Leon Komornicki

polski generał

Leon Stanisław Komornicki (ur. 26 kwietnia 1947 w Wolbromku) – generał dywizji Wojska Polskiego w stanie spoczynku.

Leon Komornicki
generał dywizji w st. spocz. generał dywizji w st. spocz.
Pełne imię i nazwisko

Leon Stanisław Komornicki

Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1947
Wolbromek, Polska

Przebieg służby
Lata służby

19651998

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Stanowiska

dowódca Warszawskiego Okręgu Wojskowego.

Późniejsza praca

przedsiębiorca, działacz społeczny

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej Medal „Pro Patria” Krzyż Poległym i Pomordowanym na Wschodzie

Życiorys edytuj

W 1965 ukończył liceum w Wołowie. W latach 1965–1968 był podchorążym Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu. Służbę zawodową rozpoczął w 1968 jako dowódca plutonu czołgów w 8 Pułku Czołgów Średnich w Żaganiu. Następnie pełnił obowiązki starszego oficera operacyjnego w 3 Drezdeńskim Pułku Czołgów Średnich w Żaganiu (1969–1972), a po ukończeniu Akademii Wojsk Pancernych im. marszałka Rodiona Malinowskiego w Moskwie (1974–1977) oficera operacyjnego Wydziału Operacyjnego Sztabu 11 Drezdeńskiej Dywizji Pancernej w Żaganiu (1978–1979). W 1979 został dowódcą 8 Pułku Czołgów Średnich w Żaganiu.

W latach 1981–1984 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR w Moskwie.

W 1986 został wyznaczony na szefa sztabu, a w 1987 na dowódcę 5 Saskiej Dywizji Pancernej w Gubinie. W 1989 został szefem sztabu – zastępcą dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu, a od września 1990 dowódcą Warszawskiego Okręgu Wojskowego. We wrześniu 1992 został szefem Inspektoratu Szkolenia – zastępcą szefa Sztabu Generalnego WP. Funkcję tę pełnił do 1997. W 1998 zwolniony do rezerwy. Prezes Wojskowej Federacji Sportu. Członek Gospodarczego Gabinetu BCC[1]

Od 1991 do chwili obecnej przewodniczący zarządu Fundacji Poległym i Pomordowanym na Wschodzie. Współtwórca Pomnika Poległym i Pomordowanym na Wschodzie, który został odsłonięty 17 września 1995 w Warszawie. Od 1998 przedsiębiorca i właściciel firmy doradczej, członek rad nadzorczych. Wiceprezes zarządu Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego[2].

Awanse edytuj

Życie prywatne edytuj

Syn Michała i Stanisławy z Kowalskich. Brat Ryszarda Komornickiego[3]. Mieszka w Jabłonnie koło Warszawy. Żonaty z Danutą, ma dwóch synów[4].

Medale i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. [Leon Komornicki] [online], Twitter [dostęp 2021-03-06] (pol.).
  2. Zarząd SEA [online] [dostęp 2022-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2021-07-25].
  3. Leon Komornicki w serwisie X
  4. Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 222-224
  5. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 stycznia 2012 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2012 r. poz. 491).
  6. Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 29
  7. Wręczenie odznaczeń państwowych oraz medali „Stulecia Odzyskanej Niepodległości”, „Pro Bono Poloniae” i - Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych [online], kombatanci.gov.pl [dostęp 2023-11-22].

Bibliografia edytuj

  • Warszawski Okręg Wojskowy. Historia i współczesność, Wyd. Bellona, Warszawa 1997
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. II: I–M, Toruń 2010