Leopoldo Elia
Leopoldo Elia (ur. 4 listopada 1925 w Fano, zm. 5 października 2008 w Rzymie) – włoski prawnik, nauczyciel akademicki i polityk, minister i parlamentarzysta.
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 4 listopada 1925 Fano | |
| Data i miejsce śmierci | 5 października 2008 Rzym | |
| Minister spraw zagranicznych Włoch | ||
| Okres | od 19 kwietnia 1994 do 10 maja 1994 | |
| Przynależność polityczna | Włoska Partia Ludowa | |
| Poprzednik | Beniamino Andreatta | |
| Następca | Antonio Martino | |
ŻyciorysEdytuj
Absolwent studiów prawniczych, pracował zawodowo jako wykładowca akademicki na uniwersytetach w Urbino, Ferrarze, Turynie i Rzymie, uzyskując profesurę[1]. W 1976 został wybrany przez parlament w skład Sądu Konstytucyjnego Republiki Włoskiej[2]. Od 21 września 1981 do 7 maja 1985 był jego przewodniczącym.
W rządzie Carla Azeglia Ciampiego był ministrem bez teki ds. reform wyborczych i instytucjonalnych. W okresie od 19 kwietnia 1994 do 10 maja 1994 pełnił jednocześnie obowiązki ministra spraw zagranicznych po rezygnacji Beniamina Andreatty[2]. Trzykrotnie Leopoldo Elia sprawował mandat parlamentarzysty z ramienia Chrześcijańskiej Demokracji (senatora X kadencji) i Włoskiej Partii Ludowej (deputowanego XII kadencji i senatora XIII kadencji)[3]. W 2001 wycofał się z działalności politycznej.
W 1975 odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Włoskiej[4].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Consulta, è morto Leopoldo Elia (ang.). corriere.it, 6 października 2008. [dostęp 13 lutego 2011].
- ↑ a b Nota biograficzna na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych Włoch (ang.). [dostęp 13 lutego 2011].
- ↑ Leopoldo Elia na stronie Senatu XIII kadencji (wł.). [dostęp 13 lutego 2011].
- ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana (wł.). quirinale.it, 2 czerwca 1975. [dostęp 13 lutego 2011].