęciach zrobionych od 11 do 13 września za pomocą 122-cm teleskopu Schmidta[2].
| |
| Planeta | |
|---|---|
| Odkrywca | |
| Data odkrycia |
11 września 1974 |
| Charakterystyka orbity | |
| Półoś wielka |
11 164 000 km[1] |
| Mimośród |
0,1624[1] |
| Perycentrum |
9 338 000 km |
| Apocentrum |
12 992 000 km |
| Okres obiegu |
240,93 d[1] |
| Prędkość orbitalna |
3,35 km/s |
| Nachylenie do ekliptyki |
27,882°[1] |
| Nachylenie do płaszczyzny orbity planety |
29,01° |
| Długość węzła wstępującego |
219,181°[1] |
| Argument perycentrum |
269,393°[1] |
| Anomalia średnia |
230,352°[1] |
| Własności fizyczne | |
| Średnica równikowa |
20 km[2] |
| Powierzchnia |
1257 km²[2] |
| Objętość |
4189 km³[2] |
| Masa |
1,094 × 1016 kg[2] |
| Średnia gęstość |
2,6 g/cm³[2] |
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni |
0,007 m/s²[2] |
| Prędkość ucieczki |
12 m/s[2] |
| Albedo |
0,04[2] |
| Jasność absolutna |
13,5m |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) |
20,2m |
| Temperatura powierzchni |
~124 K |
Nazwa edytuj
Nazwa księżyca pochodzi z mitologii greckiej. Leda była królową Sparty i kochanką boga Zeusa (Jowisza), matką bliźniąt Kastora i Polideukesa (Polluksa), oraz Klitajmestry i Heleny.
Charakterystyka fizyczna edytuj
Leda jest jednym z mniejszych księżyców Jowisza, jej średnicę ocenia się na około 20 km. Jej średnia gęstość to ok. 2,6 g/cm3. Składa się ona głównie z krzemianów. Powierzchnia księżyca jest bardzo ciemna – jego albedo wynosi zaledwie 0,04. Z Ziemi można go zaobserwować jako obiekt o jasności wizualnej co najwyżej 20,2 magnitudo.
Jest to najbardziej wewnętrzny satelita z grupy Himalii.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
Linki zewnętrzne edytuj
- Leda. [w:] Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2016-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-24)].