Legia Oficerska (WP we Francji)
Legia Oficerska – zapasowy oddział Wojska Polskiego we Francji.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1939 |
| Rozformowanie |
1940 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
Legia Oficerska stacjonowała w Vichy. Proces formowania LO nie został ukończony przed upadkiem Francji[1].
Formowanie legii edytuj
Legię Oficerską rozpoczęto sformować w ramach Wojsko Polskie we Francji z oficerów bez przydziału do jednostek liniowych lub sztabów. Służba w LO była obowiązkowa. Podlegali jej oficerowie w wieku do 55 lat. Oficerowie pełnili funkcje szeregowych i dowódców — funkcyjnych, a mianował ich osobiście Naczelny Wódz[1].
Przydział oficerów leżał w gestii specjalnych komisji[1]:
- nr 1 — zasięg obejmował centra i ośrodki wyszkoleniowe w Val Andre, Sables d'Or, Combourg, St. Meen le Grand Chateaubriant, Ancenis
- nr 2 — dla ośrodków w Thouars, Bressuire, La Roche's lon, Sables d'Olonne, Lucon, Fontenay le Comte, Niort, Vichy, Camp de Carpiagne.
Struktura legii edytuj
batalion ckm i broni towarzyszących
- 1 kompania
- 2 kompania
- 3 kompania
Każda kompania liczyła 241 oficerów[1].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Witold Biegański: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1990. ISBN 83-03-02923-1.