Lemat Gaussa (teoria liczb)

Lemat Gaussa, kryterium Gaussa[1] – lemat zadający warunki, które musi spełniać liczba całkowita, aby była resztą kwadratową modulo , gdzie jest liczbą pierwszą. Pierwszy raz użył go Carl Friedrich Gauss w dowodzie prawa wzajemności reszt kwadratowych[2].

Twierdzenie[1][2] edytuj

Niech   będzie liczbą pierwszą oraz   będzie niepodzielne przez  . Rozważmy zbiór

 

Niech   będzie liczbą tych elementów zbioru  , które dają przy dzieleniu przez   resztę większą od  . Wówczas

 

gdzie   jest symbolem Legendre’a.

Przykład edytuj

Rozważmy   oraz  . Wówczas   Elementy zbioru   dają kolejno reszty 7, 3, 10, 6 i 2 z dzielenia przez  . Dokładnie trzy z nich są większe od  , czyli  . Na mocy lematu Gaussa, otrzymujemy

 ,

co jest prawdą, ponieważ 7 nie jest resztą kwadratową modulo 11. Są nimi tylko 0, 1, 3, 4, 5 oraz 9.

Dowód[1][2] edytuj

Dowód można przeprowadzić elementarnymi metodami, znajdując wartość wyrażenia

 .

modulo   dwoma sposobami.

Z jednej strony mamy

 .
(1)

Z drugiej strony możemy zdefiniować wartość   jako

 

Skoro   jest liczbą wielokrotności   dla  , których reszty modulo   spełniają drugi warunek powyższej definicji, mamy

 .

Zauważmy teraz, że wartości   modulo   są parami różne dla   Istotnie   implikuje   lub  . Jeśli  , to  , co daje  . Niemożliwe jest również  , bo wynika stąd  , a to nie zachodzi dla  .

Ponadto, ponieważ   przyjmuje jedynie wartości   modulo  , a rozważanych wartości   jest dokładnie  , ich reszty modulo   stanowią permutację wartości  . Zatem

 .
(2)

Przyrównując prawe strony (1) i (2) oraz skracając przez   otrzymujemy

 .

Teza wynika natychmiast z kryterium Eulera, ponieważ lewa strona jest innym sposobem wyrażenia symbolu Legendre’a.

Przypisy edytuj

  1. a b c Adam Neugebauer, Algebra i teoria liczb, wyd. 2, Kraków: Wydawnictwo Szkolne OMEGA, 2020 (Matematyka olimpijska), s. 206-207, ISBN 978-83-7267-710-5 (pol.).
  2. a b c Steve Wright, Quadratic Residues and Non-Residues: Selected Topics, Lecture Notes in Mathematics, Cham: Springer, 2016, s. 16, ISBN 978-3-319-45955-4 [dostęp 2024-02-18] (ang.).