Wikipedia

Leszek Biolik

Leszek Mirosław Biolik (ur. 26 lutego 1965 w Gliwicach[1]) – muzyk, kompozytor, aranżer i producent muzyczny. Członek Akademii Fonograficznej ZPAV[2].

Leszek Biolik
Imię i nazwisko

Leszek Mirosław[a] Biolik

Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1965
Gliwice

Instrumenty

gitara basowa

Gatunki

rock, pop-rock

Zawód

muzyk

Powiązania

Marek Kościkiewicz, Robert Gawliński, Marcin Rozynek, The Car Is on Fire, Fiolka Najdenowicz, Nowe Sytuacje

Zespoły
Wilki, Republika, Obywatel G.C., Grzegorz z Ciechowa, Madame
Cytaty w Wikicytatach

Kariera

edytuj

Swoje pierwsze doświadczenia muzyczne zdobywał w gliwickim zespole Czterdzieści i Cztery, w którym grał na gitarze basowej od jesieni 1980 roku i występował z nią, aż do zawieszenia stanu wojennego w 1983[3].

W 1982 nawiązał krótką współpracę z punkową grupą Śmierć Kliniczna, w której grał na gitarze elektrycznej[3]. W 1983, po zamieszaniu z obowiązkową służbą wojskową, przeniósł się do Warszawy. Trafił do klubu Riviera Remont i do zespołu Daab, z którym przez dwa lata intensywnie koncertował po całej Polsce[3]. Podjął również współpracę z Andrzejem Zeńczewskim i zespołem Niepodległość Trójkątów[3]. Do gitary basowej powrócił, dopiero gdy Robert Gawliński zaprosił go na próby i sesję z zespołem Madame[3].

W 1987 w wyniku spotkania z saksofonistą Włodzimierzem Kiniorskim i perkusistą Amadeuszem Majerczykiem stworzył eksperymentalny zespół Pracownia Artystyczna PAFF, w którym grał na gitarze basowej[3]. Wiosną 1988 z Tadeuszem Sudnikiem, Krzysztofem Głuchem i Piotrem „Jacksonem” Wolskim w studio S4 w Warszawie nagrał swój pierwszy album studyjny PAFF, który ukazał się dopiero kilka lat później.

W lipcu 1988 po jednym z koncertów formacji w Świnoujściu został zaproszony przez Grzegorza Ciechowskiego do współpracy w ramach projektu Obywatel G.C.[3]. Pierwszy wspólny koncert zagrał z nim w sierpniu tego samego roku na festiwalu w Sopocie[4]. Współpraca z Obywatelem G.C. objęła głównie udział w trasach koncertowych, ale również nagranie utworu „Tobie Wybaczam” na album pt. Obywatel Świata nagrany z pozostałymi muzykami Republiki: Sławomirem Ciesielskim i Zbigniewem Krzywańskim[5]. W tym czasie wziął również udział w trasie koncertowej zespołu Maanam po USA i Kanadzie.

W 1991 trafił jako basista do składu reaktywowanej Republiki, z którą nagrał albumy: Siódma pieczęć, Bez prądu, Republika marzeń i Masakra, przy czym stworzył część repertuaru z Siódmej pieczęci i Republiki marzeń[4].

W tym samym czasie grał na gitarze basowej w projektach producenckich Grzegorza Ciechowskiego, takich jak debiutancki album Justyny Steczkowskiej pt. Dziewczyna Szamana, płyta Grzegorza z Ciechowa Pieją Kury Pieją czy ścieżka dźwiękowa do filmu Moja Angelika[6][7]. Współpracował również z innymi artystami, m.in. koncertował i nagrywał z Robertem Gawlińskim i nagrał z nim albumy: Solo i Kwiaty jak relikwie. Nagrał również płytę z artystą jazzowym Krzysztofem Popkiem jako Groovin’ Heads oraz z T.Love płytę Dzieci rewolucji[7]. W 1999 nagrał i wyprodukował album Martyny Jakubowicz pt. Skórka pomarańczy[8]. Za album Fiolki Najdenowicz pt. Fiolka (2001), której jest współkompozytorem, aranżerem i producentem[8], zdobył Fryderyka 2001 w kategorii nowe brzmienia. W tym samym roku został zaproszony do skomponowania oprawy dla TVP1, którą komponował do 2005 (skomponował muzykę do wielu czołówek programów telewizyjnych dla TVP1, TVP2 i TVP3). Wraz z grafikiem Markiem Szwarcem zdobył nagrodę „Złote Orły” i zajął pierwsze miejsce na Międzynarodowym Festiwalu Opraw Telewizyjnych w Moguncji. W latach 2002–2006 nagrał płyty Marka Kościkiewicza: Tajemnice, Stanisława Sojki Supernova, Małgorzaty Kożuchowskiej Kożuchowska w futrze i zespołu Tam Tam Project Turbo Tłuszcz.

Jako producent muzyczny wydał składankę Triangle Project z artystami z całego świata. Wraz z Leszkiem Kamińskim został producentem zespołu Negatyw i ich płyty Pamiętaj[9]. W 2003 wyprodukował, zaaranżował i wydał album Marcina Rozynka Księga urodzaju[10]. W 2005 wyprodukował i nagrał piosenkę Moniki Brodki „Miałeś być”, z którą piosenkarka zwyciężyła w konkursie „Premier” podczas 42. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.

Skomponował wiele utworów reklamowych i oprawę dźwiękową Radia PIN, a także muzykę do filmów: Patrycji Matuszewskiej Wspólna Europa Kobiet (2004) oraz Dziennik Uczuć i Gizela żona Górnika Ewy Sałużanki. W 2000 skomponował i nagrał muzykę do spektaklu „Mały Książę” w reżyserii Romana Wiczy dla Teatru Baj Pomorski w Toruniu. Zrealizował projekt muzyczny do filmu Tomasza Niewiadomskiego i Michaela Davida Kennedy’ego Jedna pasja, dwie wizje.

W latach 2006–2011 grał w zespole Wilki, z którym nagrał albumy: Obrazki i MTV Unplugged[8].

W 2006 wyprodukował album zespołu The Car Is on Fire pt. Lakes and Flames[9], który otrzymał nagrodę Fryderyk w kategorii album roku – muzyka alternatywna.

Latem 2007 wraz z Piotrem Stelmachem i Agnieszką Chylińską zasiadł w jury programu telewizyjnego MTV Rockuje.

W lipcu 2009 zagrał gościnnie partie gitary basowej na albumie Nostalgia zespołu Gwynbleidd[9]. W tym samym roku wyprodukował singiel zespołu The Lollipops „Good Girl”, który wszedł na listę przebojów Programu Trzeciego Polskiego Radia.

W 2010 pracował z Robertem Gawlińskim nad jego solowym albumem pt. Kalejdoskop, a później współtworzył jeszcze dwa solowe albumy Gawlińskiego[8]. Muzycy pracujący przy tej płycie, Maciej Gładysz i Andrzej Rajski wraz z Biolikiem utworzyli wkrótce zespół Elements. Z Małgorzatą Ostrowską i Markiem Jackowskim pracował jako producent i muzyk, nagrywając w 2012 piosenkę „Po niebieskim niebie”[11].

W 2012 zasiadł w kapitule przyznającej Nagrodę Artystyczną Miasta Torunia im. Grzegorza Ciechowskiego.

Podczas sesji z otwartą sceną nawiązał współpracę z Misią Furtak, która jako Misia Ff w 2013 wydała, wyprodukowany przez niego, album pt. Epka. W listopadzie 2013 wyprodukował singiel „Little Giant” zespołu Magnificent Muttley.

W listopadzie 2012 wraz z Robertem Tyską założył Fundację „otwARTa scena”, z którą produkują sesje live dla zespołów polskiej sceny niezależnej.

Współtworzył i wyprodukował muzykę do serialu Reguły gry dla telewizji TVN[6].

W tym samym roku wraz z kolegami z Republiki założył zespół Nowe Sytuacje, z którym odbył trasę koncertową po Polsce[12] i wydał koncertowe DVD Nowe Sytuacje LIVE zarejestrowane podczas festiwalu w Jarocinie w 2014.

W 2014 na zlecenie Narodowego Centrum Kultury wyprodukował koncertowe wersje nagrań z Koncertu Specjalnego Pamięci Grzegorza Ciechowskiego w Toruniu. W tym samym roku wyprodukował również album Nowe konstelacje zespołu Drekoty[7]. Również w 2014 założył studio i firmę produkcyjną Anthill Music Studio, która produkuje nagrania dla otwARTej sceny, m.in. płytę zespołu Neony Uniform i Popołudniowe przejażdżki Janusza Radka & The Ants[13]. Na tej ostatniej Biolik wystąpił w roli producenta, muzyka i aranżera.

Wraz z Marcinem Tercjakiem organizuje trasę koncertową „Poeci Rocka”[14][15][16].

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Na stronie internetowej ZAiKS (online.zaiks.org.pl) w wyszukiwarce utworów L. Biolika.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński: Encyklopedia Polskiego Rocka. Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 364. ISBN 83-7129-570-7.
  2. ↑ ZPAV: Akademia Fonograficzna (Sekcja Muzyki Rozrywkowej). zpav.pl. [dostęp 2010-10-03]. (pol.).
  3. ↑ a b c d e f g Biografia Leszka Biolika. leszekbiolik.w.interiowo.pl. [dostęp 2016-02-19]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2016-03-09)]. (pol.).
  4. ↑ a b Paweł Piotrowicz: Brakuje mi go potwornie. muzyka.onet.pl, 2011-12-21. [dostęp 2016-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-01)]. (pol.).
  5. ↑ Republika – Biografia. republika.art.pl. [dostęp 2016-02-19]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2017-09-27)]. (pol.).
  6. ↑ a b Leszek Biolik. filmpolski.pl. [dostęp 2016-02-19]. (pol.).
  7. ↑ a b c Leszek Biolik w bazie Discogs.com (ang.)
  8. ↑ a b c d Leszek Biolik. magazynbasista.pl, 2014-03-17. [dostęp 2016-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-22)]. (pol.).
  9. ↑ a b c Głosuję za ciszą – rozmowa z Leszkiem Biolikiem. Ziemia Niczyja. [dostęp 2016-02-19]. (pol.).
  10. ↑ Płyta Księga urodzaju – Marcin Rozynek. muzyka.onet.pl, 2011-12-21. [dostęp 2016-02-19]. (pol.).
  11. ↑ Małgorzata Ostrowska & Marek Jackowski „Po niebieskim niebie”. polskieradio.pl, 2012-06-16. [dostęp 2016-02-19]. (pol.).
  12. ↑ Leszek Biolik o LFO: Jestem szczęśliwy, że biorę w tym udział. rmf24.pl, 2015-06-15. [dostęp 2016-02-19]. (pol.).
  13. ↑ Janusz Radek i piosenki, które „ubrał mu” Leszek Biolik. polskieradio.pl, 2015-12-11. [dostęp 2016-02-19]. (pol.).
  14. ↑ Przeboje rockowych legend w wykonaniu polskich muzyków. Leszek Biolik i Marcin Tercjak o trasie „Poeci rocka”. [w:] polskieradio.pl [on-line]. Polskie Radio / Trójka, 2020-01-16. [dostęp 2021-10-08].
  15. ↑ DM: Ikony Muzyki: Poeci Rocka – koncerty z kultową muzyką lat 60. i 70.. [w:] Polska Times (polskatimes.pl) [on-line]. Polska Press, 2021-08-31. [dostęp 2021-10-08]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2021-08-31)].
  16. ↑ Ikony Muzyki: Poeci Rocka – koncerty z kultową muzyką lat 60. i 70.. Music Company (musiccompany.pl). [dostęp 2021-10-08].

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leszek_Biolik&oldid=76862704”