Leon Komornicki
Leon Stanisław Komornicki (ur. 26 kwietnia 1947 w Wolbromku) – generał dywizji Wojska Polskiego w stanie spoczynku.
generał dywizji w st. spocz. | |
Pełne imię i nazwisko |
Leon Stanisław Komornicki |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
dowódca Warszawskiego Okręgu Wojskowego. |
Późniejsza praca |
przedsiębiorca, działacz społeczny |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujW 1965 ukończył liceum w Wołowie. W latach 1965–1968 był podchorążym Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu. Służbę zawodową rozpoczął w 1968 jako dowódca plutonu czołgów w 8 Pułku Czołgów Średnich w Żaganiu. Następnie pełnił obowiązki starszego oficera operacyjnego w 3 Drezdeńskim Pułku Czołgów Średnich w Żaganiu (1969–1972), a po ukończeniu Akademii Wojsk Pancernych im. marszałka Rodiona Malinowskiego w Moskwie (1974–1977) oficera operacyjnego Wydziału Operacyjnego Sztabu 11 Drezdeńskiej Dywizji Pancernej w Żaganiu (1978–1979). W 1979 został dowódcą 8 Pułku Czołgów Średnich w Żaganiu.
W latach 1981–1984 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR w Moskwie.
W 1986 został wyznaczony na szefa sztabu, a w 1987 na dowódcę 5 Saskiej Dywizji Pancernej w Gubinie. W 1989 został szefem sztabu – zastępcą dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu, a od września 1990 dowódcą Warszawskiego Okręgu Wojskowego. We wrześniu 1992 został szefem Inspektoratu Szkolenia – zastępcą szefa Sztabu Generalnego WP. Funkcję tę pełnił do 1997. W 1998 zwolniony do rezerwy. Prezes Wojskowej Federacji Sportu. Członek Gospodarczego Gabinetu BCC[1]
Od 1991 do chwili obecnej przewodniczący zarządu Fundacji Poległym i Pomordowanym na Wschodzie. Współtwórca Pomnika Poległym i Pomordowanym na Wschodzie, który został odsłonięty 17 września 1995 w Warszawie. Od 1998 przedsiębiorca i właściciel firmy doradczej, członek rad nadzorczych. Wiceprezes zarządu Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego[2].
Awanse
edytuj- generał brygady – 1989
- generał dywizji – 1992
Życie prywatne
edytujSyn Michała i Stanisławy z Kowalskich. Brat Ryszarda Komornickiego[3]. Mieszka w Jabłonnie koło Warszawy. Żonaty z Danutą, ma dwóch synów[4].
Medale i odznaczenia
edytuj- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju gospodarki narodowej oraz społeczeństwa obywatelskiego” (2012)[5]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1990)
- Złoty Krzyż Zasługi (1984)
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1982)
- Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1983)
- Srebrny Medal Za zasługi dla obronności kraju
- Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju
- Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej[6]
- Medal „Pro Patria” (2023)[7]
- Krzyż Stowarzyszenia Polskich Kombatantów na Zachodzie (1992)
- Krzyż Polskich Weteranów w USA (1993)
- Złoty Medal Gwardii Narodowej Stanu Karolina Południowa (USA, 1995)
- Krzyż Poległym i Pomordowanym na Wschodzie
Przypisy
edytuj- ↑ [Leon Komornicki] [online], Twitter [dostęp 2021-03-06] (pol.).
- ↑ Zarząd SEA [online] [dostęp 2022-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2021-07-25] .
- ↑ Leon Komornicki w serwisie X
- ↑ Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 222-224
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 stycznia 2012 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2012 r. poz. 491).
- ↑ Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 29
- ↑ Wręczenie odznaczeń państwowych oraz medali „Stulecia Odzyskanej Niepodległości”, „Pro Bono Poloniae” i - Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych [online], kombatanci.gov.pl [dostęp 2023-11-22] .
Bibliografia
edytuj- Warszawski Okręg Wojskowy. Historia i współczesność, Wyd. Bellona, Warszawa 1997
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. II: I–M, Toruń 2010