Lesław Wojtyga
Lesław Jan Wojtyga (ur. 19 grudnia 1914 w Nowym Sączu[1], zm. 10 stycznia 2012) – polski prawnik, działacz PZPR, dyplomata, szef Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk (1948), ambasador w Austrii (1969–1973).
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Szef Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk | |
| Okres |
od 1948 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador PRL w Austrii | |
| Okres |
od 1969 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Był synem Józefa i Władysławy z d. Polak. Ukończył studia prawnicze. Był podporucznikiem rezerwy 1 Pułku Strzelców Podhalańskich. Kampanię wrześniową zakończył na stanowisku dowódcy plutonu w rejonie Dukli, skąd wrócił do Nowego Sącza. W czasie okupacji razem z ojcem Józefem i bratem Józefem juniorem pomagał w przerzutach uchodźców do polskiej armii na Zachodzie. Był poszukiwany przez Gestapo, które postrzegało go jako istotną figurę małopolskiego ruchu oporu. Jednocześnie działał w lewicowych środowiskach politycznych[2].
W latach 1945–1948 należał do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1945 do 1946 był naczelnikiem sekretariatu ministra Administracji Publicznej[1]. Od czerwca do grudnia 1948 kierował Głównym Urzędem Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk[3][4]. Zastępca kierownika i p.o. kierownika Wydziału Kultury Komitetu Centralnego PZPR. W latach 1951–1957 był zastępcą dyrektora naczelnego w Naczelnym Zarządzie Kinematografii w Warszawie. Następnie rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Od 1958 do 1965 był radcą ds. kulturalnych w ambasadzie w Moskwie. Następnie, do 1969 pełnił funkcję wicedyrektora departamentu w MSZ. W latach 1969–1973 był ambasadorem w Austrii[1].
W 1948 „za zasługi na polu pracy zawodowej” został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[5].
Pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie[6].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL [online], Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [dostęp 2021-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-25].
- ↑ Józef Bieniek, Saga rodu Wojtygów, „Almanach Sądecki”, 3 (16), Nowy Sącz: Stowarzyszenie Civitas Christiana. Oddział w Nowym Sączu, 1996, s. 24–28, 30, ISSN 1232-5910 [dostęp 2021-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-25].
- ↑ Wielka Encyklopedia PWN. Tom 10. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 226. ISBN 83-01-13673-1.
- ↑ Kamila Kamińska, Początki cenzury (1944–1948) [online], wdib.uw.edu.pl, s. 232 [dostęp 2021-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-25].
- ↑ Postanowienie o odznaczeniu z dnia 22 lipca 1948 r. za zasługi na polu pracy zawodowej (M.P. z 1948 r. nr 69, poz. 542).
- ↑ Mapa warszawskich cmentarzy [online], mapa.um.warszawa.pl [dostęp 2022-07-26].