Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1936 – bieg na 400 m przez płotki mężczyzn

Główny artykuł: Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1936.

Bieg na 400 metrów przez płotki mężczyzn był jedną z konkurencji rozgrywanych podczas XI Letnich Igrzysk Olimpijskich. Biegi zostały rozegrane w dniach 3 i 4 sierpnia 1936 roku na Stadionie Olimpijskim w Berlinie. Wystartowało 32 zawodników z 20 krajów.

Rekordy Edytuj

	Zawodnik	Wynik	Miejsce	Data
Rekord świata	Glenn Hardin	50,6	Sztokholm	1934-07-26 26 lipca 1934_(dts)^[1]
Rekord olimpijski	Glenn Hardin	52,0	Los Angeles	1932-08-01T00:00:00.001 1 sierpnia 1932_(dts)^[2]

Z każdego z 6 biegów do półfinału awansowało po dwóch najlepszych zawodników.

Poz.	Zawodnik	Reprezentacja	Czas	Uwagi
1.	József Kovács	Węgry	53,7	Q
2.	Juul Bosmans	Belgia	53,8	Q, ^[3]
3.	Prudent Joye	Francja	54,1
4.	Tokio Fukuda	Japonia	56,8
–	Andries Becker	Związek Południowej Afryki	DNS
–	Svend Aage Thomsen	Dania	DNS

Poz.	Zawodnik	Reprezentacja	Czas	Uwagi
1.	Fritz Nottbrock	III Rzesza	54,7	Q
2.	Dale Schofield	Stany Zjednoczone	54,8	Q
3.	Luigi Facelli	Włochy	55,1
4.	James Worrall	Kanada	55,5
5.	Louis Gailliard	Francja	56,4
6.	August Banščak	Jugosławia	1:01,5

Poz.	Zawodnik	Reprezentacja	Czas	Uwagi
1.	Miguel White	Filipiny	53,4	Q
2.	John Loaring	Kanada	54,3	Q
3.	Alf Watson	Australia	54,5
4.	Masao Ichihara	Japonia	54,7
5.	Joanis Skiadas	Grecja	55,3
6.	Emilio Mori	Włochy	55,6

Poz.	Zawodnik	Reprezentacja	Czas	Uwagi
1.	Pat Patterson	Stany Zjednoczone	54,4	Q
2.	Juan Lavenás	Argentyna	54,5	Q
3.	Hans Scheele	III Rzesza	54,6
4.	Umberto Ridi	Włochy	55,5
5.	Teodoro Malasig	Filipiny
–	Bruno Leu	Austria	DNS
–	Abu Al-Yazid El-Halawani	Egipt	DNS

Poz.	Zawodnik	Reprezentacja	Czas	Uwagi
1.	Christos Mandikas	Grecja	53,8	Q
2.	Sylvio Padilha	Brazylia	54,2	Q
3.	Vane Ivanović	Jugosławia	54,7	^[4]
4.	Frank Rushton	Związek Południowej Afryki	55,2
5.	Kell Areskoug	Szwecja	55,7
6.	Walter Fritsch	Chile	58,3

Poz.	Zawodnik	Reprezentacja	Czas	Uwagi
1.	Glenn Hardin	Stany Zjednoczone	53,9	Q
2.	Willi Kürten	III Rzesza	54,5	Q
3.	Ernst Leitner	Austria	54,9
4.	Ernst Berndt	Czechosłowacja	57,6
5.	John Sheffield	Wielka Brytania	58,1
–	Larry O’Connor	Kanada	DNS
–	Pelle Persson	Szwecja	DNS

Z każdego z półfinałów do finału awansowało trzech najlepszych zawodników.

Poz.	Zawodnik	Reprezentacja	Czas	Uwagi
1.	Glenn Hardin	Stany Zjednoczone	53,2	Q
2.	Miguel White	Filipiny	53,4	Q
3.	Christos Mandikas	Grecja	53,5	Q, ^[5]
4.	Dale Schofield	Stany Zjednoczone	53,5
5.	Juan Lavenás	Argentyna	54,5
6.	Willi Kürten	III Rzesza	54,5

Poz.	Zawodnik	Reprezentacja	Czas	Uwagi
1.	Pat Patterson	Stany Zjednoczone	52,8	Q
2.	John Loaring	Kanada	53,1	Q
3.	Sylvio Padilha	Brazylia	53,3	Q, ^[3]
4.	Juul Bosmans	Belgia	53,4	^[3]
5.	József Kovács	Węgry	54,0
6.	Fritz Nottbrock	III Rzesza	54,8

Poz.	Zawodnik	Reprezentacja	Czas	Uwagi
1.	Glenn Hardin	Stany Zjednoczone	52,4
2.	John Loaring	Kanada	52,7	^[6]
3.	Miguel White	Filipiny	52,8
4.	Pat Patterson	Stany Zjednoczone	53,0
5.	Sylvio Padilha	Brazylia	54,0
6.	Christos Mandikas	Grecja	54,2

↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition, IAAF, s. 128 [dostęp 2022-03-11] (ang.).
↑ 1932 Summer Games Olympics, Athletics, 400 metres Hurdles, Men, olympedia.org [dostęp 2022-03-11] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 82. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 89. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 85. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 83. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).