Lesław Żurek

polski aktor

Lesław Żurek (ur. 30 czerwca 1979 we Wrocławiu) – polski aktor filmowy, telewizyjny i teatralny[1].

Lesław Żurek
Ilustracja
Lesław Żurek (2022)
Data i miejsce urodzenia

30 czerwca 1979
Wrocław

Zawód

aktor

Współmałżonek

Katarzyna Misiewicz-Żurek
(od 2004)

Lata aktywności

od 1999

Życiorys edytuj

Wczesne lata edytuj

Urodził się we Wrocławiu[2][3]. Wychował się w Kostomłotach[4], w powiecie średzkim, gdzie jego matka pracowała na stanowisku sekretarza gminy[5]. Ma starszego brata. Uczęszczał do wrocławskiego IV Liceum Ogólnokształcącego im. S. Żeromskiego[6][7]. W 2005 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie[4].

Kariera edytuj

Podczas studiów, w 2005, zdobył wyróżnienie za rolę Merkucja w tragedii Szekspira Romeo i Julia w reżyserii Ewy Kutryś na XXIII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi[5]. W latach 2005–2007 występował na deskach krakowskiego Teatru im. J. Słowackiego w Kordianie Słowackiego. Grywał również w prywatnych warszawskich teatrach Wytwórnia, Kamienica i Bajka, Capitol.

Na ekranie zadebiutował epizodyczną rolą w noweli Andrzeja Jakimowskiego Torba, będącej częścią dramatu społecznego Solidarność, Solidarność... (2005). Następnie zagrał w dramacie Oda do radości (2005) wyreżyserowanym przez trójkę reżyserów Annę Kazejak-Dawid, Jana Komasę i Macieja Migasa, a także w serialu Egzamin z życia (2005–2008) jako Grzegorz Kopczyński, brat Konrada (Michał Sitarski). Wystąpił też gościnnie w serialach: Na dobre i na złe (2006), Magda M. (2006) czy Ekipa (2007)[8]. Zagrał główną rolę męską Karola w nagrodzonym na Festiwalu w Wenecji dramacie Kena Loacha Polak potrzebny od zaraz (It’s a Free World, 2007).

Przełomem w jego karierze okazała się kreacja porucznika Michała Janickiego, polskiego oficera zakochanego w żonie rosyjskiego pilota w miniserialu polsko-rosyjskim i melodramacie Waldemara Krzystka Mała Moskwa (2008), który został bardzo dobrze przyjęty przez publiczność i krytyków[4] oraz przyniósł nominację do Złotej Kaczki, Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego. W międzynarodowej produkcji – dreszczowcu politycznym Izolator (Warsaw Dark, 2008), w reżyserii australijskiego operatora i reżysera Chrisa Doyle’a, wystąpił jako policjant Paul.

Pracował też na planie Kryminalnych (2004–2008), Układu warszawskiego (2011), Przyjaciółek (2012–2016) czy Barw szczęścia (2012–2016). Dołączył do obsady serialu komediowo-politycznego Ucho Prezesa (2017–2018) jako Ryszard z Nowoczesnej i opery mydlanej Polsat Pierwsza miłość (2019) jako Mateusz Stik, znany i ceniony w branży trener biznesu, z którym bliskie kontakty miała Emilka (Anna Ilczuk).

Użyczył swojego głosu, m.in. w Thor ratuje przyjaciół (2011), Krudowie (2013), Hobbit: Pustkowie Smauga (2013), Hobbit: Bitwa Pięciu Armii (2014) i Wiedźmin 3: Dziki Gon (2015). Wystąpił w teledysku do piosenki Haliny Mlynkovej „Kobieta z moich snów” (2011) i Ani Rusowicz „Ja i Ty” (2011). W 2013 wziął udział w kampanii społecznej zorganizowanej przez Muzeum Powstania Warszawskiego „Rozejrzyj się. Może go znasz?”.

Po dziewięciu odcinkach czternastej edycji programu rozrywkowego Polsatu Twoja twarz brzmi znajomo (2021) dotarł do finału; zwyciężył, wcielając się w Zbigniewa Wodeckiego z piosenką „Chałupy Welcome To”[9].

Filmografia edytuj

Polski dubbing edytuj

Nagrody i wyróżnienia edytuj

  • 2005: wyróżnienie za rolę Merkucja w Romeo i Julii na XXIII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi

Role teatralne edytuj

data premiery tytuł autor reżyser rola teatr
2004 Pragmatyści Stanisław Ignacy Witkiewicz Marcin Wierzchowski PWST Kraków
2005 Romeo i Julia William Shakespeare Ewa Kutryś Merkucjo PWST Kraków
2006 Kordian Juliusz Słowacki Janusz Wiśniewski Podchorąży Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie
2009 Werter w Nowym Jorku Tim Staffel Bartłomiej Potoczny Teatr Wytwórnia Warszawa
2009 Motyle są wolne Leonard Gershe Leonard Gershe Don Teatr Kamienica Warszawa
2010 Wariatka Nadeżda Ptushkina Grzegorz Chrapkiewicz On/Aleksiej Teatr Bajka Warszawa
2010 Antoine Jakub Przebindowski Jakub Przebindowski Antoine przedstawienie impresaryjne
2010 Jesteś Bogiem: Paktofonika – Bohaterowie czasów transformacji Krzysztof Skonieczny, Paweł Dobrowolski Komuna//Warszawa Warszawa
2011 Ławka rezerwowych Marcin Kołaczkowski, Michał Walczak Marcin Kołaczkowski Roman Kobalt przedstawienie impresaryjne
2012 Sie kochamy Murray Schisgal Dariusz Taraszkiewicz Harry Berlin Teatr Kamienica/Ale! Teatr
2012 Single i remiksy Marcin Szczygielski Olaf Lubaszenko Nirek Teatr Capitol w Warszawie
2013 Edith i Marlene Eva Pataki Márta Mészáros Marcel, Théo Mazowiecki Teatr Muzyczny Operetka
2013 Motyle są wolne Leonard Gershe Zbigniew Lesień Don Bałtycki Teatr Dramatyczny im. Juliusza Słowackiego Koszalin
2015 Między łóżkami Norm Foster Artur Barciś Teatr Capitol w Warszawie
2016 Single po japońsku Marcin Szczygielski Olaf Lubaszenko Nirek Teatr MY
2019 Dwie pary do pary Billy Van Zandt, Jane Milmore Olaf Lubaszenko Frankie Teatr Capitol w Warszawie
2020 Czarno to widzę, czyli wymieszani posortowani Marcin Szczygielski Ewa Kasprzyk Kajetan Niemiec Omenaa Foundation / Teatr Palladium
2021 Kochane pieniążki (Funny Money) Ray Cooney Vic Jerzy Bończak Teatr Capitol w Warszawie

Życie prywatne edytuj

30 grudnia 2004 ożenił się z Katarzyną Misiewicz[10]. Mają córkę Zuzannę (ur. 21 maja 2005 w Krakowie) i syna Piotra (ur. 2018)[11].

Przypisy edytuj

  1. Lesław Żurek. Listal. [dostęp 2016-11-27]. (ang.).
  2. Personalidade: Lesław Żurek (Polônia). InterFilmes.com. [dostęp 2019-08-17]. (port.).
  3. Lesław Żurek. ČSFD.cz. [dostęp 2015-12-17]. (cz.).
  4. a b c Lesław Żurek. Dolnośląskość.pl. [dostęp 2019-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-17)]. (pol.).
  5. a b Znany aktor często u nas bywa. Gazeta Średzka „Roland”. [dostęp 2019-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-17)]. (pol.).
  6. Rafał Zieliński: Muniek Staszczyk, Mecz Gwiazd i bal na 70-lecie IV Liceum Ogólnokształcącego. „Gazeta Wyborcza”, 4 października 2018. [dostęp 2021-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-07)]. (pol.).
  7. rsm: Wielki mecz gwiazd na 70-lecie wrocławskiego ogólniaka nr 4. Kto zagra?. „Gazeta Wrocławska”, 24 września 2018. [dostęp 2021-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-07)]. (pol.).
  8. Lesław Żurek (30 de junho de 1979). Filmow. [dostęp 2016-11-27]. (port.).
  9. Finał "Twoja Twarz Brzmi Znajomo": wiemy, kto wygrał 14. edycję programu!. Gala.pl. [dostęp 2021-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-14)].
  10. Beata Biały (nr 3/2018): Katarzyna Misiewicz-Żurek i Lesław Żurek: Serial w łóżku. „Twój Styl”. [dostęp 2019-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-17)]. (pol.).
  11. Polskie aktorskie pary, które wspólnie wychowują dzieci. Onet.pl. [dostęp 2019-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-24)]. (pol.).

Bibliografia edytuj