Leila Meschi (gruziński: ლეილა მესხი; ur. 5 stycznia 1968 w Tbilisi) – gruzińska tenisistka do 1991 reprezentująca ZSRR. Po zakończeniu kariery była dyrektorem turnieju WTA International w Baku (2014–2015). Prowadzi też w Tbilisi własną akademię tenisową.

Leila Meschi
Państwo

 Gruzja

Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1968
Tbilisi

Wzrost

164 cm

Status profesjonalny

1986

Zakończenie kariery

1996

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

5 WTA, 1 ITF

Najwyżej w rankingu

12 (5 sierpnia 1991)

Australian Open

4R (1992)

Roland Garros

4R (1991, 1992)

Wimbledon

2R (1988)

US Open

QF (1990)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

5 WTA, 2 ITF

Najwyżej w rankingu

21 (10 kwietnia 1995)

Australian Open

QF (1995)

Roland Garros

QF (1994)

Wimbledon

2R (1988, 1990, 1992–1994)

US Open

SF (1991)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  WNP
Igrzyska olimpijskie
brąz Barcelona 1992 tenis ziemny
(gra podwójna)
Reprezentacja  ZSRR
Uniwersjada
złoto Zagrzeb 1987 gra pojedyncza
złoto Zagrzeb 1987 gra podwójna
srebro Zagrzeb 1987 gra mieszana

Kariera tenisowa edytuj

Gra pojedyncza edytuj

Pierwszy profesjonalny mecz rozegrała już w sierpniu 1984 roku podczas turnieju ITF w niemieckim Bad Hersf. Regularne starty rozpoczęła jednak dwa lata później. W pięciu swoich pierwszych występach aż dwukrotnie doszła do półfinałów. Już pod koniec sezonu 1986 wystąpiła w eliminacjach do turniejów WTA – w Indianapolis i Little Rock. Kolejny sezon rozpoczęła od zwycięstwa w turnieju ITF w Tarzana. Później startowała w eliminacjach turniejów w głównym cyklu. Przełom nastąpił jesienią, gdy w drugiej rundzie turnieju w Hamburgu pokonała dwunastą rakietę świata Bettinę Bunge 6:4, 6:3 oraz gdy poprzez eliminacje doszła do ćwierćfinału w Atenach, w którym przegrała z Julie Halard 3:6, 6:1, 3:6. W listopadzie 1987 roku podczas turnieju w Chicago po raz drugi w sezonie pokonała Bunge, a została zatrzymana w ćwierćfinale przez numer siedem rankingu WTA – Helenę Sukovą 6:7(4), 6:0, 0:6. Dało jej to awans na koniec roku z 253 pozycji na 46 w rankingu WTA Tour.

W kwietniu 1988 doszła do półfinału w Tokio, eliminując wcześniej m.in. Łarysę Sawczenko 6:3, 2:6, 6:3. Tydzień później awansowała do pierwszego w karierze finału turnieju WTA. W meczu mistrzowskim w Singapurze uległa brytyjskiej tenisistce Monique Javer 6:7(3), 3:6. We wrześniu wystąpiła podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Seulu. W pierwszej rundzie pokonała Reginę Rajchrtovą 7:5, 7:5, jednak w drugiej nie sprostała liderce rankingu WTA Steffi Graf 5:7, 1:6.

W 1989 roku awansowała do drugiego w karierze finału WTA. W Oklahomie w ćwierćfinale pokonała Amy Frazier 6:2, 7:6(5), w półfinale Etsuko Inoue 6:0, 6:2, ale w meczu o tytuł uległa Manon Bollegraf 4:6, 4:6. Później zaliczyła jeszcze ćwierćfinał turnieju pierwszej kategorii w Hilton Head, eliminując m.in. Lori McNeil 6:1, 6:2, oraz trzecią rundę US Open. W listopadzie wygrała pierwszy turniej w głównym cyklu. W drodze po triumf pokonała dwie zawodniczki z TOP 20 rankingu WTA – w ćwierćfinale Katerinę Maleewą (14. w rankingu WTA) 2:6, 6:3, 7:5, a w meczu mistrzowskim Helen Kelesi (17. WTA) 6:2, 6:3. W lutym 1990 roku wygrała w Auckland, pokonując w finale Sabine Appelmans 6:1, 6:0. Tydzień później przegrała w meczu mistrzowskim w Wellington z Wiltrud Probst 6:1, 4:6, 0:6. W maju w Berlinie ponownie pokonała Katerinę Maleewą 4:6, 6:2, 6:0, jednak w ćwierćfinale uległa Steffi Graf 4:6, 1:6. W drugiej rundzie US Open pokonała dwunastą na świecie Natallę Zwierawą 6:4, 6:0. Osiągnęła wówczas najlepszy wynik podczas turniejów wielkoszlemowych, gdyż doszła aż do ćwierćfinału, w którym uległa Gabrieli Sabatini 6:7(5), 4:6. Na koniec sezonu wygrała w Moskwie (pokonała Jelenę Briokowec 6:4, 6:4) oraz uległa Conchicie Martínez 4:6, 2:6 w finale w Indianapolis.

W lutym 1991 roku wygrała czwarty tytuł WTA – w Wellington pokonała Andreę Strnadovą 3:6, 7:6(3), 6:2. W kwietniu w Hilton Head, w drodze do finału, pokonała Jennifer Capriati 3:6, 6:3, 6:3, w ćwierćfinale Martinę Navrátilovą 6:4, 2:6, 6:4, a później ponownie Natallę Zwierawą 6:3, 3:6, 6:4. W decydującym meczu turnieju uległa już jednak Sabatini 1:6, 1:6. Później doszła do ćwierćfinałów w Amelia Island (porażka z Arantxą Sánchez Vicario 1:6, 6:7(1)), Hamburgu (porażka ponownie z Sánchez Vicario 2:6, 1:6) i Rzymie (uległa Monice Seles 0:6, 1:6) oraz osiągnęła czwartą rundę French Open. Dobre wyniki zaowocowały awansem Gruzinki na najwyższe w karierze dwunaste miejsce w rankingu WTA (w notowaniu z 5 sierpnia 1991 roku). We wrześniu 1991 roku we francuskim Bayonne pokonała w półfinale Nathalie Tauziat 6:2, 7:5, lecz w decydującym meczu uległa Manueli Maleewej-Fragniere 6:4, 3:6, 4:6.

W 1992 roku przeważnie dochodziła do ćwierćfinałów, w których przegrywała z zawodniczkami z pierwszej dziesiątki rankingu (Seles, Graf i Sánchez Vicario). W sierpniu po raz pierwszy w karierze pokonała Gabrielę Sabatini (wówczas sklasyfikowaną na czwartym miejscu rankingu), w ćwierćfinale w San Diego 6:0, 6:3. W meczu o finał przegrała jednak z Conchitą Martínez 6:3, 6:7(5), 2:6. Podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie przegrała w pierwszej rundzie z Mary Pierce 6:7(5), 5:7. W 1993 roku doszła do półfinału w Linzu (porażka z Conchitą Martínez 2:6, 2:6), ćwierćfinałów w Miami (porażka z Sánchez Vicario 5:7, 1:6) i Amelia Island (porażka z Sabatini 1:6, 0:6) oraz trzeciej rundy French Open (porażka ponownie z Sánchez Vicario 3:6, 0:6). W sierpniu pokonała w pierwszej rundzie US Open dziewiątą w rankingu WTA Jennifer Capriati 1:6, 6:4, 6:4. W drugiej uległa niżej notowanej Katerinie Maleewej 1:6, 2:6.

W kolejnym sezonie przegrała półfinał w Paryżu z Martiną Navrátilovą 1:6, 3:6. Do końca sezonu nie wygrała żadnego turnieju, ani nie pokonała tenisistki z dziesiątki rankingu. Jedynie podczas US Open ograła szesnastą na świecie Anke Huber 6:2, 6:2. Rok 1995 rozpoczęła znakomicie, wygraniem piątego turnieju WTA w Hobart (pokonała w finale Chinkę Li Fang 6:2, 6:3). W lutym w pierwszej rundzie w Paryżu doznała kontuzji, która wyeliminowała ją z gry na półtora roku. Powróciła do Touru we wrześniu 1996 roku, lecz po przegraniu czterech meczów w pierwszych rundach definitywnie zakończyła karierę.

Gra podwójna edytuj

Początek kariery deblowej to przede wszystkim występy wspólnie z Natallą Zwierawą. Starty rozpoczęły w 1986 roku i już w drugim turnieju odniosły zwycięstwo w Bethesda. W 1987 roku doszły wspólnie do trzeciej rundy w Miami, a miesiąc później wygrały drugi turniej ITF we włoskim Tarencie. Przegrały jednak już w pierwszej rundzie podczas Wimbledonu. We wrześniu wraz z Natalią Bykovą po raz pierwszy wystąpiła w finale turnieju WTA. W meczu mistrzowskim w Hamburgu uległy parze Claudia Kohde-KilschJana Novotná 6:7(1), 6:7(6), eliminując jednak w ćwierćfinale rozstawione z numerem pierwszym Niemki Bettinę Bunge i Steffi Graf 7:6(2), 6:7(0), 6:4.

Rok 1988 rozpoczęła od półfinału w Dallas, gdzie ze Swietłaną Parchomienko przegrały z Gigi Fernández i Ziną Garrison 6:2, 6:7(1), 5:7. W kwietniu, ponownie z Parchomienko, doszła do półfinału w Tokio oraz finału w Singapurze. W czerwcu znowu przegrała w finale, tym razem w Birmingham uległy Łarysie Sawczenko i Natalli Zwierawej 4:6, 1:6. Kolejny sezon rozpoczęła od półfinału w Tokio wspólnie z Sawczenko oraz finału w Wichita z Sandy Collins. Z Amerykanką zaliczyła też półfinał dużego turnieju w Hilton Head. Koniec roku rozegrała z Nataliją Medwediewą. Rozpoczęły od drugiej rundy US Open, by przez półfinały w Moskwie i Indianapolis dojść do finału w Nashville, w którym przegrały z Manon Bollegraf i Meredith McGrath 6:1, 6:7(5), 6:7(4).

Rok 1990 rozpoczęła, wspólnie z Medwediewą, od ćwierćfinału Australian Open (porażka z Gigi Fernandez i Robin White 3:6, 1:6), by wygrać kolejne dwa turnieje – w Auckland i Wellington. Przez cały sezon grały bardzo równo, dochodząc do trzeciej rundy French Open, ćwierćfinałów w Hilton Head, Amelia Island, Hamburgu, Rzymie, Birmingham i US Open. Wystąpiły w marcu w Deblowych Mistrzostwach WTA, przegrały jednak już w pierwszym meczu z Elise Burgin i Rosalyn Nideffer 3:6, 4:6. Sezon zakończyły półfinałami w Nashville, Indianapolis oraz w kończącym sezon Turnieju Mistrzyń. Pokonały w nim najlepszą parę roku Janę Novotną i Helenę Sukovą 6:4, 1:6, 6:3, by w walce o finał ulec Mercedes Paz i Arantxy Sánchez Vicario 5:7, 6:4, 6:7(5).

W sezonie ’91 grała z różnymi partnerkami, co początkowo nie przyniosło dobrych wyników. W lutym w parze z Andrea Strnadovą przegrała w półfinale z najlepszym deblem lat osiemdziesiątych Martina NavrátilováPam Shriver 4:6, 2:6. Podczas French Open wystąpiła z Claudią Kohde-Kilsch, lecz doszły tylko do trzeciej rundy. W sierpniu nawiązała współpracę z Mercedes Paz, z którą pokonała podczas US Open Sánchez Vicario z Sukovą 7:6(6), 6:4, by dojść do półfinału. W meczu o awans do finału przegrały jednak z Pam Shriver i Natallą Zwierawą 1:6, 0:6. Wraz z tenisistką z Argentyny odpadła w półfinale w Lipsku, ze Shriver w ćwierćfinale w Zurychu i z Rachel McQuillan w półfinale we Filderstadt (porażka ze Shriver i Zwierawą 3:6, 6:7(2)).

Rok olimpijski rozpoczęła w parze z Paz od trzeciej rundy Australian Open, porażki w pierwszych meczach w Miami i Deblowych Mistrzostwach WTA (porażka z Janą Novotną i Łarysą Neiland 3:6, 1:6). Później przyszły lepsze wyniki – ćwierćfinały w Hilton Head i Amelia Island oraz półfinał w Hamburgu, w którym przegrały ze Steffi Graf i Rennae Stubbs 3:6, 1:6. W lipcu wystąpiła wspólnie z Natallą Zwierawą w turnieju gry podwójnej podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie, w którym zostały rozstawione z numerem czwartym (reprezentując Wspólnotę Niepodległych Państw). W pierwszej rundzie otrzymały walkower od bułgarskich sióstr Kateriny i Magdaleny Maleewych. W drugiej poradziły sobie bez problemów z Austriaczkami Petrą Schwarz i Judith Wiesner 6:1, 6:1. W ćwierćfinale pokonały Mercedes Paz i Patricię Tarabini 6:2, 6:3. W półfinale przegrały z Amerykankami Gigi Fernández i Mary Joe Fernández 4:6, 5:7, ale przez brak rozgrywania meczu o trzecie miejsce otrzymały brązowy medal wspólnie z Australijkami Nicole Bradtke i Rachel McQuillan. Druga połowa roku nie przyniosła już dobrych wyników.

W lutym 1993 roku w parze z Jewgieniją Maniokową wygrała turniej w Linzu otrzymując walkower w finale od Conchity Martínez i Judith Wiesner. W kwietniu wraz z Manuelą Maleewą-Fragniere wygrała swój czwarty turniej WTA – w Amelia Island pokonała Amandę Coetzer i Inés Gorrochategui 3:6, 6:3, 6:4. Później, ponownie z Maniokową, odpadła w trzeciej rundzie French Open, drugiej Wimbledonu i US Open, a sezon zakończyła trzema porażkami w pierwszych meczach we Filderstadt, Brighton i Essen. Mimo nie najlepszych ostatnich występów nowy sezon rozpoczęła ponownie z Maniokową. Odpadły już w trzeciej rundzie Australian Open, ale tydzień późnej obroniły tytuł w Linzu. W kwietniu doszły wspólnie do ćwierćfinału w Amelia Island oraz finału w Hamburgu, w którym przegrały z Janą Novotną i Arantxą Sánchez Vicario 3:6, 2:6. Podczas French Open pokonały rozstawione z numerem piątym Pam Shriver i Elizabeth Smylie 6:4, 6:3, lecz uległy w ćwierćfinale Amandzie Coetzer i Inés Gorrochategui 5:7, 3:6. Odpadły w drugich rundach Wimbledonu i US Open, ale na koniec sezonu doszły do finału w Essen, w którym przegrały z Marią Lindström i Marią Strandlund 2:6, 1:6.

W 1995 roku osiągnęły ćwierćfinał Australian Open, w którym musiały uznać wyższość Gigi Fernández i Natalli Zwierawej 1:6, 3:6. Później przez kontuzję pauzowała półtora roku. Powrót był minimalnie bardziej udany niż w grze pojedynczej, gdyż udało się jej wygrać jeden mecz. W pierwszej rundzie w Moskwie wraz z Jewgieniją Kulikowską pokonały Katerinę Maleewą i Patty Schnyder 1:6, 6:3, 7:6(3). W drugiej przegrały już jednak z Nataliją Medwediewą i Łarysą Neiland 6:7(4), 0:6. Był to ostatni występ Meschi w zawodowych rozgrywkach.

Historia występów wielkoszlemowych edytuj

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     A, brak startu

     NH, turniej się nie odbył

Występy w grze pojedynczej edytuj

Turniej 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 W-L
Australian Open A A A A 3R A 4R 1R 1R 1R A 5 – 5
French Open A A A 1R 3R 4R 4R 3R 3R A A 12 – 6
Wimbledon A A 2R A 1R A 1R 1R 1R A A 1 – 5
US Open A A 3R 3R QF 3R 2R 2R 4R A A 15 – 7
Ranking na koniec roku 253 46 46 30 19 15 22 37 34 141 838 33 – 23

Występy w grze podwójnej edytuj

Turniej 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 W-L
Australian Open A A A A QF A 3R 1R 3R QF A 10 – 5
French Open A A A 1R 3R 3R 1R 3R QF A A 9 – 6
Wimbledon A 1R 2R A 2R A 2R 2R 2R A A 5 – 6
US Open A A 1R 2R QF SF 3R 2R 2R A A 12 – 7
Ranking na koniec roku 179 44 49 27 31 37 70 38 27 400 36 – 24

Występy w grze mieszanej edytuj

Turniej 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 W-L
Australian Open NH A A A A A A A A A A 0 – 0
French Open A A A A 1R A 2R 2R A A A 2 – 3
Wimbledon A 2R A A A A 1R 1R A A A 1 – 3
US Open A A A A A A 1R A 1R A A 0 – 5
3 – 8

Finały turniejów WTA edytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1971

1987
Virginia Slims Circuit
Grand Prix Series
Colgate Series
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V

Gra pojedyncza 11 (5-6) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 24 kwietnia 1988 Singapur Twarda   Monique Javer 6:7(3), 3:6
Finalistka 2. 5 marca 1989 Oklahoma Twarda (hala)   Manon Bollegraf 4:6, 4:6
Zwyciężczyni 1. 12 listopada 1989 Nashville Twarda (hala)   Helen Kelesi 6:2, 6:3
Zwyciężczyni 2. 4 stycznia 1990 Auckland Twarda   Sabine Appelmans 6:1, 6:0
Finalistka 3. 11 lutego 1990 Wellington Twarda   Wiltrud Probst 6:1, 4:6, 0:6
Zwyciężczyni 3. 7 października 1990 Moskwa Dywanowa (hala)   Jelena Briokowec 6:4, 6:4
Finalistka 4. 11 listopada 1990 Indianapolis Twarda (hala)   Conchita Martínez 4:6, 2:6
Zwyciężczyni 4. 10 lutego 1991 Wellington Twarda   Andrea Strnadová 3:6, 7:6(3), 6:2
Finalistka 5. 7 kwietnia 1991 Hilton Head Ceglana   Gabriela Sabatini 1:6, 1:6
Finalistka 6. 29 września 1991 Bayonne Dywanowa (hala)   Manuela Maleewa-Fragniere 6:4, 3:6, 4:6
Zwyciężczyni 5. 14 stycznia 1995 Hobart Twarda   Li Fang 6:2, 6:3

Gra podwójna 12 (5–7) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 27 września 1987 Hamburg Ceglana   Natalia Bykova   Claudia Kohde-Kilsch
  Jana Novotná
6:7(1), 6:7(6)
Finalistka 2. 24 kwietnia 1988 Singapur Twarda   Swietłana Parchomienko   Natalia Bykova
  Natalija Medwediewa
6:7(4), 3:6
Finalistka 3. 12 czerwca 1988 Birmingham Trawiasta   Swietłana Parchomienko   Łarysa Sawczenko
  Natalla Zwierawa
4:6, 1:6
Finalistka 4. 26 lutego 1989 Wichita Twarda (hala)   Sandy Collins   Manon Bollegraf
  Lise Gregory
2:6, 6:7(5)
Finalistka 5. 12 listopada 1989 Nashville Twarda   Natalija Medwediewa   Manon Bollegraf
  Meredith McGrath
6:1, 6:7(5), 6:7(4)
Zwyciężczyni 1. 4 stycznia 1990 Auckland Twarda   Natalija Medwediewa   Jill Hetherington
  Robin White
3:6, 6:3, 7:6(3)
Zwyciężczyni 2. 11 lutego 1990 Wellington Twarda   Natalija Medwediewa   Michelle Jaggard-Lai
  Julie Richardson
6:3, 2:6, 6:4
Zwyciężczyni 3. 28 lutego 1993 Linz Dywanowa (hala)   Jewgienija Maniokowa   Conchita Martínez
  Judith Wiesner
walkower
Zwyciężczyni 4. 11 kwietnia 1993 Amelia Island Ceglana   Manuela Maleewa-Fragniere   Amanda Coetzer
  Inés Gorrochategui
3:6, 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 5. 13 lutego 1994 Linz Dywanowa (hala)   Jewgienija Maniokowa   Åsa Carlsson
  Caroline Schneider
6:2, 6:2
Finalistka 6. 1 maja 1994 Hamburg Ceglana   Jewgienija Maniokowa   Jana Novotná
  Arantxa Sánchez Vicario
3:6, 2:6
Finalistka 7. 30 października 1994 Essen Dywanowa (hala)   Jewgienija Maniokowa   Maria Lindström
  Maria Strandlund
2:6, 1:6

Występy w Turnieju Mistrzyń edytuj

W grze podwójnej edytuj

Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
1990 Półfinał   Natalija Medwediewa   Mercedes Paz
  Arantxa Sánchez Vicario
5:7, 6:4, 6:7(5)

Występy w turnieju WTA Doubles Championships edytuj

Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
1990 Ćwierćfinał   Natalija Medwediewa   Elise Burgin
  Rosalyn Nideffer
3:6, 4:6
1992 Ćwierćfinał   Mercedes Paz   Jana Novotná
  Łarysa Neiland
3:6, 1:6

Turnieje rangi ITF edytuj

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75 000 $
turnieje z pulą nagród 50 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 1 (1-0) edytuj

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Przeciwniczka Wynik
Zwyciężczyni 02/02/1987   Tarzana 25 000 Twarda   Clare Wood 1:6, 6:4, 6:2

Gra podwójna 2 (2-0) edytuj

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Partnerka Przeciwniczki Wynik
Zwyciężczyni 05/10/1986   Bethesda 25 000 Twarda   Natalla Zwierawa   Jane Forman
  Jennifer Goodling
6:3, 6:1
Zwyciężczyni 03/05/1987   Tarent 25 000 Ceglana   Natalla Zwierawa   Simone Schilder
  Clare Wood
6:3, 6:2

Występy w igrzyskach olimpijskich edytuj

Gra pojedyncza edytuj

Runda Przeciwniczka Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Seulu 1988, reprezentując państwo   ZSRR
I runda   Czechosłowacja: Regina Rajchrtová 7:5, 7:5
II runda   RFN: Steffi Graf [1] 5:7, 1:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie 1992, reprezentując państwo   WNP
I runda   Francja: Mary Pierce [13] 6:7(5), 5:7

Gra podwójna edytuj

Runda Partnerka Przeciwniczki Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie 1992, reprezentując państwo   WNP
I runda   Natalla Zwierawa [4]   Bułgaria: Katerina Maleewa, Magdalena Maleewa walkower
II runda   Austria: Petra Schwarz, Judith Wiesner 6:1, 6:1
ćwierćfinał   Argentyna: Mercedes Paz, Patricia Tarabini [7] 6:2, 6:3
półfinał   Stany Zjednoczone: Gigi Fernández, Mary Joe Fernández [2] 4:6, 5:7

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych edytuj

Gra pojedyncza 1 (0-1) edytuj

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1986   Wimbledon Trawiasta   Natalla Zwierawa 2:6, 6:2, 9:7

Gra podwójna 2 (0-2) edytuj

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1986   Wimbledon Trawiasta   Natalla Zwierawa   Michelle Jaggard
  Lisa O’Neill
6:7(3), 7:6(4), 4:6
Finalistka 1986   US Open Twarda   Jelena Briokowec   Jana Novotná
  Radka Zrubáková
4:6, 2:6

Bibliografia edytuj