Jegrznia
Jegrznia (w górnym biegu: Lęga, Małkiń) – rzeka w Polsce, prawobrzeżny dopływ Biebrzy, niegdyś rzeki Ełk. Od źródeł do jeziora Selmęt Wielki nazywana jest Legą, od wypływu z tego jeziora do Jeziora Stackiego ma nazwę Małkiń[2].
 Jegrznia w okolicach Grzędy | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Rzeka 4 rzędu | |
| Długość | 157 km |
| Powierzchnia zlewni |
1016[1] km² |
| Źródło | |
| Miejsce | płn.-wsch. od wsi Szarejki |
| Wysokość |
ok. 225 m n.p.m. |
| Ujście | |
| Recypient | Biebrza |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Przebieg edytuj
Źródła Legi znajdują się na północny wschód od wsi Szarejki, na wschód od wsi Biała Olecka w południowo-zachodnim fragmencie Wzgórz Szeskich, na wysokości około 225 m. Do Biebrzy uchodzi na wysokości około 110 m[3].
Rzeka ta płynie z Pojezierza Zachodniosuwalskiego przez Pojezierze Ełckie do Kotliny Biebrzańskiej. Lega jest prawobrzeżnym dopływem Biebrzy, uchodzącym w jej 66,2 km. Długość rzeki wynosi 157 km (pomiary z 2007 roku), w tym około 70 km płynie w granicach województwa warmińsko-mazurskiego. Powierzchnia zlewni zajmuje 1011,1 km².
Głównymi dopływami Legi są: Możanka, Czarna, Golubica, Pietraszka, Przepiórka. Rzeka przepływa przez Pojezierze Ełckie i Nizinę Podlaską oraz jeziora: Czarne, Jezioro Oleckie Wielkie, Oleckie Małe, Selmęt Wielki, Stackie, Dręstwo[4]. W specyficzny sposób rzeka zachowuje się przepływając przez Jezioro Oleckie Wielkie, nie rozlewa się w nim, ale zachowuje swój bieg jako strumień.
Bentos edytuj
Badania prowadzone w maju 2008 roku przez studentów kierunku ochrony środowiska Wszechnicy Mazurskiej w Olecku stwierdziły występowanie następujących organizmów:
- ślimaki – błotniarka, zatoczek, rozdepka rzeczna, żyworódka,
- małże – racicznica zmienna, szczeżuja, skójka,
- larwy – chruścików, ochotki, ważki, komara, muchówki, żylenicy,
- pijawki,
- ośliczka wodna,
- oczliki,
- jętki.
Roślinność edytuj
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Lega, Małkiń Jegrznia [online] [dostęp 2022-05-16].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 97, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna 1:10 000 [online] [dostęp 2022-05-16].
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2022-05-11].
Bibliografia edytuj
- Warmia i Mazury – Informator Turystyczno Przyrodniczy – Rzeki i źródła: Lega, Małkiń, Jegrznia. jezioro.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-26)].
- Zdzisław Ciećko i inni, Ochrona bioróżnorodności na przykładzie zlewni jeziora Olecko Wielkie oraz dorzecza rzeki Legi, Olecko 2004, ISBN 83-86523-63-8.
- Stanisław Bernatowicz, Zasady ekologii środowiska wodnego, Rada Wojewódzka SdRP w Suwałkach, WDK Suwałki 135/90 n. 2000
- Lega, rz. wypływa z pow. margrabowskiego, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 122.
Linki zewnętrzne edytuj
- Jegrznia, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 553.