Leonard Zbigniew Lepszy
Leonard Zbigniew Lepszy (ur. 30 września 1889, zm. 17 września 1939 w Darachowie) – major obserwator Wojska Polskiego.
 Leonard Zbigniew Lepszy w 1920 r. | |
 major obserwator
| |
| Data urodzenia |
30 września 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 września 1939 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
2 eskadra wywiadowcza |
| Stanowiska |
dowódca dywizjonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
.svg){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Leonarda Jana Józefa i Karoliny z Wolańskich h. Przyjaciel (1868–1896). Miał braci: Bolesława Adama Mariana, Jana Tadeusza (1891–1979) oraz Kazimierza - brata przyrodniego z kolejnego małżeństwa ojca[1]. 1 stycznia 1913 został mianowany na stopień kadeta rezerwy i przydzielony w rezerwie do Batalionu Strzelców Polnych Nr 4 w Braunau am Inn[2]. W szeregach tego batalionu walczył na frontach I wojny światowej, jako chorąży z tym samym starszeństwem z 1 stycznia 1913[3].
17 stycznia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z dniem 1 listopada 1918, z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika[4] i otrzymał przydział do Eskadry Lotniczej Kraków[5]. W latach 1918–1920 służył jako porucznik obserwator w 2 i 5 eskadrze wywiadowczej. 9 września 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w Korpusie Wojsk Lotniczych, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[6].
3 maja 1922 zweryfikowany został w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 44. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych. W 1923 pełnił służbę w Warsztatach Lotniczych Centralnych Zakładów Lotniczych, a w następnym roku w Departamencie IV Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych, pozostając na ewidencji 3 pułku lotniczego. 1 grudnia 1924 awansował na majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 16. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych. Później pełnił różne funkcje w 1 pułku lotniczym i 2 pułku lotniczym. W 1926 przez krótki okres był dowódcą I dyonu lotniczego w 6 pułku lotniczym, dwa lata później był kwatermistrzem pułku[7]. Następnie został przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie. Z dniem 28 lutego 1930 przeniesiony został w stan spoczynku[8]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Targ. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[9]. Mieszkał w willi „Jaska” przy ul. Ogrodowej w Zakopanem[10].
Lepszy pozował rzeźbiarzowi Edwardowi Wittigowi w czasie prac nad Pomnikiem Lotnika w Warszawie[11].
W sierpniu 1939 został zmobilizowany i przydzielony do Bazy Lotniczej nr 1 na stanowisko zastępcy komendanta. 17 września 1939 podczas ewakuacji bazy z miasta Darachów k. Buczacza zginął w walce z oddziałami sowieckimi[12].
Był mężem Zofii z Mańkowskich (1897–1944). Mieli córkę Jolantę Marię (1931–2019), która poślubiła fizyka Juliana Jana Auleytnera[1].
Awanse edytuj
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych[13][14]
- Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami (pośmiertnie, 1947)[12]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1925)[15][13]
- Polowa Odznaka Obserwatora nr 11 (11 listopada 1928)[16]
- Srebrny Medal Waleczności 2 klasy (Austro-Węgry)[17]
- czechosłowacka Odznaka Obserwatora (1929)[18]
2 kwietnia 1936 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[10].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Leonard Zbigniew Lepszy [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-04-12].
- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 371, 596.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 395, 833.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 8 z 25 stycznia 1919, poz. 303.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 9 z 28 stycznia 1919, poz. 349.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 36 z 22 września 1920 roku, s. 897.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 536, 547.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930 roku, s. 12.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 347, 944.
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-15].
- ↑ Wiesław Głębocki: Warszawskie pomniki, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa 1990, s. 47.
- ↑ a b Księga lotników ↓, s. 96.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 536.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-15].
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1085 „za zasługi na polu rozwoju lotnictwa wojskowego”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 437 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem czasie wojny 1918–1920”.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 833.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 19 z 12 grudnia 1929 r., s. 367.
Bibliografia edytuj
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych w latach 1939–1946. T. I: Polegli w kampanii wrześniowej, pomordowani w ZSRR i w innych okolicznościach podczas okupacji.
- Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939–1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.