Lepel

miasto na Białorusi

Lepel (biał. Лепель, Lepiel, ros. Лепель) – miasto białoruskie w obwodzie witebskim nad jeziorami Lepel i Essa oraz rzeką Ulianką, stolica rejonu lepelskiego.

Lepel
Лепель
Ilustracja
Kościół św. Kazimierza w Leplu
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Populacja (2010)
• liczba ludności


17 400[1]

Nr kierunkowy

+ 375 02132

Kod pocztowy

211180

Tablice rejestracyjne

2

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Lepel”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Lepel”
Ziemia54°52′N 28°41′E/54,866667 28,683333
Strona internetowa

W 2010 roku miasto liczyło 17 400 mieszkańców.

W mieście jest stacja kolejowa Lepel.

Historia

edytuj

Wojska polskie w 1568 roku wybudowały tu warownię na granicy z państwem moskiewskim. Od 1586 roku własność Lwa Sapiehy.

Prywatne miasto duchowne położone było w końcu XVIII wieku w województwie połockim[2].

5 listopada 1919 r., po ciężkim kilkugodzinnym boju, dwa bataliony wileńskiego pułku strzelców, wsparte I baonem pułku grodzieńskiego, zdobyły Lepel. Wzięto ponad 100 jeńców i 4 km. Wileński pułk stracił 2 oficerów i 22 szeregowców zabitych oraz 26 rannych. Zabitych pochowano we wspólnej mogile.

Linia frontu w tym rejonie ustaliła się na kilka miesięcy. 14 maja 1920 r. wojska bolszewickie przeszły do ofensywy na całym froncie 1 Armii polskiej i odrzuciły oddziały 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej gen. Jana Rządkowskiego.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w lipcu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1100 osób. 28 lutego 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali koło wsi Czernouchy. Sprawcami zbrodni było Einsatzkommando 9, dowodził Obersturmbannführer Wilhelm Wiebens[3].

Zabytki

edytuj

Galeria

edytuj

Znane osoby

edytuj

W Leplu urodził się w 1793 Antoni Fijałkowski (arcybiskup mohylewski) – polski duchowny katolicki, arcybiskup mohylewski, profesor i rektor (w 1838) Akademii Duchownej w Wilnie, natomiast w 1901 Teofila Koronkiewicz – polska aktorka.

Przypisy

edytuj
  1. Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
  2. Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 83.
  3. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1524.
  4. [OSR] Cmentarze i pomniki walk o utrwalenie granic (1918-21r.) : Lepel (Лепель) [online], www.rowery.olsztyn.pl [dostęp 2016-04-25].

Linki zewnętrzne

edytuj