Leopold Berlinerblau
Leopold Berlinerblau (ur. 27 grudnia 1901 w Warszawie, zm. 30 kwietnia 1940 w Katyniu) – polski lekarz laryngolog żydowskiego pochodzenia, podporucznik lekarz Wojska Polskiego.
Życiorys edytuj
Syn Szai Izaaka i Malki Kirszencwejg. Ukończył Szkołę Handlową Zgromadzenia Kupców w Warszawie, świadectwo dojrzałości uzyskał w 1921. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Wileńskiego, po uzyskaniu tytułu doktora wszechnauk lekarskich był hospitantem w klinice otorynolaryngologii USB (do sierpnia 1929), a od czerwca 1930 socjalizował się w niej pod kierunkiem Jana Szmurły. Badania Berlinerblaua dotyczyły głównie twardzieli nosa.
Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[1]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilno Miasto i posiadał przydział do Kadry Zapasowej 3 Szpitala Okręgowego w Grodnie[2].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku[3]. 28 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[3]. 30 kwietnia 1940 zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany[3]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[4]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[5].
Prace edytuj
- Nowy sposób leczenia przewlekłych ropotoków ucha środkowego. Wiedza Lek 9, 3, s. 63-70 (1935)
- Przypadek promienicy krtani. Wiedza Lek 9, 12, s. 321-323 (1935)
- Serologja, bakterjologja i symptomatologja twardzieli. Polska Gazeta Lekarska 11, 31, s. 571-576 (1932)
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 228.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 751.
- ↑ a b c Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 165.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-01-09].
Bibliografia edytuj
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных – узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Charków, Katyń, Twer: w sześćdziesiątą rocznicę zbrodni, Andrzej Kola (red.), Jan Sziling (red.), Toruń: Uniwersytet Mikołaja Kopernika, 2001, s. 71, ISBN 83-231-1318-1, OCLC 830295575.
- Gliński JB. Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów - ofiar drugiej wojny światowej Tom 1. Wrocław : Urban & Partner, 2003 s. 19-20