Leszko III
Leszko III – legendarny władca Polski (wymieniony po raz pierwszy przez Wincentego Kadłubka). Domniemany syn Leszka II, ojciec Popiela I i dziadek Popiela II.
Legenda edytuj
Według Kadłubka Leszko stoczył trzy zwycięskie wojny z Juliuszem Cezarem, zaś walcząc w Partii rozgromił Krassusa. Według kronikarza panował nad Getami, Partami i "krainami położonymi poza Partami", zaś według Kroniki wielkopolskiej jego państwo sięgało na zachodzie "po Westfalię, Saksonię, Bawarię i Turyngię". Pokonany Juliusz Cezar miał wydać za niego swoją siostrę Julię, dając jej w posagu Bawarię. Od męża zaś otrzymała Julia "prowincję serbską". Założyła dwa miasta nazwane swoim imieniem: Julius (Lubusz) i Julin (Lublin, natomiast według Kroniki wielkopolskiej Wolin). Pod naciskiem senatu Cezar próbował odebrać siostrze Bawarię, prowokując tym samym konflikt z Leszkiem, który w odpowiedzi odesłał żonę do Rzymu.
Z małżeństwa Leszka z Julią wywodzi się syna Popiela. Po jej odprawieniu Leszko wziął sobie nałożnicę,z którą miał dwudziestu synów, którzy po jego śmierci otrzymali własne królestwa.
Świadomi legendarnego opisu panowania Leszka III, późniejsi kronikarze podchodzili z rezerwą do jego postaci. Jan Długosz pominął historię o Cezarze, pisząc, że Leszko sprawował nad krajem dobre rządy i udzielał pomocy Węgrom w wojnach "z Grekami i Italczykami". Marcin Bielski datował natomiast jego panowanie na czasy Karola Wielkiego.
Potomkowie według legendy edytuj
- Popiel I – następca tronu
- Bolesław – otrzymał Pomorze dolne
- Kazimierz – otrzymał Kaszuby
- Władysław – otrzymał Kaszuby
- Wratysław – otrzymał Ranię
- Oddon – otrzymał Dytywonię
- Barwin – otrzymał Pomorze dolne
- Przybysław – otrzymał Dytywonię
- Przemysław – otrzymał Zgorzelicę
- Jaksa – otrzymał Białą Serbię
- Semian – otrzymał Serbię
- Siemowit – otrzymał Zgorzelicę
- Siemomysł – otrzymał Zgorzelicę
- Bogdal – otrzymał Pomorze dolne
- Spicygniew – otrzymał Bremę
- Spicymir – otrzymał Luneburg
- Zbigniew – otrzymał Szczecin
- Sobiesław – otrzymał gród Dalen
- Wizymir – otrzymał Wyszomierz
- Czestmir – otrzymał Dytywonię
- Wisław – otrzymał Międzyborze
Bibliografia edytuj
- Jerzy Strzelczyk: Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian. Poznań: Rebis, 2007. ISBN 978-83-7301-973-7.
- Jerzy Strzelczyk: Od Prasłowian do Polaków. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987. ISBN 83-03-02015-3.