Leszek Drewniak
Leszek Drewniak (ur. 1951, zm. 10 lutego 2007) – żołnierz, dyplomowany trener karate i judo, podpułkownik WP.
 podpułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Stanowiska |
Zastępca Dowódcy Wojskowej Formacji Specjalnej GROM ds. Szkolenia |
| Główne wojny i bitwy |
Haiti |
| Odznaczenia | |
  
| |
Działalność sportowa edytuj
Leszek Drewniak był absolwentem Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Jeden z członków założycieli Polskiego Związku Karate, w latach 1981-1984 był kierownikiem wyszkolenia Związku. Był również trenerem Kadry Polski Seniorów (1981-1991), trenerem akademickiego Klubu Karate Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 2001-2007 był trenerem Akademickiej Kadry Polski AZS w karate. Leszek Drewniak posiadał stopnie mistrzowskie: VII dan w karate i IV dan w jujitsu. Wychował około 5 tysięcy zawodników. Wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej. Jeszcze za życia Leszka Drewniaka Józef Sikora zebrał na seminarium z Sensei Kenethem Funakoshi ponad 150 podpisów "czarnych pasów" na wniosku o nadanie stopnia 6 Dan. Polski Związek Karate wniosku nie rozpatrzył i nie zatwierdził. Po śmierci Leszka Drewniaka Józef Sikora wystąpił do Sensei Giuseppe Beghetto z wnioskiem o nadanie stopnia 7 dan. Stopień został zatwierdzony.
Działalność wojskowa edytuj
Był funkcjonariuszem Grupy Wsparcia Taktycznego Biura Ochrony Rządu. Ukończył "The Special Training Group Counterterrorist Tactical Unit Course" – dwuletni kurs działań antyterrorystycznych prowadzony przez operatorów ze Stanów Zjednoczonych. W 1990 roku pomagał w tworzeniu polskiej jednostki specjalnej GROM (Grupa Reagowania Operacyjno-Manewrowego). Pełnił funkcję zastępcy dowódcy Wojskowej Formacji Specjalnej GROM ds. Szkolenia.
W czasie służby odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Zasługi za Dzielność i Srebrnym Krzyżem Zasługi.
We wrześniu 1999 roku wraz z generałem Sławomirem Petelickim (ówczesnym dowódcą GROM) Leszek Drewniak został odwołany z funkcji decyzją ministra Janusza Pałubickiego. Pałubicki zarzucał dowódcom złamanie ustawy o zamówieniach publicznych, co miało wynikać z kontroli przeprowadzonej przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji. Zarzuty te zostały następnie zakwestionowane w wyniku kontroli Kancelarii Premiera. Minister Pałubicki przeprosił wówczas byłych dowódców GROM za zarzuty dotyczące naruszenia prawa, jednak nie przywrócił ich na stanowiska. Zdymisjonowani dowódcy pozostawali w gestii MSWiA. W tym czasie (w październiku 1999 roku GROM został podporządkowany Ministerstwu Obrony Narodowej. W marcu 2000 roku byli dowódcy GROM (gen. Petelicki oraz jego trzech zastępców, w tym ppłk Leszek Drewniak) dostali wypowiedzenia "kontraktu na służbę".
W maju 2000 roku wraz z gen. Sławomirem Petelickim ppłk Drewniak zarzucili ministrowi Januszowi Pałubickiemu, koordynatorowi służb specjalnych, i Markowi Biernackiemu, szefowi MSWiA, nadużycie władzy. Zapowiedzieli złożenie do prokuratury zawiadomienia o popełnieniu przez nich przestępstwa oraz zaskarżenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego ministerialnej decyzji o zwolnieniu ich ze służby[potrzebny przypis].
Działalność publiczna edytuj
Jako podpułkownik rezerwy pełnił funkcję prezesa zarządu Fundacji Byłych Żołnierzy Jednostek Specjalnych GROM oraz dyrektora Ośrodka Szkolenia Fundacji „GROM”.Prowadził zajęcia z ochrony osób i taktyki interwencji w Centrum Szkoleń VIP i Policealnych Szkołach Ochrony VIP. Był wykładowcą akademickim m.in.w Nadbużańskiej Szkole Wyższej w Siemiatyczach.
Działalność przeciwko opozycji demokratycznej edytuj
W 1979 r. brał udział w rozbijaniu spotkań opozycji demokratycznej w mieszkaniu Jacka Kuronia, z których jedno skończyło się brutalnym pobiciem Henryka Wujca, Macieja Kuronia, Grażyny Kuroń, Adama Michnika i innych działaczy[1][2].
Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera FII-3-5)[3].
Linki zewnętrzne edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Jacek Kuroń, "Gwiezdny czas", w: Jacek Kuroń "Autobiografia" Warszawa 2009, str 478
- ↑ Henryk Wujec, Krzysztof Łoziński "Kim był Leszek Drewniak", Rzeczpospolita, 14.02.07 Nr 038, http://archiwum.rp.pl/artykul/665230_Kim_byl_Leszek_Drewniak.html
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online] [dostęp 2019-11-14] (pol.).