Wikipedia

Leonardo DiCaprio

amerykański aktor

Leonardo Wilhelm DiCaprio (ur. 11 listopada 1974 w Los Angeles) – amerykański aktor, producent filmowy i scenarzysta; działacz społeczny i ekologiczny[1][2][3].

Leonardo DiCaprio
Ilustracja
Leonardo DiCaprio (2016)
Imię i nazwisko

Leonardo Wilhelm DiCaprio

Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1974
Los Angeles

Zawód

aktor, producent filmowy, scenarzysta

Lata aktywności

od 1989

Odznaczenia
Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Laureat Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego za rolę w filmie Zjawa (2015)[4].

Rodzina i edukacja

edytuj

Urodził się 11 listopada 1974 jako jedyne dziecko autora komiksów i pracownika fizycznego o włosko-niemieckim pochodzeniu George’a DiCaprio oraz asystentki w kancelarii prawnej o niemiecko-rosyjskim pochodzeniu Irmelin Indenbirken[5][6]. Jego babka od strony matki – urodzona w Rosji Jelena Smirnowa – osiedliła z mężem Wilhelmem w Düsseldorfie, gdzie młody Leonardo często spędzał wakacje[7][8]. Otrzymał imię na cześć malarza i odkrywcy Leonarda da Vinci[9] oraz dziadka ze strony ojca, Leona[10], z kolei jego nazwisko z języka włoskiego oznacza „Z Capri”[11]. Rodzice Leonardo rozstali się rok po narodzinach syna, lecz pozostali w bliskich relacjach i nadal mieszkali po sąsiedzku (w różnych dzielnicach Los Angeles), by nie pozbawiać dziecka regularnego kontaktu z obojgiem rodziców[12][13]. Leonardo zamieszkał z matką (wówczas pracującą jako opiekunka do dzieci) w Echo Parku, biednej podmiejskiej dzielnicy Los Angeles[14], gdzie za dnia mieszkał z nimi również jego ojciec[15].

Uczęszczał do szkoły podstawowej Corinne A. Seeds, a dwa lata później został przepisany do szkoły Center for Enriched Studies[16]. Był nadpobudliwym[17], pewnym siebie i aroganckim dzieckiem, przez co padał ofiarą zbirów i był szykanowany w szkole[18]. W dzieciństwie zainteresował się sztuką, chętnie odwiedzał muzea, poza tym kolekcjonował karty z zawodnikami drużyn baseballowych oraz zbierał komiksy, których jego ojciec był dystrybutorem[15]. Na początku lat 90. przeprowadził się z matką do dzielnicy Los Feliz w Los Angeles i podjął naukę w liceum Johna Marshalla[19]. Po rozpoczęciu kariery telewizyjnej podjął indywidualny tok nauczania, a nauczyciele odwiedzali go na planach zdjęciowych[20]. W trzeciej klasie zrezygnował z dalszej edukacji z powodu nadmiaru pracy aktorskiej[1].

Kariera zawodowa

edytuj

Początki

edytuj

Kiedy miał cztery lata, wziął udział w nagraniach programu Romper Room, jednak został wyrzucony z planu z powodu nadpobudliwego i zbyt hałaśliwego zachowania[21]. Zainteresował się aktorstwem za sprawą starszego o trzy lata brata przyrodniego, Adama, syna George’a DiCaprio z Peggy Farrar[22], który występami w telewizyjnych spotach reklamowych i serialu Battlestar Galactica zainspirował Leonardo do rozpoczęcia kariery[10]. W okresie licealnym udzielał się w szkolnym kole teatralnym[23].

Od najmłodszych lat przejawiał talent aktorski, szczególnie do parodiowania innych osób (m.in. Charlesa Mansona i Michaela Jacksona), czym zdobył uznanie rówieśników[24]. W wieku 11 lat zaczął szukać agenta, jednak bez powodzenia przez kolejne trzy lata[25]. W tym okresie odrzucił sugestię przybrania pseudonimu artystycznego „Lenny Williams”, które brzmiałoby bardziej amerykańsko[17]. Brał udział w wielu castingach, ale bez sukcesów[26]. Nie pobierał lekcji aktorstwa[27]. Po tym, jak już znalazł agenta, zaczął występować w reklamach (m.in. zagrał w 15 reklamach producenta zabawkowych samochodzików Matchbox, a także w reklamie płatków śniadaniowych i gumy do żucia), a także grać w filmach edukacyjnych (m.in. w Mickey’s Safety Club i How to Deal with a Parent Who Takes Drugs) oraz epizodyczne role w filmach i serialach (m.in. jako kolega głównego bohatera w filmie The New Lassie oraz młody chłopak w serialu The Outsiders)[28][29]. Wykazywał też umiejętności taneczne, a z uwagi na opanowanie techniki poppingu zyskał pseudonim Noodle (pol. Makaron)[30]. Kiedy miał 15 lat, zagrał nastoletniego alkoholika Masona Capwella w pięciu odcinkach serialu Santa Barbara[31].

Lata 90.

edytuj

Przełomem w jego telewizyjnej karierze okazała się rola Garry’ego Buckmana, nieśmiałego i zamkniętego w sobie nastolatka, który usiłuje uporać się z rozwodem rodziców, w sitcomie Spokojnie, tatuśku (Parenthood, 1990) w NBC[32]. Dzięki roli w tym serialu stał się idolem nastolatków, a jego zdjęcia regularnie publikowane były w czasopismach młodzieżowych[20], których redakcjom – dzięki działaniom matki – coraz częściej udzielał wywiadów[33]. W filmie zadebiutował rolą Josha, pasierba nikczemnego właściciela domu z mieszkaniami do wynajęcia, w negatywnie przyjętym przez krytyków horrorze science fiction Critters 3 (1991)[34][35]. W sezonie 1991/1992 wcielił się w bezdomnego Luke’a Browera, który zostaje adoptowany przez rodzinę Seaverów, w ostatnim sezonie serialu Dzieciaki, kłopoty i my (Growing Pains)[36][37]. Zagrał także niewielką rolę w jednym z odcinków serialu Roseanne (1991) i epizod w thrillerze Katt Shea Ruben Trujący bluszcz (Poison Ivy, 1992)[38]. Podpisał kontrakt z Creative Artists Agency[39].

Zdobył uznanie krytyków dzięki wcieleniu się w powieściopisarza Tobiasa Wolffa w dramacie biograficznym Michaela Catona-Jonesa Chłopięcy świat (This Boy’s Life, 1993) u boku Ellen Barkin i Roberta De Niro[40], a za występ w tym filmie otrzymał swoją pierwszą branżową nagrodę – New Generation Award od Stowarzyszenia Krytyków Filmowych Los Angeles[41]. Przychylne recenzje otrzymał również za rolę Arnie’ego Grape’a w komediodramacie Lasse’a Hallströma Co gryzie Gilberta Grape’a (What’s Eating Gilbert Grape, 1993), a żeby oddać charakter swojej postaci – upośledzonego brata tytułowego bohatera (w tej roli Johnny Depp), w trakcie prac nad filmem odwiedzał domy opieki i zakłady dla dzieci niepełnosprawnych umysłowo[42][43]. Za rolę w filmie otrzymał nagrodę National Board of Review i kolejną w karierze statuetkę New Generation Award, poza tym był nominowany do Złotego Globu i Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego[44]. Po sukcesie filmu zaczął być nazywany przez prasę „nowym Marlonem Brando”, stał się również idolem nastolatek[45]. Nie chcąc angażować się w komercyjne produkcje, odrzucił propozycję zagrania Robina w superprodukcji Batman Forever (1995) i rolę w filmie Hokus pokus (Hocus Pocus, 1993), a przez rok po zakończeniu pracy nad dramatem Co gryzie Gilberta Grape’a pozostawał bez pracy i w tym czasie wystąpił tylko w jednym filmie – zagrał główną rolę (piosenkarza rockowego, który dostaje powołanie do wojska) w krótkometrażowej produkcji Renny’ego Harlina Foot Shooting Party (1994)[46]. Wziął udział w przesłuchaniach do roli Malloya w filmie Neila Jordana Wywiad z wampirem (Interview with the Vampire, 1994) i choć spodobał się komisji, był za młody, by zostać obsadzonym, co mocno przeżył[47].

Mimo kilkukrotnego odrzucenia oferty, po długich namowach wystąpił w roli Fee Heroda „The Kida” w szeroko krytykowanym westernie Sama Raimiego Szybcy i martwi (The Quick and the Dead, 1995) z Sharon Stone[48], która oddała część swojego honorarium, by DiCaprio mógł wystąpić w tym filmie[49]. W tym samym roku zagrał Jima Carrolla, koszykarza uzależnionego od narkotyków, w filmie sportowym Scotta Kalverta Przetrwać w Nowym Jorku (The Basketball Diaries, 1995), a za rolę w tym filmie zebrał kolejne przychylne recenzje w swojej karierze[50][51]. Za występ w roli francuskiego poety-geja Arthura Rimbauda w negatywnie przyjętym przez krytyków dramacie obyczajowym Agnieszki Holland Całkowite zaćmienie (Total Eclipse, 1995) był szeroko krytykowany w prasie[52]. Dla roli w Całkowitym zaćmieniu odrzucił propozycję zagrania Jamesa Deana w planowanym filmie biograficznym Warner Bros. o życiu aktora, którego reżyserem miał być Michael Mann[53]. Mimo mieszanych recenzji krytyków, w 1997 na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie otrzymał statuetkę Srebrnego Niedźwiedzia dla najlepszego aktora za rolę w filmie Baza Luhrmanna Romeo i Julia (William Shakespeare’s Romeo and Juliet, 1996), uwspółcześnionej ekranizacji powieści Williama Szekspira, która osiągnęła spory sukces komercyjny i cieszyła się dużą popularnością głównie wśród nastoletnich widzów[54]. Po występie w Romeo i Julii zagrał Hanka, sprawiającego problemy wychowawcze nastolatka, w dramacie psychologicznym Jerry’ego Zaksa Pokój Marvina (Marvin’s Room, 1996) u boku Meryl Streep i bezczelnego Dereka w krótkometrażowym filmie artystycznym Don’s Plum (2001)[55].

Odrzucił główną rolę w filmie Paula Thomasa Andersona Boogie Nights, by zagrać beztroskiego młodego artystę Jacka Dawsona, głównego bohatera filmu Jamesa Camerona Titanic (1997)[56]. W produkcji wystąpił u boku Kate Winslet, z którą się zaprzyjaźnił[57]. Za rolę w filmie zainkasował 2,5 mln dol[58]. Po premierze Titanica umocnił swoją pozycję w branży filmowej i stał się jedną z największych gwiazd Hollywood[59]. Za rolę Jacka Dawsona otrzymał nagrodę Blockbuster Entertainment dla ulubionego aktora i nagrodę filmową MTV dla najlepszego aktora i był nominowany do Złotego Globu dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym[60]. Mimo że Titanic zdobył 11 Oscarów (i 14 nominacji), pominięcie DiCaprio wśród nominowanych do Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego wywołało poruszenie w prasie i powszechne oburzenie wśród widzów, od których napłynęło kilkaset protestów do Amerykańskiej Akademii Filmowej[61]. Sam aktor nie pojawił się na gali wręczenia nagród, co publicznie skrytykował reżyser Titanica[62].

Prowadził negocjacje w sprawie głównej roli w filmie Michaela Manna The Inside Man (1998)[63]. Za występ w podwójnej roli – króla Ludwika XIV i jego brata-bliźniaka Filipa – w dramacie historycznym Randalla Wallace’a Człowiek w żelaznej masce (1998) otrzymał antynagrodę Złotą Malinę za najgorszy duet na ekranie[64]. W tym samym roku wystąpił epizodycznie jako zarozumiały gwiazdor Hollywood w negatywnie przyjętym filmie Woody’ego Allena Celebrity (1998)[65]. Został także okrzyknięty chłopakiem roku w plebiscycie brytyjskiego magazynu dla młodzieży „Bliss”, zdobywając 70% głosów spośród 20 tys. czytelniczek, poza tym amerykański magazyn „Premiere” umieścił go na 25. miejscu listy 100 najbardziej wpływowych osób w Hollywood, a magazyn „Forbes” – na 34. miejscu listy najbogatszych Amerykanów z branży rozrywkowej[66].

Lata 2000–2009

edytuj
Galeria postaci
 
DiCaprio na konferencji prasowej filmu Niebiańska plaża (2000)
 
DiCaprio i Martin Scorsese na premierze filmu Gangi Nowego Jorku (2002)
 
DiCaprio na londyńskiej premierze filmu W sieci kłamstw (2008)

Po zakończeniu zdjęć do Człowieka w żelaznej masce ogłosił roczną przerwę w karierze, w tym czasie m.in. odrzucił propozycję zagrania Patricka Batemana w American Psycho (2000), Anakina Skywalkera w Gwiezdnych wojnach: Ataku klonów (2002) i tytułowej roli w Spider-Manie (2002)[67]. Na wielki ekran powrócił główną rolą Richarda w filmie Danny’ego Boyle’a Niebiańska plaża (2000), a za swój występ w filmie miał otrzymać gażę w wysokości 20 mln dol.[68] Za występ w filmie był nominowany do Złotej Maliny dla najgorszego aktora. W 2002 zagrał dwie główne role filmowe: Amsterdama Vallona w dramacie gangsterskim reżysera Martina Scorsese Gangi Nowego Jorku u boku Daniela Day-Lewisa i oszusta Franka Abagnale’a w komedii kryminalnej Złap mnie, jeśli potrafisz z Tomem Hanksem[69]. Za występ w tym drugim był nominowany do Złotego Globu[70].

Zagrał również w następnym filmie Martina Scorsese, ciepło przyjętym przez krytykę i widzów dramacie biograficznym Aviator (2004), w którym wcielił się w postać miliardera i pilota Howarda Hughesa[71]. Za tę rolę otrzymał wiele pochlebnych recenzji oraz otrzymał Złoty Glob dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym i był nominowany do Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego[72]. Również w 2004 otworzył firmę producencką Appian Way Productions, która zadebiutowała filmem Nielsa Muellera Zabić prezydenta[73].

Jesienią 2006 zagrał agenta Billy’ego Costigana w swojej trzeciej produkcji w reżyserii Martina Scorsese Infiltracja, a na potrzeby pracy przy filmie zrezygnował z roli w dreszczowcu Dobry agent[74]. Za następną rolę, Danny’ego Archera w dramacie wojennym Krwawy diament (2006), otrzymał kolejną w karierze nominację do Oscara[75]. Za występy w obu filmach był też nominowany do Złotych Globów dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym jednocześnie, jednak mimo podwójnej szansy na wygraną nie zdobył nagrody[76].

W 2007 wyprodukował film Kevina Connolly’ego Ogrodnik z Edenu i film dokumentalny o ochronie środowiska Jedenasta godzina, którego był współscenarzystą, współproducentem i narratorem[77]. W 2008 zagrał agenta CIA Rogera Ferrisa w dreszczowcu Ridleya Scotta W sieci kłamstw[78] i Franka Wheelera w melodramacie Droga do szczęścia, w którym ponownie, po 12 latach przerwy, zagrał wraz z Kate Winslet[79]. Za rolę w drugim filmie był nominowany do Złotego Globu dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym[80]. W 2009 na uroczystej gali w Berlinie otrzymał Cinema for Peace Award, którą wręczył mu Michaił Gorbaczow[81].

Lata 2010–2019

edytuj
Galeria postaci
 
DiCaprio na premierze filmu Wyspa tajemnic podczas 60. MFF w Berlinie (2010)
 
DiCaprio na paryskiej premierze filmu Wilk z Wall Street (2013)
 
DiCaprio na 72. MFF w Cannes (2019)

W 2010 premierę miały kolejne dwa kasowe filmy z DiCaprio w roli głównej: Wyspa tajemnic w reż. Martina Scorsese, w której zagrał federalnego szeryfa Edwarda „Teddy’ego” Danielsa, oraz Incepcja w reż. Christophera Nolana, w której zagrał Cobba[82]. Po zagraniu w Incepcji miał półtoraroczną przerwę w pracy, ponieważ nie był zainteresowany żadnym z otrzymywanych scenariuszy[83].

W 2011 zebrał ciepłe recenzje za występ w roli J. Edgara Hoovera, pierwszego dyrektora FBI w filmie biograficznym J. Edgar, a żeby pomóc twórcom sfinansować projekt, zgodził się na honorarium w wysokości zaledwie 2 mln dol.[84] Za rolę w filmie był nominowany do Złotego Globu dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym, jednak pominięto go przy nominacjach do Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego, co wywołało wiele kontrowersji w mediach[85]. Również w 2011 zajął pierwsze miejsce na liście najlepiej zarabiających aktorów w Hollywood[86]. W 2012 uczestniczył z Kate Winslet w światowej premierze nowej wersji filmu Titanic, tym razem prezentowanego w formacie 3D[87].

Wystąpił w roli Jaya Gatsby’ego w melodramacie Wielki Gatsby (2013), będącym kolejną ekranizacją powieści Francisa Scotta Fitzgerald o tym samym tytule[88]. Zagrał także w swoim piątym filmie w reż. Martina Scorsese – Wilk z Wall Street (2013)[1]. W 2016 podczas 88. gali wręczenia nagród Amerykańskiej Akademii Filmowej otrzymał Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego za rolę w filmie Zjawa[4].

Wyprodukował film dokumentalny Walka: życie i zaginiona twórczość Stanisława Szukalskiego (2018)[89], co było związane z faktem, iż jego rodzice przyjaźnili się z polskim rzeźbiarzem Stanisławem Szukalskim, gdy ten mieszkał w Los Angeles[90]. Zagrał z Bradem Pittem w filmie Quentina Tarantino Pewnego razu... w Hollywood (2019)[1].

Życie prywatne

edytuj
 
DiCaprio na konferencji w Departamencie Stanu USA w Waszyngtonie (2016)

Jest agnostykiem[91]. W młodości spotykał się z Jennifer Faus[92]. Od końca 1995 do 1997 był związany z modelką Kristen Zang[93]. Od tamtej pory uznawany jest w prasie za jednego z czołowych „uwodzicieli Hollywood”, a kolorowe gazety przez kolejne lata łączyły go z wieloma celebrytkami[94]. Pozostawał w nieformalnych związkach m.in. z modelkami: Gisele Bündchen (2000–2005), Bar Refa’eli (2005–2011), Erin Heatherton (2011–2012) i Toni Garrn oraz z aktorką Blake Lively (2011)[95] i piosenkarką Rihanną. W latach 2018–2022 spotykał się z aktorką Camilą Morrone[96][97].

Aktywnie działa na rzecz ochrony środowiska[98][99]. W 1998 został współzałożycielem fundacji ekologicznej Earth Alliance[1]. W 2005 nawiązał współpracę z siecią hoteli Four Seasons, by na zakupionej przez siebie wyspie Blackadore Caye w Belize wybudować luksusowy kurort zgodnie z zasadami ochrony środowiska[100]. Jako aktywista występował na forum ONZ w sprawie zmian klimatycznych[1], w 2011 udał się do Rosji na szczyt dotyczący ratowania tygrysów (na ten cel przeznaczył 1 mln dol.)[101], a na prywatnej audiencji rozmawiał z papieżem Franciszkiem w Watykanie (2016)[3].

 
DiCaprio i John Kerry (2016)

Jest zaangażowany społecznie. W latach 90. odwiedzał małoletnich pacjentów szpitali, pomagał finansowo bezdomnym, uczestniczył w benefisach na rzecz walki z AIDS[98]. W 1998 przekazał 35 tys. dol. na odbudowę zniszczonego przez trzęsienie ziemi Ośrodka Komputerowego im. Leonarda DiCaprio w filii Biblioteki Publicznej Los Angeles w rodzinnym Los Feliz[102]. Po tsunami z grudnia 2004 wsparł finansowo mieszkańców kurortu Koh Phi Phi Leh w Tajlandii, przekazując anonimowo część pieniędzy na UNICEF[103]. W 2006 podczas pracy nad filmem Krwawy diament wsparł finansowo mieszkańców Sierra Leone, zwłaszcza sieroty i ludzi chorych oraz inne ofiary tamtejszej wojny domowej[104]. W 2010 przekazał 1 mln dol. na odbudowę Haiti po trzęsieniu ziemi[105].

Wyraził publiczne poparcie dla Johna Kerry’ego przed wyborach prezydenckimi w 2004 oraz wziął udział w internetowej kampanii Rock the Vote mającej na celu zmobilizowanie obywateli do udziału w wyborach[106].

W 2005 podczas przyjęcia u Ricka Salomona w Hollywood został zaatakowany przez wówczas 35-letnią Arethę Wilson, która rozbiła mu szklaną butelkę na głowie[107]. W wyniku urazu był operowany i miał założone 12 szwów na twarzy i głowie[108].

Filmografia

edytuj

Nagrody i nominacje

edytuj
  • 1994 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy za film Co gryzie Gilberta Grape’a
  • 1994 – nominacja do Oscara w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy za film Co gryzie Gilberta Grape’a
  • 1997 – Nagroda Jury Srebrny Niedźwiedź na Festiwalu Filmowym w Berlinie w kategorii najlepszy aktor za film Romeo i Julia
  • 1997 – nominacja do MTV Movie Award w kategorii najlepsza rola męska za film Romeo i Julia
  • 1997 – nominacja do MTV Movie Award w kategorii najlepszy duet aktorski za film Romeo i Julia
  • 1998 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor w dramacie za film Titanic
  • 1998 – MTV Movie Award w kategorii najlepsza rola męska za film Titanic
  • 1998 – nominacja do MTV Movie Award w kategorii najlepszy duet aktorski za film Titanic
  • 1998 – Złoty Popcorn w kategorii Najlepszy aktor za film Titanic
  • 2003 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor w dramacie za film Złap mnie, jeśli potrafisz
  • 2003 – nominacja do MTV Movie Award w kategorii najlepsza rola męska za film Złap mnie, jeśli potrafisz
  • 2003 – Teen Choice w kategorii Ulubiony kłamca filmowy za film Złap mnie, jeśli potrafisz
  • 2005 – Złoty Glob w kategorii najlepszy aktor w dramacie za film Aviator
  • 2005 – nominacja do Oscara w kategorii najlepszy aktor za film Aviator
  • 2005 – nominacja do BAFTY w kategorii najlepszy aktor za film Aviator
  • 2005 – MTV Movie Award w kategorii najlepszy aktor za film Aviator
  • 2005 – nominacja do Nagrody Młodych w kategorii najlepsza rola męska w dramacie za film Aviator
  • 2005 – Lista 100 najlepszych kwestii filmowych wszech czasów w kategorii 100. miejsce za film Titanic
  • 2005 – Złoty Popcorn w kategorii Najlepszy aktor za film Aviator
  • 2006 – nagroda Satelita w kategorii Najlepszy aktor drugoplanowy za film Infiltracja
  • 2007 – nominacja do BAFTY w kategorii najlepszy aktor za film Infiltracja
  • 2007 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor w dramacie za film Infiltracja
  • 2007 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor w dramacie za film Krwawy diament
  • 2007 – nominacja do Oscara w kategorii najlepsza pierwszoplanowa rola męska za film Krwawy diament
  • 2007 – Nagroda Publiczności w kategorii Najlepszy aktor zagraniczny za film Infiltracja
  • 2010 – Teen Choice w kategorii Ulubiony aktor horroru / thrillera za film Wyspa tajemnic
  • 2012 – nominacja do Złotego Globu w kategorii Najlepszy aktor w dramacie za film J. Edgar
  • 2013 – nominacja do Złotego Globu w kategorii Najlepszy aktor drugoplanowy za film Django
  • 2014 – Złoty Glob w kategorii najlepszy aktor w komedii lub musicalu za film Wilk z Wall Street
  • 2014 – nominacja do Oscara w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy za film Wilk z Wall Street
  • 2014 – Critics’ Choice w kategorii Najlepszy aktor w komedii za film Wilk z Wall Street
  • 2014 – Kryształowa Statuetka w kategorii Ulubiony aktor w dramacie za film Wilk z Wall Street
  • 2016 – nagroda BAFTA w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy w filmie Zjawa[113]
  • 2016 – Oscar w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy za film Zjawa
  • 2020 – nominacja do Oscara w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy za film Pewnego razu... w Hollywood[114]
  • 2020 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor w komedii lub musicalu Pewnego razu... w Hollywood[115]
  • 2022 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor w komedii lub musicalu Nie patrz w górę[116]

Antynagrody i nominacje

edytuj
  • 1999 – Złota Malina w kategorii najgorsze ekranowe połączenie za film Człowiek w żelaznej masce
  • 2001 – nominacja do Złotej Maliny w kategorii najgorszy aktor za film Niebiańska plaża

Odznaczenia i upamiętnienie

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e f Kiedyś kinowy amant, dziś ratuje świat. Leonardo DiCaprio kończy 45 lat [online], kultura.onet.pl [dostęp 2019-11-11].
  2. ↑ 10 rzeczy, których mogłeś nie wiedzieć o Leonardo DiCaprio [online], ciekawe.interia.pl [dostęp 2019-11-11] (pol.).
  3. ↑ a b Papież Franciszek przyjął na prywatnej audiencji aktora Leonardo DiCaprio [online], fakty.interia.pl [dostęp 2016-01-28].
  4. ↑ a b Oscary 2016: Triumf „Spotlight”, Oscar dla DiCaprio [online], film.interia.pl [dostęp 2016-02-29].
  5. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 12, 14.
  6. ↑ Wight 2012 ↓, s. 12–15.
  7. ↑ Wight 2012 ↓, s. 12, 21–22.
  8. ↑ Hollywood stars you didn’t know were Ukrainian – Slavorum [online], slavorum.org, 21 stycznia 2021 [zarchiwizowane z adresu 2021-01-21] (ang.).
  9. ↑ Wight 2012 ↓, s. 15.
  10. ↑ a b Catalano 1998 ↓, s. 12.
  11. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 14.
  12. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 12–13.
  13. ↑ Wight 2012 ↓, s. 15–16, 19.
  14. ↑ Wight 2012 ↓, s. 16–19.
  15. ↑ a b Catalano 1998 ↓, s. 13.
  16. ↑ Wight 2012 ↓, s. 20.
  17. ↑ a b Catalano 1998 ↓, s. 16.
  18. ↑ Wight 2012 ↓, s. 20–21, 24–25.
  19. ↑ Wight 2012 ↓, s. 38–39.
  20. ↑ a b Catalano 1998 ↓, s. 21.
  21. ↑ Wight 2012 ↓, s. 17–18, 23.
  22. ↑ Wight 2012 ↓, s. 16, 21–22.
  23. ↑ Wight 2012 ↓, s. 39.
  24. ↑ Wight 2012 ↓, s. 23–24.
  25. ↑ Wight 2012 ↓, s. 23.
  26. ↑ Wight 2012 ↓, s. 28.
  27. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 17, 70.
  28. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 18, 89.
  29. ↑ Wight 2012 ↓, s. 27–30.
  30. ↑ Wight 2012 ↓, s. 24.
  31. ↑ Wight 2012 ↓, s. 30.
  32. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 19–20.
  33. ↑ Wight 2012 ↓, s. 33.
  34. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 22–23.
  35. ↑ Wight 2012 ↓, s. 34.
  36. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 25.
  37. ↑ Wight 2012 ↓, s. 30–32.
  38. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 27.
  39. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 42.
  40. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 29–33.
  41. ↑ Wight 2012 ↓, s. 35–38. 44–45.
  42. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 35–39.
  43. ↑ Wight 2012 ↓, s. 47, 49–51.
  44. ↑ Wight 2012 ↓, s. 52.
  45. ↑ Wight 2012 ↓, s. 53, 148.
  46. ↑ Wight 2012 ↓, s. 53, 57.
  47. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 42–43.
  48. ↑ Wight 2012 ↓, s. 56–58, 64–65.
  49. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 8, 47.
  50. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 50–55.
  51. ↑ Wight 2012 ↓, s. 68–77.
  52. ↑ Wight 2012 ↓, s. 80–89.
  53. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 55, 79.
  54. ↑ Wight 2012 ↓, s. 95–103, 108–111.
  55. ↑ Wight 2012 ↓, s. 91–93, 161.
  56. ↑ Wight 2012 ↓, s. 10, 114.
  57. ↑ Wight 2012 ↓, s. 129.
  58. ↑ Wight 2012 ↓, s. 119.
  59. ↑ Wight 2012 ↓, s. 8–11, 136, 145.
  60. ↑ Wight 2012 ↓, s. 141.
  61. ↑ Wight 2012 ↓, s. 142, 144.
  62. ↑ Wight 2012 ↓, s. 143.
  63. ↑ Catalano 1998 ↓, s. 79.
  64. ↑ Wight 2012 ↓, s. 146–147, 162.
  65. ↑ Wight 2012 ↓, s. 163.
  66. ↑ Wight 2012 ↓, s. 149–151.
  67. ↑ Wight 2012 ↓, s. 152, 163–164.
  68. ↑ Wight 2012 ↓, s. 167–168.
  69. ↑ Wight 2012 ↓, s. 182–192.
  70. ↑ Wight 2012 ↓, s. 198.
  71. ↑ Wight 2012 ↓, s. 199, 209–210.
  72. ↑ Wight 2012 ↓, s. 212.
  73. ↑ Wight 2012 ↓, s. 210–211.
  74. ↑ Wight 2012 ↓, s. 213–214.
  75. ↑ Wight 2012 ↓, s. 224–225, 230.
  76. ↑ Wight 2012 ↓, s. 230.
  77. ↑ Wight 2012 ↓, s. 236.
  78. ↑ Wight 2012 ↓, s. 249.
  79. ↑ Wight 2012 ↓, s. 240, 249.
  80. ↑ Wight 2012 ↓, s. 261.
  81. ↑ Wight 2012 ↓, s. 267.
  82. ↑ Wight 2012 ↓, s. 253, 277–279, 283, 301.
  83. ↑ Wight 2012 ↓, s. 293.
  84. ↑ Wight 2012 ↓, s. 293–303.
  85. ↑ Wight 2012 ↓, s. 308, 310.
  86. ↑ Wight 2012 ↓, s. 301–302.
  87. ↑ Wight 2012 ↓, s. 311.
  88. ↑ Wight 2012 ↓, s. 304–305.
  89. ↑ Bartosz Staszczyczyn: „Walka: życie i zaginiona twórczość Stanisława Szukalskiego”, reż. Irek Dobrowolski. culture.pl. [dostęp 2021-02-27].
  90. ↑ Anna Malinowska: Orzeł wujka DiCaprio może wrócić do Katowic. katowice.wyborcza.pl, 2011-04-03. [dostęp 2021-02-27].
  91. ↑ Brian Hiatt, Leonardo DiCaprio Faces His Demons [online], Rolling Stone, 5 sierpnia 2010 [dostęp 2024-04-11] (ang.).
  92. ↑ Wight 2012 ↓, s. 138.
  93. ↑ Wight 2012 ↓, s. 106–107, 138–139.
  94. ↑ Wight 2012 ↓, s. 9–10, 155, 160.
  95. ↑ Wight 2012 ↓, s. 8–9, 193–195, 206, 215, 221, 231, 234—236, 271, 285, 288–291, 307.
  96. ↑ Camila Morrone opowiedziała o związku z Leonardo DiCaprio. „Odzyskuję tożsamość” [online], Wprost, 4 grudnia 2019 [dostęp 2020-07-29] (pol.).
  97. ↑ Leonardo DiCaprio and Camila Morrone Break Up After More Than 4 Years Together: Sources [online], Peoplemag [dostęp 2023-02-04] (ang.).
  98. ↑ a b Catalano 1998 ↓, s. 71.
  99. ↑ Wight 2012 ↓, s. 175, 202, 240.
  100. ↑ Wight 2012 ↓, s. 268.
  101. ↑ Wight 2012 ↓, s. 284–285.
  102. ↑ Wight 2012 ↓, s. 151.
  103. ↑ Wight 2012 ↓, s. 174–175.
  104. ↑ Wight 2012 ↓, s. 226.
  105. ↑ Wight 2012 ↓, s. 272.
  106. ↑ Wight 2012 ↓, s. 202, 209–210.
  107. ↑ Wight 2012 ↓, s. 217, 283.
  108. ↑ Wight 2012 ↓, s. 217–218, 283.
  109. ↑ ang. What’s Eating Gilbert Grape
  110. ↑ ang. The Man in the Iron Mask
  111. ↑ ang. Once Upon a Time in Hollywood
  112. ↑ ang. Killers of the Flower Moon
  113. ↑ BAFTA 2016. Najwięcej wyróżnień dla filmu ‘Zjawa’. I pierwsza nagroda BAFTA dla DiCaprio w jego karierze [online], gazetapl [dostęp 2016-02-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-16] (pol.).
  114. ↑ Monika Golonka, Oscary 2020: Faworyci i nominacje – pełna lista nominowanych [SONDA] Czy „Boże Ciało” dostanie Oscara? Kiedy wyniki? [online], Polska Times, 10 lutego 2020 [dostęp 2022-01-14] (pol.).
  115. ↑ Złote Globy 2020 rozdane! [online], Vogue Polska, 6 stycznia 2020 [dostęp 2022-01-14] (pol.).
  116. ↑ Złote Globy 2022: Znamy laureatów [online], Vogue Polska, 10 stycznia 2022 [dostęp 2022-01-14] (pol.).
  117. ↑ Martin Scorcese et Leonardo DiCaprio récompensés en duo. le réalisateur devient Chevalier de la Légi..., puretrend.com [dostęp 2014-11-26] [zarchiwizowane 2016-03-30] (fr.).
  118. ↑ Sana Noor Haq: Scientists name new tropical tree species after Leonardo DiCaprio. CNN, 2022-01-09. [dostęp 2022-01-10].
  119. ↑ Chen Ly: Newly identified tree species named in honour of Leonardo DiCaprio. newscientist.com, 2022-01-06. [dostęp 2022-01-10].

Bibliografia

edytuj
  • Grace Catalano: DiCaprio. Współczesny Romeo. Halina Cieplińska (tłum.). Wydawnictwo Świat Książki, 1998. ISBN 83-7129-664-9.
  • Douglas Wight: DiCaprio. Tajemnica sukcesu. Arkadiusz Belcz, Marta Juszczyk (tłum.). Wydawnictwo Pascal, 2012. ISBN 978-83-7642-143-8.

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leonardo_DiCaprio&oldid=76310582”